Η Κατίνα Σηφακάκη, μια από τις τελευταίες πιο εμβληματικές φιγούρες της Εθνικής Αντίστασης, απεβίωσε το βράδυ της 31ης Ιουλίου.
Η Κατίνα Σηφακάκη γεννήθηκε τον Γενάρη του 1916 στον Μέρωνα Αμαρίου και σπούδασε μαία στην Αθήνα, εξ ου και το παρατσούκλι της «το Κατινάκι η μαμή». Ακόμα και σε ηλικία 100 ετών, δήλωνε «παρούσα» σε πάρα πολλά αγωνιστικά ραντεβού, διατηρώντας το θάρρος των αγώνων της νιότης της, στο ΕΑΜ και την Αντίσταση.
Η δράση της κ. Σηφακάκη και η περήφανη στάση της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της, ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους του πνεύματος και της Αριστεράς, ανεξαρτήτως ηλικίας, αφού και οι νεότερες γενιές την θεωρούσαν «ιερό πρότυπο».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ιστορία της έγινε βιβλίο, το 2010, από τον δημοσιογράφο Μανόλη Παντινάκη. «Το Κατινάκι η μαμή — Η Αμαζόνα της Αντίστασης και της Εξορίας», όπως είναι και ο τίτλος του, περιγράφει το πόσο αψήφιστα, πόσο παθιασμένα και με πόση αγάπη η Κατίνα ανεβοκατέβαινε στα βουνά, άντεχε τις φυλακές και τις εξορίες, πολέμαγε δίπλα σε ατσαλένιους άντρες βιώνοντας δύο δικτατορίες, έναν παγκόσμιο πόλεμο και έναν εμφύλιο.
Ο συγγραφέας, στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο συγγραφέας γράφει χαρακτηριστικά για την Κατίνα Σηφακάκη: «Είχε τη δύναμη, είχε το πάθος, είχε την ορμή. Είχε και την ψυχή! Κι η καρδιά της παλλόταν από τους σφιγμούς της λεύτερης πατρίδας, του αδιάκοπου αγώνα για ένα καλύτερο «αύριο» της ζωής όλων. Μπροστάρισσα με τους λίγους, η Κατίνα Σηφακάκη, στο φιλόξενο τόπο της τ’ Αμάρι, για αξίες και ιδανικά αλύγιστη και απροσκύνητη στο καθημερινό βάσανο στα πέτρινα χρόνια του πολέμου και της εξορίας. Λεύτερη και απόλυτα προσηλωμένη στο χρέος της πατριωτικής προσφοράς και αλληλεγγύης με καθαρό λόγο. Διδάσκει με τη στάση ζωής της. Πρώτα από τον πόλεμο του ’40, ύστερα απέναντι στο χιτλερικό φασισμό και στη συνέχεια στη μαύρη περίοδο του καθοδηγούμενου εμφυλίου και στις ξέρες των νησιών του Αιγαίου που άντεξε και νίκησε…
Και επανήλθε δυναμικά μέσα στη λαίλαπα της βιοπάλης, να συμμετέχει ενεργά τις τελευταίες δεκαετίες στα πανευρωπαϊκά αντιπολεμικά κινήματα, ονειρευόμενη έναν κόσμο ειρηνικό, που τον πρώτο και τελευταίο λόγο θα έχει ο άνθρωπος…».
Τον προσεχή Σεπτέμβρη, «Το Κατινάκι η μαμή — Η Αμαζόνα της Αντίστασης και της Εξορίας» αναμένεται να μοιραστεί στα σχολεία του νομού Ρεθύμνου, όπως έγινε προ ημερών και με το έτερο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη «Το Αμάρι στις φλόγες», καθώς και με το ομότιτλο ντοκιμαντέρ του που συνυπογράφει ο Ρεθυμνιώτης δημοσιογράφος με τον συνάδελφό του Γιάννη Κανελλάκη.
Δείτε αναλυτικά την ανακοίνωση της εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη» για τον θάνατο της Κατίνας Σηφακάκη:
«Έφυγε από τη ζωή στις 31 Ιούλη το βράδυ η συντρόφισσα Κατίνα Σηφακάκη, ακούραστη αγωνίστρια από την Αντίσταση μέχρι τις σημερινές μάχες. Γεννημένη το 1916 στην Κρήτη, σπούδασε μαία στην Αθήνα, εξ ου το παρατσούκλι της «το Κατινάκι η μαμή». Στη διάρκεια της κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ. Όργωνε τα χωριά του Ρεθύμνου ως μαία, αλλά και στρατολογώντας κόσμο στον αγώνα. Γρήγορα στοχοποιήθηκε και βγήκε στο Βουνό. Ακολούθησε η σύλληψη και η εξορία, συνολικά δέκα χρόνια.
Το Σεπτέμβρη του 2000, χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν ενάντια στη Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Πράγα. Το αντικαπιταλιστικό κίνημα που είχε ξεκινήσει ένα χρόνο πριν από το Σιάτλ πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με κεντρικό σύνθημα «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη». Μία μεγάλη αντιπροσωπεία εκατοντάδων διαδηλωτών ξεκίνησε με την «Πρωτοβουλία Πράγα 2000» και από την Ελλάδα. Ανάμεσά τους η Κατίνα. Την επόμενη χρονιά ήταν μαζί μας στη διαδήλωση ενάντια στους G8 στη Γένοβα.
Ήταν πανταχού παρούσα, σε όλες τις πορείες και τις κινητοποιήσεις, όπως τον Γενάρη του 2016 που διαδηλώσαμε μαζί στον Έβρο για να γκρεμιστεί ο φράχτης, ενάντια στο ρατσισμό της Ευρώπης Φρούριο. Αλλά και κάθε εβδομάδα ερχόταν στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο να προμηθευτεί φύλλα της Εργατικής Αλληλεγγύης και τεύχη του Σοσιαλισμός από τα κάτω για να τα διακινήσει.
Σε όλες τις εκδηλώσεις έπαιρνε το λόγο για να τονίσει ότι οι σημερινοί αγώνες είναι απαραίτητοι και μπορούν να νικήσουν. Αναφερόταν πάντα στη «γενιά του ’40, τη γενιά την ανεπανάληπτη που μαζί με την συντριβή του ξένου και του ντόπιου κατακτητή, θέλαμε να συντρίψουμε και το σύστημα εκείνο που σκοτώνει την ανθρωπότητα. Να χτίσουμε μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη, ειρηνική, να ζούνε οι άνθρωποι μέσα στη λευτεριά και την ειρήνη. Αυτό δεν το καταφέραμε γιατί η γενιά μου, όπως ξέρετε, κυνηγήθηκε». Συνέχιζε όμως ακράδαντα να πιστεύει ότι αυτή η μάχη δεν ηττήθηκε, είναι μπροστά: «Είμαι πολύ τυχερή που επέζησα από τα βασανιστήρια και μπορώ σήμερα να ακολουθώ τους αγωνιστές του 21ου αιώνα στους καινούργιους πανευρωπαϊκούς αγώνες που είναι διεθνιστικοί».
Θα τη θυμόμαστε πάντα για την ανυποχώρητη αγωνιστικότητά της, για την παρουσία της σε όλα τα συλλαλητήρια και τις εκδηλώσεις να μας εμψυχώνει με αυτά τα λόγια της».
ellada
Tags: Ειδήσεις
