Γράφει ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Αγραφιώτης Νικόλαος
Η Επικονδυλίτιδα είναι μια σχετικά πρόσφατη πάθηση, κοινή σε ασθενείς με χειρωνακτική εργασία κι έντονες δραστηριότητες του άνω…
άκρου. Ο πόνος οφείλεται στον εκφυλισμό του τένοντα, χωρίς στοιχεία φλεγμονής. Γίνεται αντιληπτός στην έξω πλάγια περιοχή του αγκώνα και μπορεί να ακτινοβολεί προς τα κάτω κατά μήκος του αντιβραχίου μέχρι τα δάκτυλα ή προς τα επάνω στον βραχίονα από την έξω πλευρά. Το πρόβλημα εντοπίζεται στον επικόνδυλο, από όπου εκφύονται οι εκτείνοντες μύες του καρπού και των δακτύλων. Στην συγκεκριμένη περιοχή αναπτύσσονται μεγάλες δυνάμεις, λόγω επαναλαμβανόμενων κινήσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα (Σύνδρομο Υπέρχρησης), με αποτέλεσμα την δημιουργία πόνου και λειτουργικών ενοχλήσεων.
Ονομάζεται στην καθημερινότητα και αγκώνας των τενιστών, διότι από πολλές μελέτες προκύπτει ότι ο τένοντας του βραχέως κερκιδικού εκτείνοντα του καρπού εκφυλίζεται συνήθως σε άτομα που ασχολούνται με το τέννις. Άλλες αιτίες όπως ηλικία, το φύλλο, η φτωχή αιμάτωση τένοντα, ο περιορισμός λειτουργίας του αγκώνα μπορούν επίσης να παίζουν κάποιο ρόλο στην δημιουργία του συγκεκριμένου προβλήματος.
Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο ο πόνος στον αγκώνα και γενικότερα στο χέρι να προέρχεται από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, λόγω ριζίτιδας ή παγίδευσης του κερκιδικού νεύρου, στοιχείο που πρέπει να διαφοροδιαγνώσκεται.
Έντονο άλγος της περιοχής με συνοδό οίδημα, μυϊκή αδυναμία στις κινήσεις καρπού και δακτύλων, ευαισθησία στην ψηλάφηση του έξω επικόνδυλου, αδυναμία περαίωσης απλών καθημερινών δραστηριοτήτων αποτελούν τα βασικότερα συμπτώματα της πάθησης.
Η διάγνωση στηρίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση. Επιπλέον, διαγνωστικά μέσα όπως είναι η μαγνητική και η αξονική τομογραφία, ο διαγνωστικός υπέρηχος, το ηλεκτρομυογράφημα και η απλή ακτινογραφία συντελούν στην πληρέστερη αξιολόγηση.
Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή σε περίπτωση αποτυχίας ακόμη και χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει παγοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή από το στόμα, τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης, ανάρτηση άνω άκρου για περιορισμό των κινήσεων, φυσιοθεραπεία (ιοντοφόρεση, laser, κρουστικός υπέρηχος, ασκήσεις ενδυνάμωσης). Σε επίμονες καταστάσεις γίνεται τοπική θεραπεία, μετά από αιμοληψία, ειδική επεξεργασία κι απομόνωση αμυντικών ενζύμων και πολλαπλασιασμού αυτών για γρήγορη αποκατάσταση. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία, οπότε το δυνατό μυϊκό σύστημα, οι διατατικές ασκήσεις της περιοχής, οι σωστές και ορθολογικές κινήσεις του άκρου και η αποφυγή καθημερινών δραστηριοτήτων που προκαλούν πόνο είναι στοιχεία που δεν θα επιτρέψουν την εμφάνιση της επικονδυλίτιδας.
