Πρακτικά, αν είσαι σeξουαλικά ενεργή, είναι παραπάνω από σύνηθες, να έχεις ακούσει ότι στο τεστ ΠΑΠ σου βρέθηκες θετική στον ιό των κονδυλωμάτων. Θεωρούσα πως η συχνότητα εμφάνισης αυτού του ΣΜΝ, αλλά και το γεγονός ότι το προλαβαίνεις με τις κατάλληλες εξετάσεις και τον εμβολιασμό, κάπως το αποδαιμονοποιούσαν, και δεν το αντιμετωπίζαμε πια σαν ένα θέμα ταμπού. Τελικά, βέβαια, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Η ιστορία ξεκινάει σε μια μεγάλη πόλη – ας την πούμε Αθήνα – με δύο ανθρώπους γύρω στα 25 – ας τους πούμε Δανάη και Στέφανο. Οι πρωταγωνιστές μας, λοιπόν, ξεκίνησαν να βγαίνουν μια Δευτέρα, ενός Μάρτη, σε κάποιο μπαρ της πόλης. Δεν είχαν, βέβαια, υπολογίσει από την αρχή ότι θα ήταν ραντεβού, αλλά όπως με όλα τα αναπάντεχα σε αυτή τη ζωή, αποδέχτηκαν την πρόκληση της έκπληξης με χαρά, ενθουσιασμό και υπόσχεση για δεύτερο ραντεβού.
Στην παράλληλη ιστορία, η Δανάη είναι μόλις δυο μήνες χωρισμένη και με εξασθενημένο από το κλάμα ανοσοποιητικό, επισκέπτεται τον γυναικολόγο της για ένα τεστ ΠΑΠ, το οποίο είχε ξεχασμένο σαν υποχρέωση στον εαυτό της, περίπου δύο χρόνια πίσω. Ανοίγει τα πόδια και βολεύεται όπως όπως στην πιο άβολη θέση που καλείται κάθε γυναίκα να πάρει πολλές φορές στη ζωή της. Το δείγμα τοποθετείται ανάμεσα στα δύο τζαμάκια και «σε επτά μέρες θα έχουμε τις απαντήσεις», λέει ο γιατρός και κλείνει την πόρτα πίσω της, αφού της έδωσε το ίδιο χέρι που λίγη ώρα πριν ψηλάφιζε τον τράχηλό της.
Η Δανάη πηγαινοέρχεται στη δουλειά με τον ίδιο ενθουσιασμό κάθε μέρα, περιμένοντας το επόμενο ραντεβού της με τον Στέφανο. Δεν είναι και πολύ εύκολο να βρεις έναν ωραίο τύπο που να κάνει τα ζυγωματικά σου να πονούν από τα γέλια. Με την περηφάνεια του Αμέριγκο Βεσπούτσι όταν είχε βρει την Αμερική, η Δανάη σηκώνει το τηλέφωνο την ίδια μέρα που θα έβγαινε με τον Στέφανο, για να μάθει ότι είναι θετική στον ιό του HPV και στη συνέχεια πρέπει να κάνει βιοψία και πιθανότατα χειρουργείο για απόξυση του μέρους εκείνου του τραχήλου της μήτρας της που έχει μολυνθεί.
Ο Στέφανος ήταν φανταστικός εκείνο το βράδυ. Το ταβάνι των ραντεβού είχε ανέβει πολύ ψηλά κι εκείνη επέστρεφε κάθε φορά στο σπίτι της πιο χαρούμενη από την προηγούμενη. Γελούσαν συνέχεια, ο ένας συμπλήρωνε τις φράσεις του άλλου, φιλιόντουσαν και γενικότερα είχαν πετύχει αυτή τη σπάνια σύνδεση που κάνουν καμια φορά δύο εγκέφαλοι όταν βρίσκουν έναν όμοιό τους και νιώθεις ότι τα καλώδια στο κεφάλι σου παίρνουν φωτιά.
Λίγο πριν καούν, και παρόλο που μετά από έξι ραντεβού δεν είχε γίνει λόγος για σeξ, η Δανάη έμπαινε στο χειρουργείο «κάτι γυναικολογικό», του είπε εξηγώντας ότι σε δυο ώρες θα έχει βγει από το νοσοκομείο. «Τέλεια, θα βγούμε το βράδυ αν είσαι εντάξει, να το γιορτάσουμε που ήσουν τόσο δυνατή», της λέει εκείνος.
Λίγα λεπτά μετά και με τη μπλε ρόμπα δεμένη στην πλάτη της, η Δανάη κοιμάται σκεφτόμενη το βραδινό της ραντεβού. Όταν θα ξυπνήσει είναι ακόμα λίγο ζαλισμένη, αλλά ξέρει ότι το βραδινό ποτό δίπλα στον Στέφανο θα την συνεφέρουν.
Σε ένα άλλο μπαρ, στην ίδια πόλη, το ίδιο βράδυ, οι δυο τους χαμογελούν, λένε αστεία και φιλιούνται, όπως περίπου τς τελευταίες είκοσι μέρες. Η Δανάη νιώθει άνετα και του εξηγεί τι ακριβώς την έβαλε στο χειρουργείο, εξηγώντας πόσο χαζή ήταν με την τρομάρα που είχε πάρει όταν έμαθε ότι θα χρειαστεί να χειρουργηθεί.
Εκείνο το βράδυ ήθελαν και οι δύο να κάνουν σeξ, αλλά έπρεπε να περάσει μια εβδομάδα από το χειρουργείο. Η επόμενη μέρα κύλησε χωρίς να εμφανιστεί ο Στέφανος. Το ίδιο και η μεθεπόμενη. Την τρίτη μέρα η Δανάη πήρε τα πράγματα στα χέρια της και ζήτησε εξηγήσεις. Εκείνος συμφώνησε να βρεθούν. Η μεταξύ τους κουβέντα δεν έχει διασωθεί επακριβώς, αφού η ηρωίδα μας προτιμά να μην τη θυμάται – βέβαια η κεντρική ιδέα είναι ακόμα εκεί: φοβήθηκε τον HPV, googlαρε τι είναι, τι μπορεί να κάνει και δεν ήθελε να τον κολλήσει, αφού ακόμα και η χρήση προφυλακτικού δεν μπορούσε να διασφαλίσει κάτι τέτοιο. «το ξέρεις όμως ότι πιθανότατα το έχεις ήδη και δεν υπάρχει και εμβολιασμός για τους άντρες, έτσι;», του είπε εκείνη σαστισμένη. «Ναι, το ξέρω, αλλά είμαι κότα. Δε θέλω να το ρισκαρω», της είπε εκείνος και έφυγε αφού της έδωσε ένα φιλί.
Αν ο έγκαιρος εμβολιασμός της Δανάης θα είχε χαρίσει σε αυτή την πόλη ένα ακόμα ζευγάρι σήμερα; Δεν το γνωρίζω. Σίγουρα όμως το γεγονός ότι ένας άνθρωπος μπορεί να σε απορρίψει για κάτι για το οποίο δεν ευθύνεσαι και είναι τόσο σύνηθες, πονάει πολύ. Πρόληψη και έλεγχος, λοιπόν, και το άλλο σου μισό είναι κάπου εκεί έξω. Απλά ελπίζω να μην είναι και τόσο ανενημέρωτος και αμόρφωτος, όσο και ο Στέφανος της ιστορίας.
sxeseis
