Ανδρέας Γεωργίου: «Στο Μπρούσκο είμαστε μια ομάδα που δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλον»

Ανδρέας Γεωργίου: «Στο Μπρούσκο είμαστε μια ομάδα που δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλον»

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή συγκαταλέγεται ανάμεσα στους γνωστότερους δημιουργούς της κυπριακής και ελληνικής τηλεόρασης. Όχι άδικα, αν σκεφτούμε πως οι σειρές του στον ΑΝΤ1 έχουν μεγάλη ανταπόκριση, ενώ ο ίδιος απολαμβάνει μεγάλη αναγνώριση και αποδοχή.

Παρόλα αυτά ο ίδιος συνεχίζει να ονειρεύεται καθημερινά. Και να παραμένει μέσα του εκείνο το μικρό παιδί που κάποτε υπήρξε.
Πόσο πιεστική είναι για σένα η επιτυχία, δεδομένου ότι σχεδόν κάθε επεισόδιο του «Μπρούσκο» εξασφαλίζει περισσότερο από 25% θεαματικότητας;
Για μένα δεν υπάρχει πιεστική επιτυχία. Η μόνη επιτυχία είναι ότι είμαστε μια ομάδα που δίνουμε συνεχώς δύναμη ο ένας στον άλλον – και όχι μόνο. Κατά τα άλλα όμως ξέρω πολύ καλά πως αν χαίρομαι τη «φάση», με χαίρεται κι αυτή. Άρα, λοιπόν, ξεχνώ το άγχος να κρατώ τα νούμερα στο 25% και απλά προχωρώ με ενθουσιασμό μικρού παιδιού.
Σε αγχώνει, όμως, το ότι πρέπει ή οφείλεις να ξεπερνάς συνεχώς τον εαυτό σου, όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και εμπορικά;
Μα αυτό το κάνω ενστικτωδώς. Αποζητώ την εξέλιξη. Δεν με αγχώνει αυτό διότι δεν «μου το απαιτώ», ούτε το «απαιτεί η δουλειά». Εξελίσσομαι, άρα ποντάρω στο να με σπρώχνω στα όρια, γιατί έτσι λειτουργώ. Διαφορετικά βαριέμαι.

Λόγω αυτής της μεγάλης επιτυχίας, πολλοί αναρωτιούνται: το «Μπρούσκο» θα συνεχιστεί και τη νέα σεζόν; Έχει πιστεύεις τη δυναμική που χρειάζεται;
Το team του «Μπρούσκο» δοκιμάζει, προτείνει, δουλεύει σκληρά και περνάει υπέροχα. Τα άλλα είναι νούμερα και διαπραγματεύσεις που δεν έχουν νόημα να αναφέρω. Δεν ανακοινώνω το μέλλον μέχρι αυτό να έρθει. Γιατί να το κάνω εξάλλου; Είμαι από αυτούς που όταν προγραμματίζουν ένα ταξίδι ή μια έξοδο, πολλές φορές καταλήγω στο να κάνω το αντίθετο. Συζητάμε με όσους χρειάζεται και θα ανακοινώσουμε τη συνέχεια όταν έρθει η ώρα.

Ωστόσο, υπήρξαν και κακές κριτικές για τη σειρά. Εσύ τι απαντάς στους επικριτές του «Μπρούσκο», που το χαρακτηρίζουν «πρόχειρη δουλειά»;
Απαντώ ότι όλοι πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Και αυτοί που επικρίνουν, κατακρίνουν ή επικροτούν κάνουν κατά βούληση αυτό που πρέπει. Για φαντάσου να έγραφαν όλοι καλά σχόλια και επαίνους… Σίγουρα θα λέγαμε ότι «κάτι δεν πάει καλά». Άλλωστε, δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί παντού – έχει κι αυτό τη μαγεία του!
Δεν μπορεί, όμως, να μη στενοχωριέσαι όταν ακούς κάτι αιχμηρό για τα «παιδιά» σου… Αυτό συμβαίνει – έστω και στιγμιαία;
Δεν στενοχωριέμαι, προβληματίζομαι. Κατά καιρούς έχω συνειδητοποιήσει ότι πολλά από αυτά που γράφονται έχουν βάση. Οπότε μπαίνω στη διαδικασία της αυτοκριτικής και μπορώ να σου πω ότι με βοηθάει κιόλας. Είναι ένα εργαλείο, αν θες, να βγαίνω από την κατάσταση και να τη βλέπω σαν τρίτος.

Κάνοντας, λοιπόν, την αυτοκριτική σου, εσύ ποιες αδυναμίες εντοπίζεις κατά καιρούς στη σειρά, αλλά και στον εαυτό σου, που θα ήθελες να διορθώσεις;
Προλαμβάνω -τουλάχιστον κατά την κρίση τη δίκη μου- την επανάληψη, γιατί τη βαριέμαι. Με κουράζει ο εαυτός μου αν δεν έχει να προτείνει και να «πιάσει στα πράσα» τα δεδομένα. Τώρα αν το πετυχαίνουμε αυτό, θα μας το πει ο κόσμος που μας δίνει τη χαρά να μας παρακολουθεί. Είμαι πολύ «γεμάτος» από την αγάπη του κόσμου. Κάποιες φορές με κάνει να βουρκώνω… Είναι ιδιαίτερο το συναίσθημα να βλέπεις τέτοια ανταπόκριση σε κάτι στο οποίο «έδωσες» τόση αγάπη.,
Είσαι αυστηρός με το αποτέλεσμα, αλλά και με τους συνεργάτες σου;
Καταρχήν είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου. Αν είμαι εγώ εντάξει όμως, είναι και όλα γύρω μου. Αυτό έχω παρατηρήσει.
Το γεγονός ότι συνεργάζεσαι με τον αδελφό σου, τον Κρίστοφερ, στη σειρά, λειτουργεί για σένα και αντίστροφα; Δηλαδή, εκτός από τη χαρά της συνεργασίας, παράλληλα αισθάνεσαι και κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνος γι” αυτόν;
Υπεύθυνος σε καμία περίπτωση. Δεν μπορώ, όμως, να είμαι αντικειμενικός στην απάντησή μου, γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος παραείναι δυναμικός και έξυπνος, με έχει στηρίξει και μου έχει δώσει πολλά. Θα ήταν κουτό να το παίξω υπερπροστατευτικός και καθοδηγητής. Τον εμπνέω και με εμπνέει. Ως εκεί.
Μια και μιλάμε για τον αδελφό σου, θυμάσαι να έζησες έντονα παιδικά χρόνια στην Κύπρο;
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα! Και, μια και αναφερθήκαμε στον αδελφό μου, νιώθω πολύ τυχερός για την οικογένεια που είχα. Και ευλογημένος! Άλλαξα χώρα κατά τη διάρκεια των χρόνων, γέλασα πολύ, έκλαψα πολύ. Έπαιξα όσο μου χρειάστηκε και έδωσα όσα μου δώσανε. Κι είμαι πολύ δεμένος με τους δικούς μου και αυτοί με μένα. Είμαι δυνατός γιατί πήρα πολύ συναίσθημα και γερές βάσεις στα παιδικά μου χρόνια!

Πολύς κόσμος, Ανδρέα, βλέποντας αυτή την επιτυχία, αναρωτιέται: Έβγαλες χρήματα από το «Μπρούσκο» και το «Ρουά Ματ» – γενικότερα από την τηλεόραση;
Προς το παρόν έδωσα περισσότερα απ” όσα πήρα! Λες να γίνει κάτι μ” αυτο το θέμα; (γελάει).
Πού ξοδεύεις συνήθως τα χρήματα που κερδίζεις από τη δουλειά σου;
Κάνω ταξίδια – είτε έχω είτε δεν έχω λεφτά. Με κάνουν καλύτερο άνθρωπο και επαγγελματία, γιατί κρύβουν πάντα μεγάλες συγκινήσεις. Εύχομαι να είμαι καλά για να συνεχίσω να ταξιδεύω!
Θυμάσαι ένα τέτοιο, τελευταίο σου ταξίδι;
Το τελευταίο μου ταξίδι ήταν στο Λος Άντζελες. Η στιγμή που με γέμισε σε αυτό το ταξίδι ήταν όταν έκατσα στο Μάλιμπου και κοίταξα τον ωκεανό… Ήμουν στην άλλη άκρη του πλανήτη μας! Η ζωή είναι στιγμές για μένα. Και τέτοιες στιγμές τις επιδιώκω συνέχεια.
Τι σου στέρησε αυτή η δουλειά, Ανδρέα; Ελεύθερο χρόνο μήπως;
Μου στέρησε λιγότερα απ” αυτά που μου προσέφερε. Για παράδειγμα, τρως ένα φανταστικό σουφλέ σοκολάτας. Το τρως γιατί γουστάρεις τρελά. Δεν θα κάτσεις τώρα να γκρινιάξεις για τις θερμίδες… Είναι κουραστικό να μην απολαμβάνεις τη χαρά.
Σύμφωνοι. Αλλά με την προσωπική ζωή τι γίνεται; Αν δεν ζήσεις τώρα, αν δεν ερωτευτείς δυνατά στην ηλικία που βρίσκεσαι, πότε;
Την προσωπική μου ζωή δεν τη μοιράζομαι. Αλλιώς δεν θα ήταν προσωπική (γέλια). Είμαι όμως καλά, γιατί ευτυχώς υπάρχουν στη ζωή μου άνθρωποι που με αγαπάνε και με νοιάζονται!
Έχεις εισπράξει πολλή αγάπη στη ζωή σου;
Έχω δώσει όση αγάπη έχω εισπράξει. Οι άνθρωποι γύρω μου λένε ότι έχω πολλά αποθέματα αγάπης, μέχρι εκεί μπορώ να σου πω…
Αντίστοιχα, έχεις δώσει;
Νιώθω πλήρης. Είναι αμφίδρομο.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη τρέλα αλλά και κραιπάλη που θυμάσαι να έκανες και να απόλαυσες, Ανδρέα;
Καβαλάω αεροπλάνα και φεύγω, χωρίς προειδοποίηση και σχεδιασμούς. Ακολουθώ τις στιγμές γιατί δεν θέλω να μπαίνω σε χρονικά καλούπια, διότι ξέρω πια ότι υπάρχει πάντα μια δικαιολογία για να μην περνάς καλά. Αυτή είναι η τρέλα μου και την ακολουθώ πιστά.
Αλήθεια, έχεις ζήσει έναν τόσο παθιασμένο έρωτα όπως αυτόν του Αχιλλέα και της Μελίνας, στη σειρά; Θα το ήθελες; Ή, μάλλον, θα το άντεχες;
Όλα τα αντέχω, αρκεί να με αντέχουν κι αυτά. Φυσικά και τον έχω ζήσει! Δεν θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου με μέτριες καταστάσεις.
Έχεις φτάσει ποτέ στο σημείο της «καταστροφής» για έναν έρωτα;
Μ” αρέσει να «εκδηλώνω» τον πόνο μου όσο μ” αρέσει να «εκδηλώνω» και τη χαρά μου. Ζω έντονα. Έτσι μ” αρέσει και έτσι περνάω καλά.
Ποιο ήταν το σημαντικότερο πράγμα που έχασες από μία σχέση που δεν πήγε καλά; Χρόνο ίσως;
Στο τέλος της μέρας, όλα τα αντιμετωπίζω σαν κέρδος. Σε όλα τα επίπεδα. Και ειδικά στο συναισθηματικό κομμάτι. Όλα είναι εμπειρία. Και αυτό δεν διδάσκεται με άλλο τρόπο παρά μόνο αν τα έχεις ζήσει. Άρα, δεν χάνω, μόνο κερδίζω.
Έχεις πει ότι μελλοντικά θα ήθελες να κάνεις ένα παιδί. Συνεχίζει να υφίσταται αυτή σου η επιθυμία;
Εννοείται! Έχω την ψευδαίσθηση και την ελπίδα ότι έτσι θα έχω συνέχεια στην τρέλα μου.
Δεν έχεις φοβία ως προς τη δημιουργία της οικογένειας, δεδομένου ότι έχεις αντιμετωπίσει κι εσύ ενδοοικογενειακές απώλειες;
Αυτό το βιώνουμε όλοι, αργά ή γρήγορα. Αν φοβάσαι την απώλεια δεν δημιουργείς και θεωρώ ότι αυτή η φοβία δεν μου αρμόζει. Φλερτάρω με τη ζωή στα άκρα…
Πότε ξύπνησες τελευταία φορά χαρούμενος;
Σήμερα! Αλλά μη με ρωτάς το γιατί…

Περιοδικό: Down Town, Τεύχος 429