Για «μαύρη» Δευτέρα κάνει λόγο ο Σύλλογος Καταστημάτων Εστίασης και Αναψυχής Αχαΐας, σε άρθρο του αντιπροέδρου του, Σπύρου Στεργίου, προτείνοντας μάλιστα στα μέλη του, να κλείνουν τα φώτα των καταστημάτων τους για 10 δευτερόλεπτα, από εδώ και στο εξής.
Μία συμβολική κίνηση γιατί όλοι οι δρόμοι για αυτούς με βάση τα νέα μέτρα της συμφωνίας με τους εταίρους, αλλά και τους παραμέτρους που υπάρχουν στον κλάδο τους, οδηγούν στο «κλείσιμο» των καταστημάτων τους.
Το άρθρο έχει ως εξής: «Η ιστορία ξεκινάει το 2010. Ο ΦΠΑ είναι 9%. Η μύτη είναι έξω από το νερό, αναπνέουμε, πληρώνουμε τις υποχρεώσεις, συντηρούμε τα μαγαζιά και ξαφνικά από το 9% έρχεται το 13%. Μαζί του έρχονται ανατιμήσεις σε αγαθά, πρώτες ύλες, ΔΕΗ, καύσιμα, εξοπλισμούς, απορροφάμε τις αυξήσεις, παγώνουμε τις τιμές στους τιμοκαταλόγους, διορθώνουμε όπως μπορεί ο καθένας το εξοδολόγιο μας και η μύτη είναι πλέον οριακά στην επιφάνεια του νερού.
Μετά έρχεται για 22 μήνες το χτύπημα. Ο ΦΠΑ πηγαίνει στο 23% και η εστίαση βιώνει μια αιμορραγική διετία, γιατί και πάλι απορροφά όλες τις ανατιμήσεις και ξαναπαγώνει τις τιμές στους τιμοκαταλόγους, συμμεριζόμενη τις οικονομικές δυσκολίες της εποχής για όλη τη χώρα. Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν ή δεν έχουν συνέλθει ακόμα από την καταστροφική διετία. Στη συνέχεια, ξανά στο 13% που μας βρίσκει καμένους και ακρωτηριασμένους, αλλά πιο έμπειρους πλέον, και ξαναρχίζουμε να αναπνέουμε και ζούμε μια περίοδο που απλώς συντηρούμε και διατηρούμε τα μαγαζιά μας ανοιχτά.
Εντωμεταξύ, ζούμε έκρηξη πολλαπλασιασμού των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, Πανελλήνια αλλά και στην Αχαΐα. Το 2012 έχουμε στην περιοχή της Πάτρας 1.500 περίπου άδειες και το 2014 εκτοξεύονται στις 3.200. Πρόκειται για πολίτες που λόγω της κρίσης είτε έχασαν τη δουλειά τους, είτε συρρικνώθηκαν τα εισοδήματά τους και εισέρρευσαν αθρόα στην εστίαση, χωρίς γνώση του αντικειμένου και χωρίς κανένα business plan.
Αποτέλεσμα, τιμοκατάλογοι με χαμηλές ανταγωνιστικές τιμές κάτω των κοστολογίων και εξοδολογίων της επιχείρησης, μοίρασμα της «πίτας» της αγοράς και με μία κατά νοικοκυριό μηνιαία κατανάλωση συρρικνωμένη διαρκώς από 209,75 € το 2010 στα 143,9€ το 2015(¬31,6%).
Η συνέπεια αυτής της πραγματικότητας είναι οι επιχειρήσεις να αρχίσουν να έχουν πενιχρές κερδοφορίες και πολλαπλασιαστικές εγγραφές σε λίστες χρεωδόσεων κάθε μορφής.
Η προσφορά της εστίασης και το «ευχαριστώ» της πολιτείας
Παράλληλα όμως παρουσιάζεται αναχαίτιση της ανοδικής τάσης του δείκτη της ανεργίας λόγω μεγάλης ζήτησης προσωπικού στα καταστήματά μας.
Το πρώτο ευχαριστώ από το κράτος είναι η επιβολή προστίμου 10.500€ για κάθε ανασφάλιστο, που μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και ο αδερφός του μαγαζάτορα που την ώρα του ελέγχου θα βρεθεί μέσα στο bar του μαγαζιού για να πάρει λίγα παγάκια. Στο μεταξύ έρχεται η ώρα του τρίτου μνημονίου. Η εστίαση φαίνεται στα μάτια των πιστωτών και του κράτους σαν μια παχιά κότα που είναι η μόνη στη χώρα που συνεχίζει να παχαίνει.
Οπότε να και πάλι το 23%. Για εμάς είναι το τέλος. Μαύρο στην εστίαση. Αυτή τη φορά δε θα τα βγάλουμε πέρα. Και πάλι πρέπει να απορροφήσουμε τις τιμές στους τιμοκαταλόγους, γιατί όλη η χώρα πλέον θα αρχίσει να είναι σε ένδεια λόγω των φόρων και ανατιμήσεων σε τελικές τιμές στα αγαθά χαμηλής ελαστικότητας ζήτησης (βασικά είδη, υγεία, μεταφορές).
Και τώρα το δίλλημα!!! Τι κάνουμε??
¬Ανατιμήσεις= ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ γιατί θα φύγουν οι πελάτες
¬Εκπτώσεις στην ποιότητα= ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ
¬Δεν κόβουμε αποδείξεις= ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ από τα πρόστιμα
¬Μειώνουμε την ασφάλιση προσωπικού= ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ από τα πρόστιμα
Το 23% στον κλάδο σημαίνει πνιγμός
Θα καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματός μας με ένα παράδειγμα: Ένα εμπορικό κατάστημα για να εισπράξει 1.000€ χρειάζεται το αφεντικό, έναν υπάλληλο, 1 λάμπα και λίγο κλιματισμό.
Ένα εστιατόριο¬μπαρ για να εισπράξει 1.000 € χρειάζεται 6¬8 υπαλλήλους (τους μισούς με βαρέα ανθυγιεινά ένσημα και επίσης νυχτερινά και αργίες), ενεργοβόρα μηχανήματα για το μαγείρεμα, κλιματισμό, ακριβά ειδικά καθαριστικά, φθορές του εξοπλισμού και φρέσκα προϊόντα που πρέπει να καταναλωθούν καθημερινά γιατί διαφορετικά πετιούνται.
Επίσης δημοτικό φόρο επί του τζίρου, ΑΕΠΙ, GEA, άδεια μουσικών οργάνων, ακριβές ανακαινίσεις λόγω ανταγωνισμού και πολλά άλλα έξοδα που δεν έχει να πληρώνει ένα εμπορικό κατάστημα. Γι’ αυτό λοιπόν το 23% για το κλάδο μας σημαίνει πνιγμός.
Τουλάχιστον την ύστατη ώρα θα περιμέναμε να αναγνωριστεί η ζωογόνος εισφορά του κλάδου στην ανεργία που δεν την αφήσαμε να εκτοξευτεί στο 40%. Η ανυπαρξία λογικής, και γιατί όχι ευγνωμοσύνης, του κράτους είναι λοιπόν το θανάσιμο 23% που για εμάς σημαίνει χρεωκοπίες και αιώνια χρέη και δοσολόγια.
Η αντίρρησή μας θα είναι μεθοδική και κομψά ηχηρή, γιατί εμείς παρόλο που μπορούμε δεν κλείνουμε δρόμους γιατί δε μας άρεσαν ποτέ οι κατά συνθήκη και κατά συμφέρον «δημοκράτες» παντός τύπου.
Θα αγωνιστούμε γιατί έτσι και αλλιώς αυτό το κάνουμε 730!!!! ημέρες το χρόνο! ! ! ! και έχουμε και εμείς παιδιά να αναθρέψουμε καθώς και γέρους γονείς.
Δεν έχουμε περιθώρια ελιγμών, παρά μόνον κραυγής, που θα τη βγάζουμε με όποια δύναμη έχουμε και ευχόμαστε σε όλους μας στον κλάδο, η μοιραία καταγραφή του μεγέθους της καταστροφής να μπορεί να είναι μετρήσιμη περιμένοντας καλύτερες ημέρες.
Για 10» για όσα χρόνια κρατήσει το «έγκλημα»
Ο Σύλλογος εστίασης αναψυχής Νομού Αχαΐας προτείνει στα μέλη του από σήμερα μαύρη Δευτέρα 20072015 κάθε βράδυ στις 23:00 ακριβώς να κλείνουμε τα φώτα των καταστημάτων μας για 10’’ και αυτό θέλουμε να είναι μαζικό και να επεκταθεί σε όλη τη χώρα, και για όσες ημέρες, μήνες ή χρόνια κρατήσει αυτό το έγκλημα του 23%.
Ευχόμαστε σε όλους τους συναδέλφους να έχετε τεράστια δύναμη».
