Ο τιμώμενος Πρύτανης του ΕΜΠ καθηγητής Ανδρέας Μπουντουβής εκδήλωσε την επιθυμία του να διδάξει στο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής και Υπολογιστών του ΠΑΔΑ, κάτι που αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Επισημαίνεται πως είναι η πρώτη φορά που εν ενεργεία Πρύτανης επιτιμοποιείται από άλλο Πανεπιστήμιο.
Ο Κοσμήτορας της Σχολής Μηχανικών του ΠΑΔΑ καθηγητής Γιώργος Ιωαννίδης και ο Πρόεδρος του Τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής και Υπολογιστών καθηγητής Ιωάννης Βογιατζής ανέλυσαν την εργοβιογραφία του τιμώμενου και τη σημαντική συμβολή του στην επιστήμη, στην έρευνα, στη διδασκαλία και τη διοίκηση και τον καλωσόρισαν στην οικογένεια των μηχανικών του ΠΑΔΑ.
Στην αντιφώνηση του ο Πρύτανης του ΕΜΠ καθηγητής Ανδρέας Μπουντουβής δήλωσε βαθιά συγκινημένος που εντάσσεται στη μεγάλη οικογένεια του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και εξήρε την εργώδη, συστηματική και με σωφροσύνη προσπάθεια της ηγεσίας του Πανεπιστημίου για την καθιέρωσή του στον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας αλλά και στον ευρωπαϊκό αντίστοιχο.
Τόνισε δε τη σπουδαία και ουσιαστική αλληλεπίδραση των δύο ιδρυμάτων, κάτι που σπάει τα στεγανά του παρελθόντος. Ιδιαίτερη ήταν η αναφορά του στα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών. Για τις στρεβλώσεις της ελληνικής πραγματικότητας και ότι η αξιολόγηση είναι αναγκαία συνθήκη και θα είναι και ικανή όταν ωριμάσει στην ελληνική ακαδημία και την ελληνική κοινωνία. Σημείωσε ακόμη ότι η διεπιστημονικότητα δεν υπηρετείται με ακλόνητες ταμπέλες ειδικοτήτων μηχανικών και άλλες και αυτό δεν χρειάζεται να το ανακαλύψουμε στην Ελλάδα και ειδικά στο χώρο των μηχανικών. Αυτό όπως και πολλά άλλα έχουν ανακαλυφθεί και δρομολογηθεί αλλού και έχουν οδηγήσει σε σημαντική οικονομία δυνάμεων – μια προσπάθεια που δεν υποστηρίζεται από ό,τι στερεότυπο και ακλόνητο αφορά σε επαγγελματικά δικαιώματα. Και η οικονομία δυνάμεων υπηρετείται και με την ένωση δυνάμεων και ουσιαστική συνεργασία που μπορεί να συνδέει διαφορετικά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Το τριμερές μείγμα Θεωρία-Πείραμα-Υπολογισμοί είναι η βάση των σπουδών και της έρευνας ειδικά στο χώρο των μηχανικών. Αυτό το τριμερές μείγμα αφορά, εκτός από την προπτυχιακή εκπαίδευση, στην επιστημονική έρευνα, με τη διαφορά ότι στην πρώτη περίπτωση ο φοιτητής εκπαιδεύεται ενώ στη δεύτερη ο (ήδη εκπαιδευμένος) ερευνητής επιδιώκει την παραγωγή νέας γνώσης.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του πρύτανη του ΕΜΠ Ανδρέα Μπουντουβή:
«Aξιότιμοι όλοι και όλες,
Κύριε Γενικέ Γραμματέα Ανώτατης Εκπαίδευσης, σας ευχαριστώ για την τιμητική παρουσία
σας,
»Kύριε Πρύτανη του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, κυρίες Αντιπρυτάνεις, κύριε
Κοσμήτορα της Σχολής Μηχανικών, κύριε πρόεδρε του Τμήματος Μηχανικών
Πληροφορικής και Υπολογιστών,
Σας ευχαριστώ, εσάς και τους συναδέλφους σας, για την τιμή που μου επιφυλάσσετε και
την τελετή που προετοιμάσατε σε αυτόν τον εξαιρετικό χώρο. Επίσης, κ. Πρόεδρε, για
την παρουσίαση του έργου μου.
»Κυρία και κύριοι Πρυτάνεις, Αντιπρυτάνεις και κοσμήτορες από το ΕΜΠ, κύριε Πρόεδρε του
ΕΛΙΔΕΚ, αγαπητοί συνάδελφοι και συνεργάτες στην έρευνα, τη διδασκαλία και τη διοίκηση,
κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας .
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο της σημερινής τελετής, και σύμφωνα με το πρόγραμμα, η
ταπεινότητά μου εκφέρει αντιφώνηση. Ως εκ τούτου οφείλω και θα είμαι κατά το δυνατόν
σύντομος στην ομιλία μου και σύντομος σε τεχνικά θέματα και θα παρουσιάσω ψήγμα
μόνο της επιστημονικής σύνδεσης του έργου μου με το Τμήμα που με τιμά ως Επίτιμο
Καθηγητή του.
»Εύχομαι σε όλους καλή χρονιά με υγεία, δύναμη, και επιτυχίες σε προσωπικό και
συλλογικό επίπεδο. Στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής εύχομαι η συνεχής, πολύπλευρη, και
ανταγωνιστική προσπάθειά του, για την καθιέρωση καλής θέσης στον ακαδημαϊκό χάρτη
της χώρας αλλά και στον ευρωπαϊκό αντίστοιχο να συνεχιστεί αταλάντευτα και
στοχοπροσηλωμένα.
»Μια περίοδος ακαδημαϊκής φυσιογνωμικής μετάβασης δεν χωράει σε μια 5ετία, διαρκεί
πολύ περισσότερο, αλλά υπάρχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα που αφορά στα νέα
πανεπιστήμια. Μπορούν να αξιοποιήσουν την εμπειρία των παλαιότερων τα οποία μαζί με
την εδραίωσή τους – και το όποιο brand name τους – έχουν αναδείξει αφενός καλές
πρακτικές και αφετέρου λανθασμένες επιλογές, καθυστερήσεις και ανεμόμυλους. Το
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δεν έχει μόνο τον γεωγραφικό παράγοντα να
συμπροσδιορίζει τη σχέση του με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Έχει και τροφοδοτική
σχέση με το Ίδρυμά σας, σε ο,τι αφορά στο ακαδημαϊκό προσωπικό, καθότι και ιδιαίτερα η
Σχολή Επιστημών Τροφίμων και η Σχολή Μηχανικών έχουν στελέχη που προέρχονται από
το Μετσόβιο είτε από πρώτο βασικό δίπλωμα ή από διδακτορικό. Επίσης, έχει την
αναπόδραστη σχέση κοινού τόπου που αφορά κυρίως στους μηχανικούς που εκπαιδεύουν
τα δύο ιδρύματα. Έχουν εγερθεί κατά καιρούς, εγείρονται και θα συνεχίσουν να εγείρονται
επιφυλάξεις, αντιρρήσεις, σε όλο το φάσμα –βάσιμες, ρεαλιστικές, υπερβολικές – που
αφορούν σε επίπεδο σπουδών και επαγγελματικά δικαιώματα. Αλλά η ουσία βρίσκεται
κατά τη γνώμη μου σε δύο σημεία:
— Ο καθοριστικός παράγοντας του επιπέδου σπουδών είναι το ανθρώπινο δυναμικό σε συνδυασμό
με τα προγράμματα σπουδών.
— Το δεύτερο, δηλαδή τα προγράμματα σπουδών είναι σχετικά εύκολο να διατυπωθεί –σίγουρα επί χάρτου
— αλλά να κακοπέσει και να μην υπηρετηθεί σωστά λόγω του πρώτου. Και στο
ανθρώπινο δυναμικό δεν είναι μόνο οι διδάσκοντες αλλά και οι φοιτητές. Τα δύο είναι σε
αλληλεπίδραση στην οποία υπεισέρχεται η αγορά εργασίας γιατί το πανεπιστήμιο οφείλει
να βλέπει σοβαρά και προς τα εκεί. Τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι μια δύσκολη
υπόθεση στα καθ΄ ημάς, με σημαντικές στρεβλώσεις. Αυτή η υπόθεση δεν αφορά μόνο
στους μηχανικούς διαφορετικών ιδρυμάτων αλλά και ειδικότητες εντός του ιδίου
ιδρύματος όπου ο ανταγωνισμός είναι ενδημικός – και αναφέρομαι στο ΕΜΠ — και που
τώρα είναι σε σχετική ύφεση αλλά προ διετίας ήταν σε έξαρση λόγω των τότε προεδρικών
διαταγμάτων για νομοθετικά ρυθμιζόμενα επαγγέλματα και την πρόσβαση σε αυτά. Είναι η
αξιολόγηση η λυδία λίθος; H απάντηση δεν μπορεί να είναι διαφορετική από το ότι η
αξιολόγηση είναι αναγκαία συνθήκη και θα είναι και ικανή όταν ωριμάσει στην ελληνική
ακαδημία και την ελληνική κοινωνία. Εν πάση περιπτώσει, είναι η αξιολόγηση στην
Αμερική, που φέρνει το τάδε πανεπιστήμιο στην πολιτεία της Μασσαχουσέτης στην 1 η
θέση και το δείνα πανεπιστήμιο στο Άινταχο στην 100η, αλλά και τα δύο συνυπάρχουν και
ανταγωνίζονται στην ίδια χώρα. Αλλά μπορεί ακόμη και στην ίδια πολιτεία, και το ίδιο
λεκανοπέδιο, σε μια αγορά εργασίας, ακαδημαϊκής και επαγγελματικής, με σαφείς
κανόνες. Αυτά συμβαίνουν και στην Ευρώπη και στην Ασία. Δεν μπορεί να ανακαλύπτονται
πρωτοτύπως στην Ελλάδα. Όλοι οφείλουν να δουλεύουν για το καλύτερο, που ενίοτε
λέγεται αριστεία. Και ο καθένας να βοηθά ώστε οι άλλοι να βελτιώνονται και ο όποιος
ανταγωνισμός να γίνεται από υψηλότερο επίπεδο αναφοράς, αφήνοντας στην άκρη
συγκαλυμμένες ή απροκάλυπτες νοοτροπίες Ψωροκώσταινας – αυτό είναι για το καλό της
χώρας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς.
»Η ιδιαίτερη τιμητική διάκριση, αυτή του Επίτιμου Καθηγητή, που μου απονέμεται σήμερα,
με εντάσσει στην ευρύτερη οικογένεια του Πανεπιστημίου σας. Και αυτό υπαγορεύει την
υποχρέωσή μου που είναι και επιθυμία μου και υπόσχεση να συνδράμω, με την εμπειρία
μου και τις γνώσεις μου, την προσπάθεια του πανεπιστημίου σας για άνοδο. Άλλωστε
διαπιστώνω ότι η ηγεσία του πανεπιστημίου σας είναι στη σωστή ρότα και δουλεύει
συστηματικά, με επιδεξιότητα και σωφροσύνη, και κυρίως με προτεραιοποίηση των
επιδιώξεων που είναι ιδιαιτέρως ευανάγνωστη κ. Πρύτανη, αγαπητέ Παναγιώτη Καλδή.
Διαβάζω όμως και κάτι άλλο, σημαντικό, στη σημερινή επιτιμοποίηση. Την ανάδειξη της
διεπιστημονικότητας. Τι γυρεύει ένας χημικός μηχανικός στα χωράφια των μηχανικών
πληροφορικής και υπολογιστών; Ή, κομψότερα, τι συνδέει τη χημική μηχανική με την
πληροφορική και τους υπολογιστές; Η απάντηση είναι πολλά και ουσιαστικά και ήδη
μερικά εθίγησαν από τον κ. Βογιατζή. Σημειώνω όμως ότι η διεπιστημονικότητα δεν
υπηρετείται με ακλόνητες ταμπέλες ειδικοτήτων μηχανικών και άλλες και αυτό δεν
χρειάζεται να το ανακαλύψουμε στην Ελλάδα και ειδικά στο χώρο των μηχανικών. Αυτό
όπως και πολλά άλλα έχουν ανακαλυφθεί και δρομολογηθεί αλλού και έχουν οδηγήσει σε
σημαντική οικονομία δυνάμεων – μια προσπάθεια που δεν υποστηρίζεται από ο,τι
στερεότυπο και ακλόνητο αφορά σε επαγγελματικά δικαιώματα όπως αναφέρθηκα, έστω
υπαινικτικά, σε αυτό προηγουμένως. Και η οικονομία δυνάμεων υπηρετείται και με την
ένωση δυνάμεων, δεν υπαινίσσομαι ακαδημαϊκή συγχώνευση, αλλά ουσιαστική
συνεργασία που μπορεί να συνδέει διαφορετικά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Το
ΟΠΑ και το ΕΜΠ, κύριε Πρύτανη του ΟΠΑ, αγαπητέ Δ. Μπουραντώνη, έχουμε κάνει μια
καλή αρχή.
»Οι εξελίξεις στην επιστήμη και ειδικά την τεχνολογία είναι τόσο ραγδαίες, που φαίνεται ως
οι χτεσινές γνώσεις να είναι σήμερα μάλλον ξεπερασμένες και αύριο ίσως άχρηστες.
Πολλοί διατείνονται, κάθε χρόνο, ότι βρισκόμαστε σε κρίσιμο σημείο, ότι οι νέες
προκλήσεις είναι πελώριες, ότι οι ανάγκες στην αγορά εργασίας δεν συμβαδίζουν με τις
γνώσεις των αποφοίτων μας και ότι οι νέες κατευθύνσεις προς τις οποίες πρέπει να
προσανατολιστεί η έρευνα και να ανασχεδιαστεί η εκπαίδευση είναι αυτές που συνδέονται
με κλιματική αλλαγή/πράσινη ενέργεια/κυκλική οικονομία/αειφορία, ανθεκτικότητα,
ψηφιακό άλμα, βιομηχανία 4.0, τεχνητή νοημοσύνη, καινοτομία – όλες στενά
συνδεδεμένα με την επιστήμη των μηχανικών αλλά και με διεπιστημονική εμβέλεια. Είναι
ένα νήμα αυτό που συνδέει ιδρύματα και πρυτάνεις, εμένα με την Πρύτανι του
Χαροκοπείου, την αγαπητή Μάρα Νικολαΐδη, απόφοιτο του ΕΜΠ, και με τον Πρύτανη του
Πανεπιστημίου Πειραιά, τον αγαπητό Μιχάλη Σφακιανάκη και λόγω ειδικότητας και λόγω
ιδρυματικών μεταπτυχιακών συνεργασιών.
»Η όποια υπερβολή μπορεί να συνοδεύει τους παραπάνω ισχυρισμούς, τις ανησυχητικές
διαπιστώσεις και επείγουσες ανάγκες για αλλαγές, δεν κλονίζει τη βασιμότητά τους. Όμως
οι αποδέκτες όλων αυτών, και ειδικά οι φοιτητές, υφίστανται βομβαρδισμό που
ενδεχομένως δημιουργεί σύγχυση και ανασφάλεια για προεξοφλημένη ελλειμματικότητα
γνώσεων από τις σπουδές τους και επερχόμενες σοβαρές δυσχέρειες στην παρακολούθηση
των εξελίξεων και τις επαγγελματικές προοπτικές τους. Είναι γι’ αυτόν το λόγο σημαντικό να
αναδειχθεί η βασική φυσιογνωμία των σπουδών των μηχανικών, η οποία υποστηρίζει τον
μηχανικό στην αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων και την αποτελεσματική προσαρμογή
σε μεταβαλλόμενες συνθήκες, δηλαδή αυτό που συνιστά το σκληρό υπόβαθρο των
σπουδών, θεμέλιο της σκέψης-κατάστρωσης-ανάλυσης-επίλυσης. Ισχυρίζομαι ότι το
τριμερές μείγμα Θεωρία-Πείραμα-Υπολογισμοί είναι η βάση των σπουδών και της έρευνας
ειδικά στο χώρο των μηχανικών. Η εικόνα μπορεί να έχει ελλείψεις, αλλά προβάλλει τα
βασικά. Και προβάλλει το μότο μου, ως δασκάλου και μέντορα, όπως μου το εμφύσησαν
μερικοί φωτισμένοι δάσκαλοι και μέντορές μου και που φέτος το εξέπεμψα, ως Πρύτανης,
έναντι καλωσορίσματος για το νέο ακαδημαϊκό έτος σε όλους τους φοιτητές του ΕΜΠ και
όχι μόνο στους πρωτοετείς. Αυτό το μείγμα έχει ανθεκτικότητα στο χρόνο και παγκόσμια
καθιέρωση. Είναι απαραίτητο να το έχει κατά νου κάθε σχολή που σχεδιάζει και
προσαρμόζει πρόγραμμα σπουδών, αλλά και πυξίδα ο κάθε φοιτητής μηχανικός
ανεξάρτητα ειδικότητας, κυρίως όταν αναζητεί το δάσος καθώς σκοντάφτει σε δέντρα κατά
τη διάρκεια των σπουδών.
»Ένα πρόβλημα που συνδέεται με μια ανάγκη είναι έναυσμα, με τυπικό αντίκρισμα, στις
προπτυχιακές σπουδές, μια άσκηση, θεωρητική ή πειραματική ή υπολογιστική. Συνήθως η
αφετηρία της αντιμετώπισης ενός προβλήματος είναι η θεωρητική κατάστρωσή του,
άλλοτε όμως είναι το Πείραμα/Εργαστήριο: Ερέθισμα, παρατήρηση, μέτρηση,
κίνητρο/ανάγκη για κατανόηση – προσφυγή στη Θεωρία: κατάστρωση μαθηματικού
μοντέλου με βάση θεμελιώδεις αρχές/νόμους φυσικής όπου εμπεριέχεται η χημεία και η
βιολογία των φαινομένων, κατά περίπτωση. Προκύπτουν συνήθως διαφορικές εξισώσεις.
Και στις σύγχρονες/αναδυόμενες κατευθύνσεις προκύπτουν προσομοίωση μέσω μηχανικής
μάθησης, τυπικά μέσω νευρωνικών δικτύων όπου υπεισέρχονται τα μεγάλα δεδομένα (big
data) για την εκπαίδευση των νευρωνικών δικτύων σε πλαίσιο τεχνητής νοημοσύνης. Εν
τέλει, χρήση μεθόδων προσεγγιστικής επίλυσης των περίπλοκων μαθηματικών
προβλημάτων που οδηγούν σε μεγάλης διάστασης συστήματα γραμμικών αλγεβρικών
εξισώσεων. Όλα αυτά είναι που συνδέουν μηχανική-engineering με υπολογιστική
ανάλυση. Για τους υπολογισμούς και την υπέρτερη κάθε άλλης προβλεπτική δυνατότητα
που προσφέρουν είναι απαραίτητη η μεγάλη υπολογιστική ισχύς, για την αποδοτική και
ανταγωνιστική (με όρους υπολογιστικού κόστους/οφέλους) επίλυση των μεγάλων
προβλημάτων. Είναι πολύτιμη η αξιόπιστη προβλεπτική ικανότητα των ρεαλιστικών
μοντέλων ώστε να μπορούν να υποκαταστήσουν χρονοβόρα, δαπανηρά ή και μη
πραγματοποιήσιμα (λόγω επικινδυνότητας) πειράματα. Όμως η επάρκεια των μοντέλων
και η αξιοπιστία των προβλέψεων ελέγχεται με το πείραμα στο εργαστήριο.
Εν κατακλείδι, το πείραμα, αν είναι η αφετηρία, τροφοδοτεί τη θεωρία, η θεωρία
τροφοδοτεί τους υπολογισμούς, τα αποτελέσματα των τελευταίων επικυρώνονται από το
πείραμα, η αξιόπιστη θεωρία υποδεικνύει νέα πειράματα και οι αξιόπιστοι υπολογισμοί
προσδιορίζουν πλεονεκτικές συνθήκες λειτουργίας για βέλτιστη παραγωγή/κατασκευή (σε
εργαστήριο/βιομηχανία). Αυτό το τριμερές μεγμα αφορά, εκτός από την προπτυχιακή
εκπαίδευση, στην επιστημονική έρευνα, με τη διαφορά ότι στην πρώτη περίπτωση ο
φοιτητής εκπαιδεύεται ενώ στη δεύτερη ο (ήδη εκπαιδευμένος) ερευνητής επιδιώκει την
παραγωγή νέας γνώσης.
»Ο τίτλος Επίτιμος Καθηγητής εκτός της τιμητικής του υπόστασης είναι χρήσιμο να έχει και
πρακτική υπόσταση. Είδα το πρόγραμμα σπουδών του Τμήματος, τον κορμό και τις ροές και
νομίζω ότι θα μπορούσα σε κάποια μαθήματα να είχα μια μικρή συμβολική, διδακτική
συνεισφορά, κυρίως για ανάδειξη διεπιστημονικότητας και για εφαρμογές, ακολουθώντας
βέβαια τη φυσιογνωμία του μαθήματος. Ένα από αυτά είναι η Γραμμική Άλγεβρα του 1ου
και η τεχνητή νοημοσύνη του 5ου εξαμήνου. Πέραν αυτών όμως και επειδή σήμερα δεν
υπάρχει η δυνατότητα για τεχνική επιστημονική ομιλία, παρά μόνο το μανιφέστο που
προηγήθηκε περί θεωρίας-πειράματος-υπολογισμών, θα ήταν χαρά μου να δώσω μια
ομιλία στο τμήμα που με τίμησε ως καθηγητή του. Κύριε Βογιατζή, είμαι στη διάθεσή σας.
Κλείνοντας, και λόγω του ότι η τιμητική αυτή εκδήλωση στο πρόσωπό μου, αφορά
πρωτίστως στο επιστημονικό μου έργο, οφείλω να ευχαριστήσω όλες και όλους εκείνους
που έχουν συμβολή σε αυτό. Πρώην φοιτητές μου στη Σχολή Χημικών Μηχανικών,
μετέπειτα διπλωματικούς φοιτητές μου, μεταπτυχιακούς, διδακτορικούς, μεταδιδάκτορες
και εξ αυτών τωρινούς συναδέλφους στο ΕΜΠ και εκτός ΕΜΠ. Μια ενδεικτική
αντιπροσωπεία εξ αυτών, των πολύτιμων συνεργατών πρώην διδακτορικών μου, είναι στο
ακροατήριο, Θανάσης Παπαθανασίου, Γιώργος Κόκκορης, Μιχάλης Καβουσανάκης, μέλη
ΔΕΠ στο ΕΜΠ. Είμαι περήφανος γι αυτούς, τους οφείλω πολλά και έχω μεγάλες προσδοκίες
από αυτούς.
»Τα θεμέλια και τα στηρίγματα όμως είναι αλλού. Tα δικά μου σε φωτισμένους δασκάλους –
από το δημοτικό και το τότε – δεκαετία 1970 — εξατάξιο γuμνάσιο στον Πύργο Ηλείας μέχρι
το Μετσόβιο και στην Αμερική. Και στην οικογένειά μου, τους γονείς που έφυγαν, την
αδελφή μου, και στον στενό πυρήνα, τη γυναίκα μου που με αντέχει και με στηρίζει και τα
παιδιά μου που δίνουν το βαθύ νόημα στη ζωή.
Σας ευχαριστώ».
.
Πηγή: Protothema.gr
