28η Οκτωβρίου : Ημέρα κατά του φασισμού και της υποτέλειας

Από το Γραφείο Τύπου
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 προκαλεί όλους… τους δημοκράτες, αντιϊμπεριαλιστές και πατριώτες, να αναλογιστούν τις συνθήκες υπό τις οποίες επιτελέσθηκε η μεγάλη νίκη πάνω στον ιταλικό φασισμό. Να αναλογιστούν το πολεμικό «θαύμα» που στηρίχθηκε στην αποφασιστικότητα, στον ηρωϊσμό και στην αυτοθυσία του λαού .

Στην ιστορία ουδέποτε υπήρξε περίοδος με ένα τόσο δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων εις βάρος της πατρίδας μας. Ήταν η περίοδος των μεγάλων θριάμβων της φασιστικής Γερμανίας και της κατάληψης σειράς χωρών όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Πολωνία, το Λουξεμβούργο. Ο ιταλικός φασισμός ήταν στενός εταίρος του γερμανικού, οι ΗΠΑ δεν είχαν βγει στον πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση είχε υπογράψει σύμφωνο μη επιθέσεως με τον Χίτλερ. Στα Βαλκάνια η Βουλγαρία και η Γιουγκοσλαβία ερωτοτροπούσαν με τον άξονα, στην Ιβηρική χερσόνησο κυριαρχούσαν οι φασιστικές δικτατορίες των Φράνκο και Σαλαζάρ.

Και όμως, ενώ όλα «τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», ο ελληνικός λαός τόλμησε. Ο ελληνικός στρατός αντιμετώπισε τις υπέρτερες ιταλικές δυνάμεις , οι οποίες μάλιστα ενισχύονταν από Αλβανικά στρατιωτικά σώματα. Η νίκη ήταν μεγάλη, ήταν πρωτίστως νίκη του ελληνικού φρονήματος, ήταν νίκη που αναπτέρωσε το ηθικό όλων των ευρωπαϊκών λαών.

Σήμερα η Πατρίδα μας βρίσκεται ακόμη για μια φορά αντιμέτωπη με ένα νέο «μαύρο μέτωπο» , που είναι το μέτωπο του νεοφιλελευθερισμού, του γερμανικού ρεβανσισμού και νεοϊμπεριαλισμού, των τοκογλύφων και ατζέντηδων που προωθούν την αποικιοποίηση της χώρας. Η εθνική ανεξαρτησία μας έχει γίνει εικονική, ο λαός διαρκώς υφίσταται βαριά και δόλια χτυπήματα από τους νέους δυνάστες.

Όμως σήμερα ο αγώνας δεν είναι μια ευθεία αναμέτρηση με το θάνατο, τα κρυοπαγήματα και τις κακουχίες – όπως αυτές που αντιμετώπισαν οι μαχητές του 40. Σήμερα ο αγώνας για την ελευθερία πρωτίστως «θέλει αρετήν και τόλμην». Θέλει να ξεπεράσουμε τους δισταγμούς, τις ταλαντεύσεις, τους συμβιβασμούς, τις διχαστικές και προσωποκεντρικές λογικές, τις λογικές της υποτέλειας και της ψωροκώσταινας. Θέλει να επανεξετάσουμε άφοβα, σε βάθος και σε πλάτος, τις σχέσεις μας με τις άλλες κρατικές συλλογικότητες, με την ευρωζώνη και την «υπαρκτή» Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με αυτό το πνεύμα, υπηρετώντας αταλάντευτα την ενότητα των αριστερών, πατριωτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, μπορούμε και πάλι να κάνουμε κάτι όπως το θαύμα του 40. Μπορούμε να γίνουμε – όπως τότε- αφετηρία ανάτασης, έμπνευσης και νέων αγώνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο.