«Όταν τρώμε δεν μιλάμε» λέει μια παροιμία. Και είναι σωστή, γιατί δεν υπάρχει πιο άκομψο πράγμα από το να έχεις φαγητό στο στόμα και να εκφράζεις παράλληλα και τις απόψεις σου για τη ζωή, την τέχνη κλπ. Πρώτα φάε – μετά μίλα.
Στο σe ξ, τώρα, δεν ισχύει η παροιμία. Μπορείς άνετα να το κάνεις και να μιλάς παράλληλα. Όχι εκφράζοντας απόψεις φυσικά, αλλά βοηθώντας την κατάσταση και συμβάλλοντας. Εμείς οι άντρες τουλάχιστον, κάποιες φορές (όχι πάντα!), γουστάρουμε να ακούμε πράγματα την ώρα που επιδιδόμαστε στο σπορ.
Το θέμα βέβαια είναι τι θέλουμε ν’ ακούσουμε. Επειδή για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να σας τα πω εδώ χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις (θα ήταν και λίγο γελοίο), χώρισα τις γυναίκες σε πέντε κατηγορίες. Και οι πέντε μας κάνουν, ανάλογα με τον άντρα και ανάλογα τη στιγμή. Ιδού λοιπόν:
ΟΙ ΘΑΥΜΑΣΤΡΙΕΣ: Γυναίκες που μας λένε πόσο ωραίοι είμαστε, πόσο καλά κάνουμε αυτό που κάνουμε, πόσο τις έχουμε απογειώσει, πόσο καλά κάνουμε αυτό που κάνουμε, πόσο χαρισματικοί είμαστε, πόσο καλά κάνουμε αυτό που κάνουμε. Α ναι – και πόσο καλά κάνουμε αυτό που κάνουμε. Έχουμε ανάγκη να μας θαυμάζετε, πώς το λένε; Στο τέλος, μπορείτε κάλλιστα να μας ζητήσετε ένα αυτόγραφο ή να βγούμε μαζί μια φωτογραφία.
ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ: Aθώα κοριτσάκια που υποτίθεται ότι δεν έχουν ξανακάνει σe ξ και θέλουν έναν δάσκαλο να τους διδάξει την τέχνη. «Τι να κάνω τώρα, πείτε μου κύριε;» και άλλες τέτοιες ερωτήσεις είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτες. Ακόμα, μπορείτε να συμπληρώσετε το «νούμερο» αυτό φορώντας φουστανάκια και κορδελίτσες στα μαλλιά και επιστρατεύοντας ένα βλέμμα αγνής απορίας.
ΟΙ ΤΡΑΒΑΤΕ ΜΕ ΚΙ ΑΣ ΚΛΑΙΩ: Όχι, όχι, δεν θέλετε να μας δίνεστε. Εμείς σας αναγκάζουμε. Είστε τα θύματα. Και πετάτε φράσεις του τύπου «μα σας παρακαλώ» ή «δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό που ζητάτε». Κρατήστε το όμως τέσσερα-πέντε λεπτά. Ούτε λιγότερο, γιατί δεν θα είναι πειστικό, αλλά ούτε και περισσότερο, γιατί μπορεί και να μας περάσει η διάθεση και να πούμε «αν δε θες εσύ μία, εγώ δε θέλω δέκα».
ΟΙ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΙ: Eδώ θέλει λίγη προσοχή. Υπάρχουν άντρες που φτιάχνονται με το να ακούν μικρές ιστοριούλες (ναι ναι, μη γελάς). Όχι ολόκληρες διηγήσεις, μια-δυο προτασούλες. Όπως π.χ. «θυμάμαι τότε που μπήκαμε μαζί στη μπανιέρα με την κολλητή μου». ή «σήμερα πήγα στη δουλειά χωρίς εσώρουχα και το κατάλαβαν και με κοιτούσαν». Ξαναλέω, δεν υπάρχουν σιγουράκια. Ό,τι θέλει ν’ακούει ο καθένας.
ΟΙ ΑΜΙΛΗΤΕΣ: Υπάρχουν στιγμές που η κουβέντα μας αποσυντονίζει. Συγγνώμη που θα σας το πω, αλλά πολλές φορές, το μόνο που θέλουμε από εσάς είναι να καθίσετε στη θέση που θα σας πούμε και να μη βγάλετε μιλιά. Τέτοιοι είμαστε. Κι όπως τραγούδησαν κάποτε και οι Tremeloes, «silence is golden»…
sxeseis
Tags: σeξ
