Αμυγδαλωτά – αυγουστιάτικο κέρασμα

Αυτά τα αμυγδαλωτά προέκυψαν κάπως τυχαία! Μια ημέρα είδα σε κάποιο ιταλικό forum μια συνταγή για αμυγδαλωτά απο την Σαρδηνία. Καθώς μας αρέσουν πολύ τα γλυκά με αμύγδαλο, αποφάσισα να τα φτιάξω. Κάτι δεν πήγαινε καλά ομως με τις αναλογίες των υλικών της συνταγής  και τελικά αντί για φουσκωτά μπισκοτάκια πήρα κάτι επίπεδα παρασκευάσματα, μεταξύ κούκις και εργολάβων!

Δεν το έβαλα κάτω και αποφάσισα να ξαναφτιάξω την συνταγή, αυτήν τη φορά προσαρμόζοντας τα υλικά με το μάτι, μέχρι να παρω την επιθυμητή σύσταση για την ζύμη. Πλάθοντας τα αμυγδαλωτά, ήρθαν στο μυαλό μου τα γλυκάκια που είχε το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς μου στο πατρικό μου σπίτι και που συνήθως αγόραζε η μαμά μου για να κεράσει τους επισκέπτες. Ετσι, τα αμυγδαλωτά απο την Σαρδηνία, πήραν το σχήμα μικρών κώνων και στολίστηκαν με ενα γαρύφαλλο στην κορυφή τους!

Υλικά  για περίπου 30 κομμάτια

Αναμείξτε τα πικραμύγδαλα με τα αμύγδαλα και αλέστε τα στο μπλέντερ οσο πιο ψιλά μπορείτε. Χτυπήστε το ασπράδι του αυγού με τον χυμό του λεμονιού. Σε ενα ευρύχωρο σκεύος αναμείξτε τα αλεσμένα αμύγδαλα με την ζάχαρη. Προσθέστε το ασπράδι και αναμείξτε, μεχρι να πάρετε μια σφιχτή ζύμη. Μπορείτε να διορθώσετε την σύσταση της ζύμης, προσθέτοντας αναλόγως ζάχαρη ή χυμό λεμονιού.

Αφήστε την ζύμη να ξεκουραστεί για μισή ωρίτσα. Βρέξτε τα χέρια σας με λίγο ανθόνερο, πλάστε τα αμυγδαλωτά σε μικρούς κώνους και καρφώστε στην κορυφή τους ενα ολόκληρο μοσχοκάρφι. Τοποθετήστε τα μέσα σε ενα ταψί, στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί.
Ψηστε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 150°C μέχρι να ροδίσουν ελαφρά (περίπου 15 λεπτά). Βγάλτε τα απο τον φούρνο και αφήστε τα να κρυώσουν.

Με την βοήθεια ενός πινέλλου, αλείψτε το κάθε αμυγδαλωτό με λίγο ανθόνερο, και περάστε το αμέσως απο την άχνη. Διατηρούνται για αρκετές ημέρες, καλα κλεισμένα σε ενα γυάλινο ή μεταλλικο κουτί, γιατί αν μείνουν εκτεθειμένα στο αέρα θα ξεραθούν.

* Αν δεν διαθέτετε πικραμύγδαλα, μπορείτε να αρωματίσετε τα αμυγδαλωτά σας με εσσάνς πικραμύγδαλου

Τα πικραμύγδαλα

Είναι οι σπόροι που υπάρχουν στο εσωτερικό των κουκουτσιών διάφορων καρπών και ειδικότερα  του βερίκοκου. Μοιάζουν εξωτερικά πολύ με τα αμύγδαλα, έχουν πικρή γεύση και έντονο χαρακτηριστικό άρωμα. Χρησιμοποιούνται κυρίως στην ποτοποιΐα (στην παρασκευή διαφόρων λικέρ, με πιο γνωστό το αμαρέττο) και στη ζαχαροπλαστική, συνήθως σε συνδυασμό με τα κανονικά αμύγδαλα, γιατί έτσι τα τελευταία αποκτούν πιο ενδιαφέρουσα γεύση και άρωμα. Χρησιμοποιούνται πάντα σε μικρές ποσότητες, καθώς περιέχουν αμυγδαλίνη, έναν γλυκοσίδη που περιέχει υδροκυάνιο, και ο οποίος σε μεγάλες δόσεις είναι εξαιρετικά τοξικός. ´Οσο πιο πικρά είναι δε, τόσο περισσότερη αμυγδαλίνη περιέχουν. Βέβαια η περιεκτικότητα τους είναι γενικά  μικρή και μια εκλογικευμένη κατανάλωσή τους δεν εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία. Παρ’όλα αυτά, δεν συνίσταται να καταναλώνονται από τα παιδιά.
Τα άγρια αμύγδαλα από δέντρα  αμυγδαλιάς, μη εμβολιασμένα, δεν χαρακτηρίζονται ως πικραμύγδαλα και δεν είναι βρώσιμα.

Originally posted 2017-08-09 13:00:22.