Σε αυτή την τόσο ειδυλλιακή εικόνα του καλοκαιριού, «ελλοχεύουν» κάποια μικροπροβλήματα, που πηγάζουν συχνά από τις σχέσεις μας με τους γύρω μας.
Στον κόσμο της ρουτίνας και της σύγχρονης, πιεστικής καθημερινότητας οι διακοπές αποτελούν «πηγή» χαράς και αισιοδοξίας… και αυτό είναι μία παραδοχή χρόνων, που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Είναι εκείνες οι ημέρες του χρόνου, κατά τη διάρκεια των οποίων, οι στιγμές ξεκούρασης και ανεμελιάς με τα αγαπημένα μας πρόσωπα κυριαρχούν και η πιο ξέγνοιαστη πλευρά μας έρχεται στην επιφάνεια.
Ωστόσο, όπως κάθε «παραμύθι» κρύβει έναν «δράκο», έτσι και σε αυτή την τόσο ειδυλλιακή εικόνα του καλοκαιριού, «ελλοχεύουν» κάποια μικροπροβλήματα, που πηγάζουν συχνά από τις σχέσεις μας με τους γύρω μας και δη, με τις κολλητές μας, στην περίπτωση που πρόκειται για τις καλοκαιρινές μας διακοπές.
Διότι σε ό,τι αφορά στις διακοπές με τις φίλες μας, συνήθως δεν απουσιάζει και ένας σημαντικός ή ασήμαντος καβγάς, που μας θυμίζει τα επόμενα χρόνια, πόσο αληθινές είναι οι στιγμές μας και από πόσα κύματα έχει περάσει η σχέση μας, για να γίνει αυτή που είναι σήμερα.
Αν είσαι από εκείνες τις τυχερές που δεν έχουν βιώσει ακόμη μια τέτοια κατάσταση, συνέχισε να διαβάζεις γιατί κάποιο καλοκαίρι, μπορεί να κληθείς να αντιμετωπίσεις αυτό το «φαινόμενο». Αν πάλι νιώθεις απόλυτη ταύτιση διαβάζοντας αυτό το κείμενο, πάρε μία δροσερή από το ψυγείο και συνέχισε να κάθεσαι αναπαυτικά, όσο εγώ θα σου διηγούμαι τον πιο αστείο και ανούσιο τσακωμό που είχα με τις κολλητές μου.
Φιλία-Εγωισμός… 1-0
Κάθε καλοκαίρι εδώ και περίπου εννέα χρόνια, με τις κολλητές μου επιλέγουμε να επισκεπτόμαστε και από ένα διαφορετικό ελληνικό νησί. Τώρα όμως, θα σε μεταφέρω στην Ανάφη.
Η αλήθεια είναι πως οι περσινές διακοπές στην Ανάφη ήρθαν έπειτα από πολλή σκέψη και πολλές -μα πάρα πολλές- διαφορετικές προτάσεις προορισμών. Αστυπάλαια, Αμοργός, Ικαρία, Κουφονήσι, Ηρακλειά, Αγκίστρι είχαμε ξαναπάει μαζί. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να ταξιδέψουμε στην Ανάφη και ένα πρωινό του Ιουλίου, έπειτα από ένα ταξίδι που κράτησε περίπου 15 ώρες, φτάσαμε στο νησί.
Ήμασταν όλες ενθουσιασμένες όμως, προτού ξεκινήσουμε τις εξορμήσεις μας στη Χώρα, έπρεπε να στήσουμε τις σκηνές μας, μιας και είχαμε αποφασίσει να κάνουμε κάμπινγκ, μια απόφαση που έμελλε να αποτελέσει την αφορμή για έναν επικό τσακωμό. Διότι δεν ήμασταν όλες απολύτως σύμφωνες με την επιλογή του κάμπινγκ και όταν εν μέσω ζέστης και κούρασης, στήσαμε εν τέλει τις σκηνές μας, καταλάβαμε πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο ήρεμα και ειδυλλιακά, όσο ονειρευόμασταν.
Από τη μία πλευρά η διπλανή παρέα που είχε συνεχώς τη μουσική στο τέρμα και από την άλλη, τα κουνούπια και τα έντομα που έκαναν κάποιες από τις φίλες μου να μην μπορούν να κλείσουν τα μάτια τους. Όλη αυτή η διόλου ευχάριστη ατμόσφαιρα, κατέληξε με τις δύο από τις πέντε φίλες που αποτελούσαν την παρέα, να παίρνουν τα πράγματά τους και να πηγαίνουν σε άλλη παραλία.
Ναι, το ξημέρωμα μας βρήκε να πίνουμε τις μπύρες μας, κοιτώντας τον ίδιο έναστρο ουρανό, από διαφορετικές παραλίες. Την επόμενη ημέρα δε, ξυπνήσαμε γύρω στις 7 το πρωί από τον λαμπερό ήλιο της όμορφης Ανάφης και αδράξαμε την ημέρα χωριστά, αφού ο εγωισμός κάτι τέτοιες στιγμές είναι συχνά ο «πρωταγωνιστής» των συναισθημάτων μας.
Πήγαμε, λοιπόν, στη Χώρα του νησιού για καφέ και πρωινό, ενώ στη συνέχεια κάναμε μία παραλιακή περιήγηση στις ανόθευτες και ειδυλλιακές παραλίες της Ανάφης, οι οποίες αποτελούν το μεγάλο της «ατού». Από το Κλεισίδι συνεχίσαμε προς το ερημικό Κατσούνι και από τη Φλαμουρού φτάσαμε μέχρι τον Μικρό Ρούκουνα. Όχι όλες μαζί, ωστόσο, κάτι που οφείλω να ομολογήσω πως έκανε τις εξορμήσεις σε εκείνες τις υπέροχες παραλίες λιγότερο απολαυστικές.
Μπορεί, λοιπόν, να είχαμε περάσει χωριστά και διαφορετικά την ημέρα μας όμως, αργά το απόγευμα όλες μαζί επιστρέψαμε στην περιοχή στην οποία είχαμε στήσει τις σκηνές μας, αν και σε διαφορετικές παραλίες. «Δεν θα κάτσουμε να σκάσουμε», είπα στις δύο φίλες με τις οποίες είχα περάσει ολόκληρη την ημέρα και άνοιξα το ψυγειάκι που είχαμε πάρει μαζί μας για να βγάλω μερικές παγωμένες
Και κάπως έτσι, έφτασε το σούρουπο, ο ουρανός γέμισε μενεξεδιά χρώματα, οι μπήκαν και αυτές στην παρέα και η νοσταλγία για τα γέλια που κάναμε όλες μαζί τα προηγούμενα χρόνια στις καλοκαιρινές μας διακοπές, άρχισε να χτυπάει «κόκκινο». Τότε, κοιτάζοντας από μακριά τη φωτισμένη Σαντορίνη, ακούσαμε από κάπου ένα «στις στιγμές μας βρε κορίτσια» και χωρίς να χάσουμε λεπτό, τρέξαμε προς τις δύο φίλες μας, με τις αγαπημένες μας μπύρες στο χέρι και αφού τσουγκρίσαμε τα μπουκάλια μας, ήπιαμε σε όλες εκείνες τις στιγμές, τις αληθινές, τις «τσαλακωμένες», τις δικές μας στιγμές, που πάντα, ό,τι και αν γίνει, όσα χρόνια και αν περάσουν, παραμένουν ανεξίτηλες μέσα μας.
#StisStigmesMAs
#AlfaBeer
Queen.gr - sxeseis
