Άλλες φορές μπορεί να νιώθουμε μεγαλύτερη ενέργεια που μας ανεβάζει και άλλες να ..σερνόμαστε. Δεν σημαίνει απαραίτητα «κάτι», εκτός και αν πρόκειται για μία κατάσταση που διαρκεί, όταν δηλαδή αντιλαμβάνομαι πως αισθάνομαι λυπημένη τον περισσότερο καιρό, όπου τότε χρειάζεται να δράσω και να δω τι μου συμβαίνει, ακόμα και με την βοήθεια ειδικού!
Για τις περιπτώσεις όμως που απλά ξύπνησα σήμερα και νιώθω… «κάπως», ας μην μείνω σε αυτό και ας προσπαθήσω να μου φτιάξω την διάθεση! Πως; Ας δούμε παρακάτω τρόπους…
- Είναι δικαιολογημένο αυτό που αισθάνομαι; Συνέβη κάτι που με στενοχώρησε ή με θύμωσε; Ας δώσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου να «ανασυγκροτηθεί» και θα δω πως θα προχωρήσω στην πορεία…
- Μήπως απλά «αφήνομαι να βουλιάζω» στον αρνητισμό μου; Κάποιες φορές η αυτολύπηση μπορεί να νιώθω πως «με θρέφει» ή να την χρησιμοποιώ για να τραβάω το ενδιαφέρον των άλλων. Όπως και να έχει, το σίγουρο είναι πως μου ρουφάει ενέργεια…
- Μήπως είναι ένα είδος «ελέγχου»; Ίσως να πιστεύω πως αν βλέπω το ποτήρι μισοάδειο, προετοιμάζω τον εαυτό μου αν κάτι δεν πάει καλά, προσπαθώ δηλαδή να έχω τον έλεγχο σε όλες τις καταστάσεις… Μόνο που από τον πολύ έλεγχο τελικά, χάνω τον έλεγχο του εαυτού μου και της ζωής μου μπαίνοντας σε κουτάκια και χωρίς να απολαμβάνω τη ζωή μου…
- Μήπως κρίνω τον εαυτό μου αυστηρά; Γενικότερα λέμε πως ο χειρότερος κριτής είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Ας είμαστε λίγο πιο ελαστικοί μαζί του, ας τον αγκαλιάσουμε και ας μάθουμε τι θέλει να μας πει μέσα από αυτή την …τελειομανία του!
- Αναγνωρίζω τα αρνητικά μου συναισθήματα; Αν δεν αντιληφθώ «Τι» και «Πως» νιώθω, θα εξακολουθώ να βιώνω συναισθήματα που δεν αντιλαμβάνομαι αλλά μου …κοστίζουν στην ψυχική μου υγεία.
- Αντικαθιστώ την παθητική φωνή με την ενεργητική: Όταν λέω για παράδειγμα πως «είμαι στενοχωρημένη-θυμωμένη-λυπημένη…», είναι σαν να μην μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω το δυσάρεστο συναίσθημα, σαν να αποδέχομαι παθητικά την κατάσταση αυτή. Αν όμως πω: «νιώθω στενοχώρια-θυμό-λύπη…» το φέρνω σε πιο ενεργητική μορφή που σημαίνει πως μπορώ και να το «κάνω κάτι» ώστε να νιώθω πιο καλά, εξαρτάται δηλαδή από εμένα αν θα συνεχίσω να μιζεριάζω ή να δράσω!
- Αποδέχομαι πως δεν μπορώ να είμαι πάντα καλά! Και είναι εντάξει όλο αυτό, είναι επιτρεπτό να έχουμε «τα πάνω μας και τα κάτω μας». Μην ξεχνάμε πως εμείς οι γυναίκες τουλάχιστον έχουμε και κάποιες μέρες μέσα στο μήνα που οι ορμόνες μας … «χορεύουν μαζί με τη διάθεσή μας!»
- Απολαμβάνω τη στιγμή: Ας κάνω λίγο πίσω να δω που βρίσκομαι και τι γίνεται γύρω μου, δίνοντας προτεραιότητα στις αισθήσεις μου! Είναι άνοιξη για παράδειγμα, ας απολαύσω τις μέρες που μεγαλώνουν, τα χρώματα που αρχίζουν και βγάζουν τη χειμωνιάτικη μουντάδα, τις ευωδιές της φύσης, ένα ωραίο καφέ στον ήλιο…
- Μέσα από το δύσκολο, βγαίνει πάντα και κάτι θετικό: Ναι, μπορεί να ακούγεται ως «παρηγοριά στον άρρωστο» και όμως είναι πραγματικότητα! Κάθε τι έχει δύο πλευρές…
- Εκφράζω αυτό που μου συμβαίνει και το μοιράζομαι… Πολλές φορές και μόνο που το εξωτερικεύω συνειδητοποιώ πως δεν υπάρχει λόγος για να νιώθω έτσι ή ότι μεγαλοποιώ μία κατάσταση!
Τονίζω και πάλι πως αν η διάθεσή μου είναι συχνά άσχημη, ίσως χρειάζεται να επισκεφτώ ειδικό που θα βοηθήσει να δω τι μου συμβαίνει, αν υπάρχουν καταθλιπτικά συμπτώματα ή πως μπορώ να διαχειριστώ την όλη κατάσταση!
Ευχαριστούμε τη Μαρίνα Μόσχα, ψυχολόγο, MA Κλινικής Ψυχολογίας, ψυχοθεραπεύτρια και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
sxeseis
