Έχεις μόλις χωρίσει. Θεωρείς ότι όλα τα τραγούδια της Lana Del Rey έχουν γραφτεί για εσένα. Ότι τα συνθήματα στους τοίχους τύπου «λέω πως τελείωσε μα κάνε πως γυρίζεις» αφορούν τον πρώην καλό σου. Οι φίλες σου σου στέλνουν κάθε πρωί τα κλασικά μηνύματα «πώς είναι σήμερα το κορίτσι μου» και εσύ σκέφτεσαι –αλλά ποτέ δεν το γράφεις- πως το μόνο που θες να απαντήσεις είναι «χειρότερα από χθες, εσύ τι άλλα;» Βρίσκεσαι, με λίγα λόγια, σε μία ψυχολογική κατάσταση που το να είσαι ευτυχισμένη φαντάζει τόσο απίθανο όσο και το να δεις αύριο το φινάλε του «» μαζί με τον Kit Harington.
Δεν πρέπει όμως ούτε στιγμή να πιστέψεις πως δεν θα ξαναείσαι ποτέ και θα κάνεις ό,τι χρειαστεί για να το πετύχεις. Αν ο τρόπος για να κάνεις το μυαλό σου να ξεφύγει από το πρώην αντικείμενο του πόθου σου είναι το να βουτήξεις στοn φαντασιακό κόσμο των ταινιών, είμαστε εδώ για να σε βοηθήσουμε. Όχι δεν θα σου φτιάξουμε τα ποπ κορν και θα σε σκεπάσουμε με την κουβέρτα σου στον καναπέ, αλλά θα σου μιλήσουμε για εφτά ταινίες- που είτε τις έχεις ξαναδεί, είτε όχι, τώρα πρέπει να το κάνεις. Θα κάνουν καλό στην ψυχή, στο μυαλό και στη διάθεσή σου και θα σε απασχολήσουν και δύο ώρες από το να σκέφτεσαι αυτόν… δεν το λες και ασήμαντο.
Blue Valentine (2010): Ένας έρωτας που ξεκινάει με τον πιο κινηματογραφικό τρόπο για να καταλήξει νικημένος από την ρουτίνα και το βάρος των αποφάσεων που έχουν κληθεί να πάρουν για τη ζωή τους τόσο ο Ryan Gosling όσο και η Michelle Williams. Είναι που λέμε «ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο», στη Hollywood εκδοχή του.
La La Land (2016): Ή αλλιώς πώς μπορείς να βάλεις πάνω από τον έρωτα τις προσωπικές σου ανάγκες και να χάσεις τη μεγάλη αγάπη της ζωής σου. Ναι, θα κάνεις καριέρα, θα παίξεις την jazz που ονειρεύεσαι αλλά σε ένα παράλληλο σύμπαν τώρα θα ήσουν πραγματικά ευτυχισμένος αν είχες μείνει μαζί της. Είμαστε οι επιλογές μας, όχι;
The Way We Were (1973): Βρίσκεις τον μεγάλο σου έρωτα, κάνεις τα πάντα για να είσαι μαζί του, προσπαθήσεις να αλλάξεις ακόμα και αυτό που είσαι, να βάλεις στην άκρη τα πολιτικά σου πιστεύω, να «λειάνεις» τις πιο αιχμηρές πτυχές του χαρακτήρα σου για να ταιριάξεις μαζί του. Στο τέλος ανακαλύπτει πως είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξετε και βρίσκει μία πιτσιρίκα, με αδιάφορα, ίσια . Οκ συμβαίνει, κράτα τις μπούκλες σου τις, πεποιθήσεις σου και συνέχισε τη ζωή σου.
Kramer Vs. Kramer (1979): Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα καθώς δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με έναν χωρισμό αλλά και με ένα παιδί που βρέθηκε ανάμεσα στην Meryl Streep και στον Dustin Hoffman και αυτό περνάει τα συναισθήματα που γεννιόνται από την απώλεια του συντρόφου σε δεύτερη μοίρα.
High Fidelity (2000): Μπορεί η να ξεκινάει με έναν χωρισμό (αυτόν που η κοπέλα του, Iben Hjejle, «παρατάει» τον John Cusack) αλλά τελειώνει με μία επανασύνδεση, αφού έχει προηγηθεί ένα ταξίδι εσωτερικών αναζητήσεων και πολύ καλών μουσικών επιλογών. Γιατί μπορεί η μουσική να μην λύνει τα προβλήματα σου, αλλά σίγουρα σε κάνει να τα βλέπεις πολύ πιο ανάλαφρα. Επίσης στο τέλος «όλοι γυρίζουν», αυτό να το θυμάσαι αν σε έχουν χωρίσει πρόσφατα και σκέφτεσαι πως δεν θα τον ξαναδείς ποτέ.
The War Of The Roses (1989): Μπορούν τα αγαθά να σε «τρελάνουν»; Mπορεί η επαγγελματική καταξίωση να σε αποξενώσει από τον σύντροφό σου; Mπορεί να φτάσεις στο σημείο να θες να καταστρέψεις τον άνθρωπο που κάποτε είχες αγαπήσει; Η Kathleen Turner και ο Michael Douglas θα σου απαντήσουν θετικά σε όλα τα παραπάνω, οπότε εσύ να χαίρεσαι λίγο «που χώρισες νωρίς», προφανώς υπάρχουν και χειρότερα.
Queen.gr - sxeseis
Tags: μαλλιά, μουσικη, ταινία, ταξί, υλικά
