Έχω τρομερό πρόβλημα με την οικογένειά μου. Η αδερφή μου, 3 χρόνια μικρότερη, με βρίζει συνέχεια, με προσβάλλει και με κάνει «σκουπίδι» μπροστά σε φίλους.
Μέχρι που έφτασε να με πλακώνει στο ξύλο. Η μάνα μου φυσικά που έχει την ίδια συμπεριφορά την υποστηρίζει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Προσπάθησα ειλικρινά πάρα πολύ. Όλες τις δουλειές στο σπίτι τις έκανα εγώ και ήταν πολλές καθώς είχαν παράλογες απαιτήσεις.
Εργάζομαι και παράλληλα κάνω ένα μεταπτυχιακό αλλά δεν μου φτάνουν τα χρήματα για να μείνω μόνη μου. Οποιαδήποτε συμβουλή είναι βοήθεια για εμένα.
Στο ερώτημα σας απαντά ο Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής Ιωάννης Νίκου
Αγαπητή Αναγνώστρια,
Διαβάζοντας προσεκτικά την περιγραφή σου αντιλαμβάνομαι πως πρέπει να μεγάλωσες και να συνεχίζεις να ζεις μέσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια. Είναι εκείνη όπου επικρατούν οι συγκρούσεις, η προβληματική συμπεριφορά των γονιών και των παιδιών και υπάρχει συναισθηματική, ψυχολογική, ή και σωματική βία κατά των παιδιών.
Εμποδίζουν τα παιδιά από το να εμπιστευτούν τον εαυτό τους και να δημιουργήσουν τη δική τους, υγιή ψυχολογική ταυτότητα. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί που μεγαλώνει σε μια τέτοια οικογένεια γίνεται, συνήθως, ένας ενήλικας που δεν έχει αναπτύξει τον πραγματικό του εαυτό, καθώς βάζει στον εαυτό του όρους και όρια για το πώς πρέπει να είναι.
Τα όρια δεν υπάρχουν
Αυτό συμβαίνει επειδή, στις οικογένειες αυτές, το κάθε μέλος είναι υποχρεωμένο να συμβιβαστεί στις ανάγκες του γονιού, χωρίς να του επιτρέπεται να ανοίξει τα φτερά του και να είναι ο εαυτός του. Επίσης, σε μια τέτοιου τύπου δυσλειτουργική οικογένεια όπου τα όρια δεν υπάρχουν ή δεν είναι σαφή δημιουργούνται παιδιά που ως ενήλικες δημιουργούν σχέσεις συνεξάρτησης.
Εννοούμε τη συνθήκη που το άτομο είναι συναισθηματικά εξαρτημένο από κάποιον άλλον σε τέτοιο βαθμό που δε μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα και διατηρεί ελάχιστα την ταυτότητα του. Μέσα σε ένα σύστημα συν εξαρτημένης οικογένειας τα μέλη της δυσκολεύονται κυρίως να θέσουν λειτουργικά όρια, να αναγνωρίσουν και να εκφράσουν την πραγματικότητα τους και να αναγνωρίσουν και να καλύψουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.
Τι πρέπει να κάνεις;
Με βάση λοιπόν, τα παραπάνω και αναγνωρίζοντας τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεσαι και πρέπει να αντιμετωπίσεις, θα πρότεινα αρχικά να προσπαθήσεις να θέσεις τα δικά σου όρια απέναντι στις απαιτήσεις τόσο της μητέρας όσο και της αδερφής σου. Παρόλο που πιθανόν να σε τρομάζει και μόνο η ιδέα να σταθείς απέναντι τους και να υποστηρίξεις τη θέση σου.
Εντούτοις αν παραμείνεις σταθερή και ακλόνητη χωρίς περιθώριο συμβιβασμού, πιστεύω ότι θα λάβουν το μήνυμα ότι δεν διαπραγματεύεσαι πια με τον ίδιο τρόπο ούτε αποδέχεσαι την κακοποίηση τους με κάθε τίμημα. Φυσικά θεωρώ απαραίτητο να ζητήσεις βοήθεια από έναν οικογενειακό σύμβουλο – ψυχοθεραπευτή προκειμένου να εκτονώσεις τα αρνητικά συναισθήματα που έχεις βιώσει μέχρι σήμερα και να στηριχθείς στην οριοθέτηση ανάμεσα στην σχέση σου με την μητέρα και την αδελφή σου.
Νίκου Ιωάννης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής
Ευρυδάμαντος 33, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 213 0456530
Aλλαγή σχολείου: Πώς επιδρά στη ψυχολογία του παιδιού
Οι τσακωμοί στην οκογένεια: 3 τρόποι να τα βρίσκετε με τα παιδιά σας
sxeseis-teen
