Επιδημία Ebola 2014 στη Δυτική Αφρική – ανάγκη για συντονισμένη δράση για την αντιμετώπισή της

Ο αιμορραγικός πυρετός, που προκαλείται από τον ιό Ebola, είναι μια σοβαρή και συχνά θανατηφόρος νόσος. Εμφανίστηκε αρχικά το 1976 σε 2 περιοχές της Αφρικής, το Σουδάν και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η πρόσφατη επιδημία στη Δυτική Αφρική είναι η…

μεγαλύτερη στην ιστορία του ιού και η απρόσμενη έκταση που έχει λάβει οδήγησε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να σημάνει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η επιδημία στη Δυτική Αφρική παρουσιάζει χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν από προηγούμενες επιδημίες του ιού Ebola. Εκτεταμένες οικολογικές καταστροφές και μεταβολές στο οικοσύστημα, όπως η αποψίλωση των πυκνών τροπικών δασών, οδήγησαν τις καρποφάγες νυχτερίδες και τα άγρια ζώα, και τα δύο δεξαμενές του ιού, να μετακινηθούν προς οικιστικές περιοχές, δημιουργώντας έτσι ιδανικές συνθήκες για τη μεταφορά του ιού στον άνθρωπο. Ο ιός γρήγορα εξαπλώθηκε όχι μόνο σε απομακρυσμένες, αγροτικές περιοχές αλλά και σε πυκνοκατοικημένες πόλεις, όπου η εξάπλωση του ιού γίνεται πολύ πιο εύκολη. Οι γιατροί των χωρών που έχουν πληγεί δεν είχαν εμπειρία από τη νόσο που προκαλεί ο ιός, που πολλές φορές μιμείται νοσήματα με μεγάλη συχνότητα στις συγκεκριμένες περιοχές, όπως είναι η ελονοσία. Οι χώρες εξάλλου της Δυτικής Αφρικής είναι από τις φτωχότερες στην Αφρικανική ήπειρο και υπάρχει μεγάλη έλλειψη όχι μόνο σε στοιχειώδη προστατευτικό εξοπλισμό και απολυμαντικά αλλά αδυναμία πρόσβασης ακόμη και σε πολύ βασικά αγαθά.

Στην παρούσα φάση είναι απόλυτα αναγκαίος ο περιορισμός της εξάπλωσης της επιδημίας που εξελίσσεται στη Δυτική Αφρική. Το πρόσφατο ενθαρρυντικό παράδειγμα της Νιγηρίας δείχνει ότι η αποτελεσματική τήρηση των μέτρων προστασίας και ιχνηλάτησης κάθε περιστατικού μπορούν να αναστείλουν την εξάπλωση του ιού. Με δεδομένο ότι μια περαιτέρω εξάπλωση της επιδημίας στην Αφρικανική ήπειρο θα κάνει σχεδόν σίγουρη την εμφάνιση περισσοτέρων περιστατικών και στην Ευρώπη, χρειάζεται συνεχής ενημέρωση άλλα και εκπαίδευση του ιατρικού προσωπικού στη χώρα μας, για τον άμεσο εντοπισμό και σωστή διαχείριση ύποπτων περιστατικών. Στη συνέχεια είναι απαραίτητη η έγκαιρη διάγνωση από εργαστήρια αναφοράς με συνθήκες αυξημένων μέτρων βιοασφάλειας. Επίσης, απαιτείται κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό για την ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα ύποπτων ή επιβεβαιωμένων περιστατικών, αλλά και συνθήκες και διαδικασίες που θα διασφαλίζουν την υγεία του προσωπικού.