Η «Παλιά Κίνα», όπως ονόμασε ο αποικιοκράτης Δυτικός τα χρόνια της ευρωπαϊκής κατοχής της χώρας, μαστίστηκε από την υφαρπαγή του πλούτου της και τα προνόμια που εξασφάλισε για τον εαυτό του ο Βρετανός μετά το πέρας του Πρώτου Πολέμου του Οπίου. Μετά ήρθαν οι Ιάπωνες και η δική τους ζοφερή κυριαρχία (1937), αφήνοντας τη χώρα σε κατάσταση χάους.
Η Κίνα μετατράπηκε έτσι σε παράδεισο παρανομίας αλλά και λίκνο εγκλήματος, καθώς οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί που περνούσαν κερδοσκοπικά τον καιρό τους εκεί μπήκαν στο στόχαστρο κινεζικών συμμοριών και μέτρησαν πολλούς λαιμούς κομμένους. Οι λεγόμενοι «διεθνείς καταυλισμοί» όπου ζούσαν οι αποικιοκράτες επικυρίαρχοι μετατράπηκαν σε άντρο ανομίας και χαλαρών ηθών, ένας τόπος όπου το πρωί κυριαρχούσαν οι λευκοί έμποροι δηλαδή και το βράδυ τα ηνία έπαιρναν οι κινέζοι γκάγκστερ και τα τσιράκια τους.
Κι έτσι η Κίνα μετατράπηκε σε ένα ιδιαιτέρως επικίνδυνο μέρος την εποχή εκείνη, ιδιαιτέρως η Σαγκάη, που είδε τη Δημοτική Αστυνομία της να μετατρέπεται σε έναν καλοκουρδισμένο στρατό, εξοπλισμένο με τα καλύτερα όπλα, ώστε να αντιπαρατεθεί αποφασιστικά με το έγκλημα που καραδοκούσε διαρκώς. Αν και δεν ήταν μόνο η Σαγκάη, καθώς τα αναρίθμητα μικροκρατίδια της διαμελισμένης Κίνας είχαν συνήθως έναν πολέμαρχο που έκανε κουμάντο, την ίδια ώρα που ο κομμουνιστικός δάχτυλος είχε αρχίσει να εμφανίζεται στην επικράτειά της με πρωτόγνωρη δυναμική.
Η Κίνα ήταν μια χύτρα που έβραζε και ο υποτιθέμενος εξωτισμός της δεν ήταν παρά ένα ποτάμι αίματος…
Η Πράσινη Συμμορία
Αρχέτυπο εγκλήματος για τους Δυτικούς, κοινωνική οργάνωση για την προστασία των τοπικών συμφερόντων για τους Κινέζους, όλοι ωστόσο συμφωνούν ότι η Πράσινη Συμμορία είχε καντάρια δύναμης στα χέρια της. Η πανίσχυρη τριανδρία που τη διαφέντευε είχε εξαγοράσει αστυνομικούς και δημοτικές συνειδήσεις, είχε στα χέρια της όλο τον τζόγο και τους οίκους ανοχής και έκανε λίγο πολύ ότι ήθελε στο Γαλλικό Καντόνι της Σαγκάης, πριν αναλάβει όλες λίγο-πολύ τις παράνομες δραστηριότητες.
Η μυστική εταιρία ισχυριζόταν ότι η καταγωγή της εκτεινόταν μέχρι και τη Δυναστεία των Μινγκ, αν και συνδικάτο εγκλήματος δεν θα γινόταν παρά στα χρόνια της Παλιάς Κίνας, όταν ανέλαβε σχεδόν εξολοκλήρου το εμπόριο του οπίου, απ’ όπου θα ξεπηδούσε πάμπλουτη και παντοδύναμη. Πλέον ήταν όμως στο στόχαστρο των αρχών, οι οποίες όταν είδαν ότι δεν μπορούν να την γκρεμίσουν χωρίς ολομέτωπο πόλεμο, αποφάσισαν να τη στρατολογήσουν.
Ο ηγέτης της Κίνας, Τσιανγκ Κάι Σεκ, αποπειράθηκε να συνεργαστεί με την Πράσινη Συμμορία, στο πλαίσιο του ευρύτερου σχεδίου του για τη δημιουργία ενός εκτεταμένου οικονομικού δικτύου κάτω από τον έλεγχό του. Ήθελε βέβαια τους πληρωμένους δολοφόνους του εγκληματικού συνδικάτου και για κάτι ακόμα: να εκτελούν πολιτικές δολοφονίες κομμουνιστών παραστρατιωτικών! Και ήταν μάλιστα οι στενές σχέσεις με τον Κάι Σεκ και το καθεστώς του που θα προσυπέγραφε το τέλος της εγκληματικής συμμορίας: όταν ο εξαντλημένος στρατός του προέδρου και στρατηγού Κάι Σεκ υποτάχθηκε στους «κόκκινους» αντάρτες του Μάο Τσε Τουνγκ το 1946, το οικοδόμημα της Πράσινης Συμμορίας άρχισε να τρίζει συθέμελα. Μέχρι το 1950, η Πράσινη Συμμορία δεν ήταν παρά υπόλειμμα του παλιού εαυτού της που ζούσε πλέον στις σκιές του υποκόσμου…
Ο φόνος της Πάμελα Γουέρνερ
Η 19χρονη υιοθετημένη κόρη του βρετανού διπλωμάτη και λαμπρού σινολόγου Έντουαρντ Γουέρνερ δεν γύρισε σπίτι της μια χειμωνιάτικη βραδιά του 1937. Την επομένη το πρωί εντοπίστηκε η κατακρεουργημένη και ακρωτηριασμένη σορός της κοντά στα παλιά τείχη του Πεκίνου. Η ιατροδικαστική έκθεση έδειξε ίχνη σeξουαλικής κακοποίησής της, την ίδια ώρα που το πρόσωπο και το σώμα της είχαν ξυλοκοπηθεί βάναυσα με μαχαίρι και άλλα φονικά όργανα. Το ανατριχιαστικό σκηνικό συμπλήρωνε το ανοιχτό στέρνο της και η εξαφανισμένη καρδιά της.
Το απεχθές έγκλημα έγινε πρώτη είδηση στο Πεκίνο, αν και παρά τη λαϊκή απαίτηση, ο δράστης δεν βρέθηκε ποτέ. Μέχρι το καλοκαίρι εξάλλου του 1937 είχε ήδη ξεκινήσει ο δεύτερος Σινο-Ιαπωνικός Πόλεμος και οι κατατρομοκρατημένοι κάτοικοι του Πεκίνου είχαν πια άλλα στο μυαλό τους. Ο πατέρας δεν ξέχασε ποτέ φυσικά το φριχτό φονικό και τώρα υποπτευόταν έναν αμερικανό οδοντίατρο, μέλος μιας μυστικιστικής σέχτας της πόλης, τα μέλη της οποίας -έλεγαν οι φήμες- επιδίδονταν σε αρρωστημένες σeξουαλικές τελετές.
Άλλοι πάλι υποδείκνυαν ως ένοχο τον ίδιο τον Γουέρνερ, με αυτή τη γραμμή σκέψης να προκρίνεται τελικά μετά την μυστηριώδη αυτοκτονία της συζύγου του. Το έγκλημα της Πάμελα Γουέρνερ στοίχειωσε τόσο την κινεζική κοινωνία όσο και την κοινότητα των ξένων…
Η δολοφονία του αυτοκράτορα Γιανγκσού
Παρά το γεγονός ότι ήταν ο ένατος αυτοκράτορας της Δυναστείας των Τσινγκ, ως μονάρχης διέθετε συμβολική εξουσία, όχι μόνο γιατί η Αυτοκρατορική Κίνα ήταν πια σκιά του εαυτού της, αλλά και γιατί την πραγματική εξουσία την είχε η θετή μητέρα του Ντοουάγκερ Λόνγκιου, που κυβερνούσε τους Τσινγκ εδώ και δεκαετίες. Όταν πέθανε ο γιος της, η αυτοκράτειρα υιοθέτησε τον πεντάχρονο ανιψιό της Γιανγκσού, μπαίνοντας πια στον 20ό αιώνα ως ένας εντελώς διεφθαρμένος και αργυρώνητος θεσμός.
Όταν ο νεαρός αυτοκράτορας κατάφερε το 1898 να πάρει την εξουσία πραγματικά στα χέρια του, προσπάθησε ειλικρινά να αλλάξει να τον τρόπο λειτουργίας του κεντρικού κινεζικού κράτους, εγκαινιάζοντας τις λεγόμενες «Εκατό Ημέρες της Μεταρρύθμισης». Ο αυτοκράτορας ήθελε να μεταρρυθμίσει την κρατική διοίκηση στα ευρωπαϊκά πρότυπα υιοθετώντας τη δυτική επιστήμη αλλά και ένα μοντέλο βιομηχανίας και εμπορίου που να είναι κοντύτερα στα ευρωπαϊκά κεκτημένα. Αλλά και τον στρατό, ώστε να γίνει αξιόμαχος με ευρωπαίους αντιπάλους.
Το μεταρρυθμιστικό του όραμα προσέκρουσε όμως στις αγκυλώσεις της παραδοσιακής Κίνας και σύντομα στήθηκε πλεκτάνη σε βάρος του για την ανατροπή του από τη θετή του μητέρα. Όταν το πραξικόπημα τελεσφόρησε, ο αυτοκράτορας φυλακίστηκε στο παλάτι και η αυτοκράτειρα γνωστοποίησε πως ήταν βαριά άρρωστος. Όταν πέθανε το 1908 η Λόνγκιου, η δυναστεία πέρασε στα χέρια του Που Γι, του τρίχρονου ανιψιού του Γιανγκσού. Από τα ανάκτορα βγήκε η είδηση ότι ο βαρύτατα άρρωστος Γιανγκσού είχε πεθάνει από αδιευκρίνιστη πάθηση.
Όλοι όμως ήξεραν ότι ο τραγικός νέος είχε δηλητηριαστεί από τη θετή του μητέρα με τη βοήθεια ενός ευνούχου. Το 2008 μια τρίχα από το πτώμα του Γιανγκσού αναλύθηκε επιστημονικά και βρέθηκαν υπολείμματα αρσενικού σε συγκέντρωση 2.400 φορών πάνω από το φυσιολογικό!
Το περιστατικό της Γιουέ
Ο χριστιανισμός πάλευε να βρει τη θέση του στην Κίνα των τελών του 19ου αιώνα, καθώς οι χιλιάδες ιεραπόστολοι που λειτουργούσαν στην αχανή χώρα αντιμετωπίζονταν συχνά εχθρικά από τον ντόπιο πληθυσμό των βουδιστών, ταοϊστών και μουσουλμάνων, που έβλεπαν την ξενόφερτη θρησκεία ως απειλή για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Ως αποτέλεσμα, οι περιπλανώμενες ομάδες των εθνικιστών στόχευαν συχνά τις ιεραποστολικές εκστρατείες, τις εκκλησίες και τις χριστιανικές κοινότητες, μετρώντας ουκ ολίγα εγκλήματα.
Την Ημέρα των Αγίων Πάντων του 1897, τρεις γερμανικές ιεραποστολές δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση στην περιοχή Γιουέ από ομάδες ενόπλων, που κατακρεούργησαν τους δύο από τους τρεις επικεφαλής των αποστολών πριν αποσυρθούν για τη νύχτα. Πολλές γερμανικές χριστιανικές εκκλησίες κάηκαν εκείνο το βράδυ και το περιστατικό λειτούργησε ως ιδανική αφορμή για να παγιώσει η γερμανική κυβέρνηση την κυριαρχία της στην επαρχία Σαντόνγκ. Εκείνον τον Νοέμβριο, τρία γερμανικά πολεμικά πλοία απέκλεισαν τον κόλπο και ανάγκασαν την κεντρική διοίκηση της Κίνας να τους εκχωρήσει εδάφη για να στήσουν καταυλισμούς.
Αμέσως, Βρετανοί, Γάλλοι, Ρώσοι και Ιάπωνες αξίωσαν επίσης εδαφικές παραχωρήσεις, βάζοντας οριστικά πόδι στην κινεζική επικράτεια. Αυτές οι υφαρπαγές, σε συνδυασμό με έναν αριθμό φυσικών καταστροφών και την καταραμένη φτώχεια του ντόπιου στοιχείου, θα οδηγούσαν τελικά στη μαζική εξέγερση των ντόπιων κατά των ξένων, η οποία θα άφηνε περισσότερους από 100.000 κινέζους νεκρούς…
Η Σφαγή της Κουτσένγκ
Δύο χρόνια πριν από το περιστατικό της Γιουέ, μια βρετανική ιεραποστολή χτυπήθηκε από κινέζους εθνικιστές. Την 1η Αυγούστου 1895 μέλη μιας μυστικής βουδιστικής σέχτας που ο αγγλικός Τύπος ονόμασε «Χορτοφάγους» (εξαιτίας των διατροφικών περιορισμών τους) επιτέθηκαν σε ιεραποστολικό αγγλικανικό καραβάνι την ώρα που οι ιερωμένοι κοιμούνταν και σκότωσαν 11 ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναίκες.
Ως απάντηση, η βρετανική κυβέρνηση έστειλε τα γνώριμα πολεμικά πλοία της και εξουσιοδότησε τον στρατό της να καταστείλει αυτό που θεώρησε ότι ήταν ένοπλη εξέγερση. Οι Βρετανοί είχαν μεν δίκιο για την επανάσταση, αν και αυτή δεν θα εκδηλωνόταν πλήρως παρά έπειτα από λίγα χρόνια. Εντωμεταξύ, οι υπεύθυνοι της σφαγής, της δεύτερης πιο αιματοβαμμένης κινεζικής επίθεσης κατά Δυτικών σε ολάκερη την ιστορία της Παλιάς Κίνας, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν τελικά τον Σεπτέμβριο του 1895…
newsbeast.gr
seleo.gr-Diethni
