Όλοι έχουμε ζήσει τουλάχιστον έναν άδοξο έρωτα που πάντα μας δημιουργεί το ερώτημα «γιατί οι σχέσεις αποτυγχάνουν;» με την απάντηση να βρίσκεται συνήθως, μέσα μας. Πολλοί από εμάς, όσες σχέσεις και να κάνουμε, κατά βάθος φοβόμαστε να αγαπήσουμε.
Τι όμως οδηγεί τους φόβους μας και τι μας αποτρέπει από το να βρούμε και να κρατήσουμε την αγάπη που λέμε ότι θέλουμε στη ζωή μας;
Η αληθινή αγάπη, μας κάνει να νιώθουμε τρωτοί.
Μία νέα σχέση είναι αχαρτογράφητη περιοχή και οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τον φυσιολογικό φόβο που έχουν όλοι οι άνθρωποι για το άγνωστο. Το να αφήσουμε τον εαυτό μας να ερωτευτεί είναι σαν να παίρνουμε ένα ρίσκο καθώς εμπιστευόμαστε τον άλλον και του επιτρέπουμε να μας επηρεάσει, κι αυτό μας αφήνει έκθετους. Οι άμυνές μας προκαλούνται και οι συνήθειες που μας επέτρεπαν να εστιάζουμε στον εαυτό μας, αρχίσουν να υποχωρούν. Τείνουμε να πιστεύουμε ότι όσο αγαπάμε, τόσο μπορεί να πληγωθούμε.
Μια νέα αγάπη, πυροδοτεί παλιές πληγές
Όταν μπαίνουμε σε μια σχέση, δεν γνωρίζουμε πώς μπορεί να έχουμε επηρεαστεί από τις εμπειρίες του παρελθόντος που ξεκινούν από τη παιδική μας ηλικία και που έχουν ισχυρή επίδραση στο πώς αντιλαμβανόμαστε τους δικούς μας ανθρώπους και πώς συμπεριφερόμαστε στις ερωτικές μας σχέσεις. Παλιές αρνητικές δυναμικές, μπορεί να μας απομακρύνουν από τη προοπτική να ανοιχτούμε σε κάτι καινούριο το οποίο μας θυμίζει παλιά συναισθήματα λύπης, θυμού, απόρριψης ή απώλειας που βιώσαμε σε μια προηγούμενη σχέση. Όταν ανυπομονεί κανείς για κάτι όπως είναι η αγάπη, τότε αυτή σχετίζεται άμεσα με τον πόνο, τον πόνο που ένιωσε όταν δεν τα είχε όλα αυτά στο παρελθόν.
Με την χαρά έρχεται και ο πόνος
Κάθε φορά που βιώνουμε μια ευχάριστη εμπειρία, μπορεί να περιμένουμε και τον πόνο. Πολλοί από εμάς, αποφεύγουμε τα γεγονότα που μας κάνουν χαρούμενους επειδή μας πονάνε, ή τουλάχιστον έτσι θεωρούμε ενώ αληθεύει και το ανάποδο. Στο μυαλό μας δεν νοείται χαρά χωρίς λύπη, οπότε αποφεύγουμε να ερωτευτούμε από φόβο ότι θα πονέσουμε αμέσως μόλις αγαπήσουμε.
Η αγάπη είναι άνιση
Πολλοί άνθρωποι εκφράζουν το δισταγμό τους να σχετιστούν περισσότερο με κάποιον επειδή φαίνεται να του αρέσουν πολύ. Η αλήθεια είναι ότι η αγάπη χάνει την ισορροπία της όταν ο ένας αγαπά περισσότερο ή λιγότερο από στιγμή σε στιγμή. Τα συναισθήματά μας για τους ανθρώπους είναι μια ατελείωτη διαμάχη και σε δευτερόλεπτα μπορεί να νιώσουμε θυμό, εκνευρισμό ή μίσος για το άτομο που αγαπάμε. Η ανησυχία και η ενοχή για όσα νιώθουμε ή δεν νιώθουμε, μας εμποδίζουν από το γνωρίσουμε κάποιον που ενδιαφέρεται πραγματικά για εμάς κι έτσι αποφεύγουμε μια σχέση που θα μπορούσε να μας κάνει ευτυχισμένους.
Η αγάπη κεντρίζει τους φόβους μας
Όσο πιο πολλά έχουμε, τόσο πιο πολλά έχουμε να χάσουμε. Όσο πιο πολλά σημαίνει κάποιος για εμάς, τόσο πιο πολύ φοβόμαστε μη χάσουμε αυτό το άτομο. Όταν ερωτευόμαστε, δεν αντιμετωπίζουμε μόνο τον φόβο του να χάσουμε τον σύντροφό μας αλλά συνειδητοποιούμε και την θνησιμότητά μας. Η ζωή μας τώρα, αποκτά μεγαλύτερη αξία και νόημα, επομένως η σκέψη ότι θα τα χάσουμε όλα αυτά γίνεται πιο τρομακτική. Σε μια προσπάθεια να εξαγνίσουμε αυτούς τους φόβους, μπορεί να γίνουμε ευερέθιστοι, να αρχίσουμε να μαλώνουμε με τον σύντροφό μας ή σε ακραίες περιπτώσεις, να χωρίσουμε.
Κι αυτό γιατί δεν έχουμε ιδέα πώς πρέπει να αμυνθούμε σε αυτούς τους φόβους. Μπορεί, μέχρι και να εκλογικεύσουμε ένα εκατομμύριο λόγους για να μην είμαστε στη σχέση αυτή. Ωστόσο, μπορεί οι λόγοι αυτοί να οδηγήσουν σε εποικοδομητικές λύσεις αν δουλευτούν και αυτό που πραγματικά μας οδηγεί είναι οι βαθύτεροι φόβοι της απώλειας.
Οι περισσότερες σχέσεις, προκαλούν μια επίθεση προκλήσεων. Γνωρίζοντας τους φόβους μας και το πώς ερμηνεύουν τη συμπεριφορά μας είναι ένα σημαντικό βήμα για μία μακροχρόνια και υγιής σχέση.
Πηγή: psychologytoday.com
sxeseis
