«Θέλω να γίνω ο πατέρας που δεν είχα ποτέ»

Ο
Χρήστος Βασιλόπουλος τον Ιούνιο του 2009 πήρε τη μεγάλη απόφαση και
έφυγε για την Αμερική. Είναι τολμηρός, ρισκάρει και δεν τον τρομάζει το
άγνωστο…
απεναντίας τον ιντριγκάρει και θέλει να το
«κατακτήσει». Κι όπως φαίνεται τα καταφέρνει περίφημα. Μίλησε στο
peoplegrece.com για όλα…Διάβασε όλη τη συνέντευξη
Όταν έφυγες από την Ελλάδα είχες κάποια όνειρα και κάποιες προσδοκίες, εκπληρώθηκαν;
Ξεκινώντας
από την Αθήνα για το Λος Άντζελες έδωσα στον εαυτό μου τρία χρόνια
περιθώριο για να πετύχω. Αν δεν τα κατάφερνα θα γυρνούσα πίσω. Είμαι εδώ
τρία χρόνια και έκανα κάποιες ταινίες, κάποιες καμπάνιες, κάποιες
διαφημίσεις και μετά ήρθε το Banshee οπότε ναι ομολογώ πως είμαι σε καλό
δρόμο.

Ήρθαν όλα ρόδινα στη ζωή σου στο εξωτερικό;
Ρόδινα;
Αστείο. Εδώ για να επιβιώσει κάποιος αλλοδαπός θέλει φοβερή επιμονή και
υπομονή και να ξέρεις πως το ταξίδι θα είναι πολύ μεγάλο σε διάρκεια.
Τίποτα δεν γίνεται γρήγορα. Οι άνθρωποι στην Αμερική πρέπει να σε
εμπιστευτούν και να δουν ότι είσαι σοβαρός επαγγελματίας για να
ασχοληθούν μαζί σου.

Το δύσκολο είναι να κάνει την αρχή ή να διατηρηθείς στον χώρο;
Και
τα δυο. Αν ξεκινήσεις πρέπει να δουλέψεις ακόμα πιο σκληρά για να
κρατήσεις το επίπεδό σου, να κάνεις περισσότερες και καλύτερες ταινίες
και να γίνεσαι κάθε μέρα και καλύτερος. Δεν μπορείς να σταματήσεις. Αν
μπεις ο αγώνας είναι συνεχόμενος, δεν έχει τέλος.
Δείτε επίσης: Κώστας Μαρτάκης: «Αν και είμαι πιο ώριμος εμφανισιακά, φωνητικά και στο μυαλό, παραμένω το ίδιο τρελός»

Εσύ, τι έκανες για να γίνεις καλύτερος;
Εγώ
αυτή τη δουλειά την κάνω δεκαεφτά χρόνια. Όταν έφτασα στο Λος Άντζελες
είχα γράψει ήδη 13 χρόνια. Μετά από 13 χρόνια λοιπόν άρχισα ξανά να κάνω
μαθήματα υποκριτικής, πήρα δάσκαλο για να φτιάξω την προφορά μου,
πήγαινα καθημερινά στο γυμναστήριο για να διατηρήσω και να βελτιώσω τη
φόρμα μου και γενικά έκανα οτιδήποτε χρειαζόταν για να είμαι έτοιμος να
χτυπήσω μια πόρτα. Την πόρτα θα τη βρεις και θα την ανοίξεις μετά είναι
το θέμα, όταν η πόρτα ανοίξει να είσαι έτοιμος για να μπεις μέσα και να
πουν «αυτός είναι».

Η εμφάνιση παίζει βασικό ρόλο στην Αμερική;
Η
εμφάνιση θα σου ανοίξει πάρα πολλές πόρτες όταν όμως ανοίξουν πρέπει να
αποδείξεις ότι αξίζεις το ρόλο. Δεν υπάρχει περίπτωση να σε πάρουν
κάπου μόνο και μόνο για την εικόνα σου γιατί πίσω από εσένα υπάρχουν
εκατοντάδες άνθρωποι νέοι, κούκλοι και πολύ ταλαντούχοι. Εδώ η αγορά και
η προσφορά είναι τεράστια και το ταλέντο επίσης.

Το
ταξίδι του στην Αμερική, ο Χρήστος Βασιλόπουλος το βλέπει ως ένα ταξίδι
αναζήτησης, προσωπικής και επαγγελματικής, και όχι ως ένα μέσο για να
βγάλει χρήματα. Με την τρέλα που κουβαλάει μπορεί σε κάποια χρόνια να
τον δούμε στη Γουαδελούπη να πουλάει μπανάνες αφού για εκείνον μετράει
μόνο η διαδρομή.
Η σχέση σου με τους Έλληνες συναδέλφους σου στην Αμερική ποια είναι;
Με
τους συναδέλφους που βρίσκονται εδώ βρισκόμαστε αραιά και που. Γενικά
δεν υπάρχει ένας ελληνικός πυρήνας, ο καθένας κάνει τη δουλειά του χωρίς
να ενοχλεί τον άλλο. Δεν έχουμε ιδιαίτερα επαφές.

Η Ελλάδα για σένα είναι μόνο διακοπές;
Όχι,
η Ελλάδα είναι η χώρα που με έκανε αυτό που είμαι, οι άνθρωποι που με
αγάπησαν και με πίστεψαν είναι πάντα στην καρδιά μου. Την Ελλάδα την
αγαπώ και πάντα θα κυλάει στο αίμα μου. Οποιαδήποτε στιγμή μου κάνουν
μια αξιόλογη πρόταση και μπορώ χρονικά να την κάνω, θα πάρω το αεροπλάνο
και θα έρθω δεν θα το σκεφτώ.

Έχεις βιώσει ζήλια και ανταγωνισμό στη χώρα σου;
Οποιαδήποτε
στιγμή βρίσκομαι ανάμεσα σε Έλληνες συναδέλφους πάντα κρατάω τα θετικά.
Δεν θέλω να βάλω τον εαυτό μου σε αυτό το τριπ. Βλέπω τι γίνεται γύρω
μου απλώς θέλω πάντα να βλέπω φως στο τούνελ. Ο καθένας είναι άξιος της
μοίρας του.

Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Η
οικογένειά μου, η ξεγνοιασιά, οι φίλοι μου, η χωριάτικη σαλάτα, τα
σουβλάκια, η επικοινωνία με τους ανθρώπους… Το Λος Άντζελες έχει μια
τρομερή μοναξιά και μοναχικότητα, όλοι ζουν στον ρυθμό της ημέρας. Οι
άνθρωποι εδώ επικεντρώνονται στον στόχο τους, έχουν πάει για να τα
καταφέρουν, έχουν αυτή τη φιλοδοξία και όλο αυτό τους απομονώνει κα δεν
τους αφήνει να κάνουν πραγματικές φιλίες. Αυτό είναι λυπηρό ειδικά αν
ξέρεις τι θα πει ζωή, φιλία και ανεμελιά.

Είσαι νοικοκύρης;
Όχι,
στην Ελλάδα ήμουν πιο πολύ. Μαγείρευα, έκανα δουλειές, εδώ δεν κάνω
τίποτα. Τρώω έξω και έχω μια γυναίκα να μου κάνει τις δουλειές του
σπιτιού. Ίσως φταίει το κλίμα. Ίσως φταίει και το ότι δεν έχω σε κάποιον
να μαγειρέψω. Στην Αμερική μπορείς να βρεις πάρα πολύ καλό φαγητό με
πολύ λίγα λεφτά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να μαγειρεύω.

Κάθε
του συνέντευξη σχολιάζεται για μέρες. Οι δηλώσεις του Χρήστου
Βασιλόπουλου είναι πάντα καυστικές και προκαλούν. Γίνεται συνειδητά ή
όχι; Και πώς αντιμετωπίζει την κριτική ο ηθοποιός;
Δεν φοβάμαι να
μιλήσω και να πω αυτά που σκέφτομαι, την αλήθεια μου. Όσοι σχολιάζουν
τις συνεντεύξεις μου και μιλάνε για μένα προφανώς καλύπτουν τα δικά τους
κόμπλεξ και τις ανασφάλειες. Ο τρόπος που απαντάω στις συνεντεύξεις μου
είναι ο τρόπος που θα μιλούσα στον κολλητό μου. Αυτός είναι δικός μου
όρος όταν δίνω συνέντευξη, να μιλάω στο δημοσιογράφο όπως στο φίλο μου
και στο φίλο σου δεν βάζεις φίλτρα και δεύτερες σκέψεις. Αυτό μάλλον
παρεξηγείτε.

Έχω δει ανθρώπους σε πρωινά και
μεσημεριανά που μιλάνε για μένα αρνητικά και με κρίνουν, όλοι αυτοί οι
άνθρωποι κρίνουν μέσω των δικών τους κόμπλεξ.

Για μένα
αν δεν πεις αλήθειες δεν έχει νόημα. Είναι βαρετή η συνέντευξη και για
το δημοσιογράφο και για τον αναγνώστη. Η συνέντευξη θα πρέπει να έχει
κάτι από σένα, μια κρυφή σου σκέψη, κάτι δικό σου, αλλιώς γιατί; Το
οφείλεις στον κόσμο που σε αγαπάει και θέλει να σε γνωρίσει καλύτερα.
Γιατί να τον κοροϊδέψεις δεν καταλαβαίνω. Δεν περιμένω να αρέσω σε
όλους, αυτό είναι και το νόημα της τέχνης εξάλλου.

Έχεις μετανιώσει για κάτι που έχεις πει;
Ούτε
καν. Δεν παίρνω πίσω ούτε λέξη. Μου φαίνεται αστείο όλο αυτό. Ο κόσμος
περνάει δύσκολα κι εκείνοι ασχολούνται με το τι και πώς το λέω εγώ.
«Τόσο πια σημαντικός είναι ο Χρήστος Βασιλόπουλος;» (γέλια)

Μπορεί
να έχει στο ενεργητικό του ένα γάμο και ένα διαζύγιο αυτό όμως δεν τον
κάνει να φοβάται τον γάμο. Θέλει πολύ να κάνει μια ευτυχισμένη
οικογένεια και να γίνει πατέρας, ο πατέρας που δεν είχε ποτέ (σ.σ. ο
πατέρας του ηθοποιού μπαινόβγαινε στις φυλακές και για το Χρήστο είναι
παράδειγμα προς αποφυγήν).

Θα νοικοκυρευτείς;
Είμαι
πολύ ανοιχτός. Γιατί όχι; Βλέποντας και κάνοντας. Ξέρεις ποιο είναι το
πρόβλημα; Βρίσκομαι σε μια πόλη που δεν σε εμπνέει να ερωτευτείς, να
κάνεις σχέση, είναι όλα πολύ σαρκικά. Δεν είναι όπως το Παρίσι ή την
Ελλάδα που έχουν έναν άλλο αέρα. Στο Λος Άντζελες είναι όλα πολύ
γρήγορα, είναι η πόλη της ξεπέτας, όσον αφορά στον ερωτικό τομέα. Δεν
βιάζομαι πάντως, περιμένω κι αν έρθει ήρθε.

Προέρχεσαι από ένα διαζύγιο, ποια ήταν τα λάθη σου; Και , έμαθες από αυτά;
Έκανα
πάρα πολλά λάθη. Στην επόμενη σχέση μου θα κοιτάξω να είμαι λίγο πιο
παραδοσιακός όσον αφορά στο πρόγραμμα της γυναίκας μου και στην
ελευθερία που θα δίνω. Καμία φορά όταν δεν ελέγχεις τον άλλο αυτό
περνάει ως αδιαφορία. Ίσως να θεωρήθηκα λίγο αδιάφορος ως προς τη σχέση
μου και ήταν κρίμα γιατί δεν είμαι αδιάφορος. Όταν ερωτεύομαι τα δίνω
όλα, αγαπάω, είμαι πολύ δοτικός αλλά μάλλον πρέπει να το εκφράσω με
διαφορετικό τρόπο.

Έχεις ερωτευτεί ή έχεις αγαπήσει πιο πολύ;
Έχω
ερωτευτεί πάρα πολύ στη ζωή μου. Όσο έντονα όμως έχω ερωτευτεί τόσο
έντονα έχω και πληγωθεί. Επίσης, κάτι άλλο που θα άλλαζα ήταν ότι δεν θα
ξέχναγα το παρελθόν. Έχω ένα καλό – για μένα – αλλά μάλλον κακό για
τους υπόλοιπους, όταν κάνω μια νέα σχέση μηδενίζω το κοντέρ και ξεκινάω
από την αρχή. Δεν θυμάμαι τι συνέβαινε παλιά. Θέλω να βρεθεί ένας
άνθρωπος και να με αγαπήσει για αυτό που είμαι.

Πατέρας θέλεις να γίνεις;
Φυσικά! Θέλω να γίνω ο πατέρας που δεν είχα ποτέ.