Η αναλογία μέσης-ύψους αποτελεί πιο ακριβή και αξιόπιστο δείκτη αξιολόγησης του ποσοστού λίπους στο σώμα συγκριτικά με τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), σύμφωνα με νέα μελέτη που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Ληντς.
Τα νέα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύονται αναλυτικά στην επιθεώρηση PLOS ONE, ενισχύουν τη θέση ορισμένων ειδικών που υποστηρίζουν ότι ο ΔΜΣ, ο δείκτης που παραδοσιακά χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη για να υπολογιστεί αν ένα άτομο είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο, πρέπει σιγά σιγά να απορριφθεί ή τουλάχιστον να χρησιμοποιείται συνδυαστικά και με άλλους δείκτες.
Στόχος των ερευνητών ήταν να διαπιστώσουν ποιος είναι ο πλέον αξιόπιστος δείκτης για την αξιολόγηση του σωματικού λίπους αλλά και ποιο είναι το όριο που διαχωρίζει το φυσιολογικό από το υπερβολικό βάρος. Οι ερευνητές μέτρησαν το συνολικό ποσοστό λίπους και το σπλαγχνικό λίπος (το λίπος που συσσωρεύεται στην περιοχή της κοιλιάς και γύρω από αυτή και το οποίο βρίσκεται κοντά σε ζωτικά όργανα) σε 81 ενήλικες (41 άνδρες και 40 γυναίκες) και στη συνέχεια προσπάθησαν να «προβλέψουν» τις τιμές αυτές χρησιμοποιώντας πέντε δείκτες: ΔΜΣ, περίμετρος μέσης, αναλογία μέσης-γοφών, αναλογία μέσης-ύψους και αναλογία μέσης-ύψους0,5 [αναλογία μέσης-ύψους × (αναλογία μέσης-ύψους/2)].
Από το σύνολο των συμμετεχόντων, επιπλέον 36,5% θα κατηγοροποιούνταν ως παχύσαρκοι με βάση το συνολικό ποσοστό λίπους στο σώμα τους (ένας στους δύο συμμετέχοντες) αντί με βάση τον ΔΜΣ τους (περίπου ένας στους επτά συμμετέχοντες), διαπίστωσαν οι ερευνητές, κάτι που δείχνει ότι ο ΔΜΣ δεν προβλέπει με ακρίβεια το σωματικό λίπος.
Ο δείκτης που παραδοσιακά χρησιμοποιείται από τους γιατρούς για την αξιολόγηση της παχυσαρκίας είναι ο ΔΜΣ.
Αν και ο δείκτης έχει πλεονεκτήματα, υπάρχει ανησυχία ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούνται παχύσαρκοι βάσει ΔΜΣ ενώ δεν είναι (σημ.: π.χ. αθλητές με αυξημένη μυϊκή μάζα) ή ότι ορισμένοι “ξεφεύγουν” από τον δείκτη ενώ είναι υπέρβαροι. Αυτό συμβαίνει κυρίως με ανθρώπους που έχουν φυσιολογικό ΔΜΣ αλλά συσσωρευμένο λίπος στην κοιλιά» αναφέρει η επικεφαλής της ομάδας, Δρ Μισέλ Σουόινσον. Τ
ο συνολικό ποσοστό λίπους στο σώμα και ιδιαίτερα το σπλαγχνικό λίπος συνδέονται με ποικίλα προβλήματα υγείας, όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη, ο διαβήτης τύπου 2 και οι καρδιαγγειακές παθήσεις, επομένως είναι κρίσιμο να εντοπίζονται με τη χρήση απλών δεικτών, ωστόσο ο ΔΜΣ δεν φαίνεται να επιτυγχάνει αυτόν τον σκοπό.
Από τις αναλύσεις των ερευνητών προέκυψε ότι ο καλύτερος δείκτης πρόβλεψης του συνολικού ποσοστού λίπους και του σπλαγχνικού λίπους στο σώμα, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, είναι η αναλογία μέσης-ύψους, η οποία υπολογίζεται διαιρώντας την περίμετρο της μέσης με το ύψος σε εκατοστά. Ο ΔΜΣ δεν φάνηκε να προβλέπει με ακρίβεια το συνολικό ποσοστό λίπους στο σώμα ούτε στους άνδρες ούτε στις γυναίκες, ενώ θα μπορούσε ενδεχομένως να προβλέψει με σχετική ακρίβεια το σπλαγχνικό λίπος, αλλά μόνο στις γυναίκες.
Το επικίνδυνο όριο αναλογίας μέσης-ύψους όσον αφορά το συνολικό ποσοστό λίπους στο σώμα (παχυσαρκία) ήταν οι 0,53 μονάδες για τους άνδρες και οι 0,54 για τις γυναίκες, ενώ για το σπλαγχνικό λίπος (κοιλιακή ή κεντρική παχυσαρκία) ήταν οι 0,59 μονάδες και για τα δύο φύλα (π.χ. άνδρας ή γυναίκα με περίμετρο μέσης 100 εκ. και ύψος 170 εκ.). «Τα όρια αυτά συμβαδίζουν με τις τρέχουσες κατευθυντήριες που αναφέρουν ότι η περίμετρος της μέσης σε παιδιά και ενήλικες δεν πρέπει να ξεπερνά το ½ του ύψους» αναφέρει η Δρ Σουόινσον.
Αν και η αναλογία μέσης-ύψους δεν είναι καινούριος δείκτης, δεν εντάσσεται στο πρωτόκολλο αξιολόγησης του βάρους που χρησιμοποιούν οι γιατροί στην κλινική πράξη. Τα νέα ευρήματα καταδεικνύουν ότι αυτό μάλλον πρέπει να αλλάξει, αφού είναι ένας δείκτης αξιόπιστος αλλά και πολύ εύχρηστος.
seleo.gr-Ygeia
