Αποκάλυψη Πανούση για το άγνωστο οικογενειακό δράμα που βίωσε

 Είστε ευχαριστηµένος µε ό,τι κάνετε σήµερα στη ζωή σας;

 Όχι, όχι, εγώ είµαι λιγάκι προβληµατικός στον τοµέα αυτό. Έχω, µε την κακή έννοια, το ψώνιο γι’ αυτό που κάνω. Είναι µια δουλειά, σαν να ήµουν φωτογράφος, τσαγκάρης.

 ∆εν σας δίνει ευχαρίστηση στο τέλος της ηµέρας;

 ∆ίνει ευχαρίστηση, αλλά οι ευθύνες είναι πολύ περισσότερες και το βάρος αυτού του πράγµατος. Τώρα που ξεκινάω ξανά τις παραστάσεις, είναι σαν να το κάνω για πρώτη φορά και κλείνω 40 χρόνια σε αυτή τη δουλειά. Κι αυτό έχει επιπτώσεις στην υγεία µου. Τα παίρνω όλα τόσο σοβαρά και πρέπει να το αλλάξω λίγο. Θέλω κάποια βοήθεια εκεί. Από τον πνευµατικό µου, τον ψυχοθεραπευτή µου; Θα δω.

 Βλέπετε κάποιον από τους δύο;

 Τελευταία τους βλέπω και τους δύο, επειδή είχα κάποια θέµατα προσωπικά. Πέθανε ο µικρότερος αδερφός µου νωρίς και µε ταρακούνησε πολύ. Το κοιτάω κι από αυτές τις πλευρές, από την ψυχοθεραπεία, την ψυχανάλυση και βρίσκω ότι έχει κάποιο ενδιαφέρον. Μπορεί να έχω το προσόν να βγαίνω στη σκηνή, να λέω ό,τι µου ’ρθει, να αυτοψυχοαναλύοµαι, αλλά τελικά δεν είναι έτσι. Σε έναν άγνωστο µπορείς να πεις πράγµατα που δεν µπορείς να τα πεις ούτε στο κοινό, ούτε στο ραδιόφωνο, ούτε στη γυναίκα σου.

 Τι έχετε κερδίσει µεγαλώνοντας και τι έχετε χάσει;

 ∆ύσκολες ερωτήσεις αυτές. Τίποτα δεν κερδίζεις ή τίποτα δεν χάνεις. Μια πάλη γίνεται. Την αθανασία µόνο έχω κερδίσει µε τα παιδιά µου. Αυτό είναι µια ανακούφιση, γιατί η προσµονή του θανάτου είναι αυτό που µε απασχολεί, αλλά πάντα µε χιούµορ. Αλλά τώρα τελευταία προσπαθούν να µας στερήσουν και το γέλιο, να είναι τόσο τακτοποιηµένα. Αυτός ο πολιτικός ορθολογισµός, αυτή η οµοιοµορφία είναι φασισµός. Όλοι κάνουν τα ίδια, όλοι έχουν τα ίδια κινητά. Αυτός ο φασισµός θα βρει την ολοκλήρωσή του µε αίµα κι από εκεί θα προχωρήσουµε, θα έρθει η κάθαρση. Και δεν τα λέω µόνο εγώ, τα λένε και οι συνάδελφοί µου, φυσιοδίφες, προφήτες… Παρακολουθώ και την άλλη πλευρά, τη µεταφυσική.