Υπάρχουν πολλές παρανοήσεις σχετικά με τους πειρατές, όπως το ότι ο κόσμος μπορεί να υποθέσει ότι οι πειρατές φορούσαν κάλυμμα στα μάτια μόνο και μόνο για να φαίνονται εντελώς κακοί.
Ο Jim Sheedy, διδάκτωρ της επιστήμης της όρασης και διευθυντής του Ινστιτούτου απόδοσης της όρασης στο Πανεπιστήμιο Pacific του Όρεγκον, δήλωσε στη Wall Street Journal ότι «ενώ τα μάτια προσαρμόζονται γρήγορα όταν περνούν από το σκοτάδι στο φως, μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να χρειαστούν έως και 25 λεπτά για να προσαρμοστούν όταν περνούν από το έντονο φως στο σκοτάδι, κάτι που απαιτεί την αναγέννηση των φωτοχρωστικών».
Οι πειρατές έπρεπε συχνά να μετακινούνται πάνω και κάτω από τα καταστρώματα των πλοίων τους, από το φως της ημέρας στο σχεδόν σκοτάδι, και ο Sheedy λέει ότι οι έξυπνοι «φορούσαν ένα επίθεμα πάνω από το ένα μάτι για να το κρατήσουν προσαρμοσμένο στο σκοτάδι έξω». Όταν ο πειρατής πήγαινε κάτω από τα καταστρώματα, μπορούσε να αλλάξει το επίθεμα στο άλλο μάτι και να βλέπει εύκολα στο σκοτάδι (ενδεχομένως για να πολεμήσει, ενώ επιβιβαζόταν και λεηλατούσε ένα άλλο πλοίο).
Αλλά είμαστε σίγουροι;
Παρόλο που δεν υπάρχουν πηγές σε πρώτο πρόσωπο από την ιστορία που να το δηλώνουν ως γεγονός, σύμφωνα με το mentalfloss.com δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το να κρατάς το ένα μάτι προσαρμοσμένο στο σκοτάδι λειτουργεί. Το MythBusters εξέτασε αυτή την υπόθεση στο ειδικό αφιέρωμα για τους πειρατές το 2007 και διαπίστωσε ότι ήταν αληθοφανής (μόνο η έλλειψη ιστορικών πηγών δεν την επέτρεψε να επιβεβαιωθεί).
Όπως επισημαίνεται τουλάχιστον σε ένα στρατιωτικό εγχειρίδιο για πιλότους «Ακόμη και αν ένα έντονο φως μπορεί να λάμπει στο ένα μάτι, το άλλο θα διατηρήσει τη σκοτεινή προσαρμογή του, αν προστατεύεται από το φως. Αυτή είναι μια χρήσιμη πληροφορία, επειδή ένας ιπτάμενος μπορεί να διατηρήσει τη σκοτεινή προσαρμογή στο ένα μάτι κλείνοντάς το απλώς». Ακόμη και η FAA συνιστά ότι «ο πιλότος πρέπει να κλείνει το ένα μάτι όταν χρησιμοποιεί φως για να διατηρήσει κάποιο βαθμό νυχτερινής όρασης».
.
