Η αδερφή μου, μετά τον χωρισμό της από την ενός έτους σχέση της, νιώθει χάλια και ρίχνει ευθύνες στον εαυτό της για ό,τι έχει συμβεί.
Παράλληλα, αν και έχει περάσει 1 χρόνος από τότε που έπαψαν να είναι μαζί, δείχνει να παραιτείται από την καθημερινότητά της και δεν κάνει τόσα πράγματα όσα έκανε πιο πριν. Θεωρεί ότι ο πρώην σύντροφός της «έπαιξε» μαζί της. Να σας πω ότι είναι 30 ετών και όπως η ίδια λέει ξανά και ξανά, είναι σε ηλικία για γάμο.
Θέλει να κάνει κακό στον εαυτό της…
Μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι η συμπεριφορά του άνδρα αυτού είχε και έχει καταλυτική επίδραση πάνω της αλλά δεν λέει να τον βγάλει από το μυαλό της. Υποστηρίζει ότι το κεφάλι της έχει γεμίσει με σκέψεις και έχει κουραστεί να σκέφτεται.
Και μια ημέρα την άκουσα να μιλάει μόνη της και να λέει πως θέλει να κάνει κακό στον εαυτό της. Όμως, αρνείται να δει οποιονδήποτε ειδικό γιατί πιστεύει ότι κανένας δεν μπορεί να είναι σαν τον πρώην της. Πώς να τη βοηθήσω;
Στο ερώτημά σας απάντησε η Ψυχολόγος Σοφία Αντύπα
Αγαπητή αναγνώστρια,
Είναι ολοφάνερο πως η αδερφή σας ταλαιπωρείται ψυχικά και έχει καθηλωθεί στο ίδιο σημείο. Είναι επίσης, έκδηλο πως αυτή η σχέση ήταν ιδιαιτέρως σημαντική για εκείνη. Πολύ πιθανόν λόγω ηλικίας αλλά ίσως και λόγω της αίσθησης που είχε όσο ήταν μαζί με αυτόν τον άνθρωπο.
Επίσης, παρατηρείται μια μικρή αντίθεση γιατί από τη μια, όπως λέτε, νιώθει ότι την κορόιδεψε και πως «έπαιξε» μαζί της αλλά παράλληλα η ίδια κάνει μια σύγκριση του ενδεχόμενου νέου συντρόφου με τον πρώην και ότι δεν θα είναι τόσο καλός όσο εκείνος.
Δεν μπορείτε να κάνετε πολλά, αν η ίδια δεν έχει την επιθυμία να βοηθηθεί
Σχετικά με τη δική σας δράση και θέση, χρειάζεται να την πλησιάσετε και να της πείτε πόσο πολύ ανησυχείτε για αυτήν. Εκφράζοντας τη δική σας ανησυχία ίσως καταφέρετε να την πείσετε να δει κάποιον ειδικό. Δεν μπορείτε να κάνετε πολλά, αν η ίδια δεν έχει την επιθυμία να βοηθηθεί.
Ίσως, να της μιλήσει και κάποιος άλλος κοντινός της εκφράζοντας και αυτός την ανησυχία του; Ακόμα και οι γονείς σας. Σημασία έχει όμως, να την ακούσετε και να προσπαθήσετε να της συμπαρασταθείτε. Αν υπάρχει όμως επικινδυνότητα όπως λέτε, τότε χρειάζεται να απευθυνθείτε σε κάποιον ψυχίατρο και να ζητήσετε τη βοήθεια του.
Σοφία Αντύπα
Ψυχολόγος
Εγώ 41, εκείνη 26. Μπορεί να αντέξει η σχέση μας;
Χωρισμός από τον παιδικό έρωτα: «Θέλει να ζήσει τη ζωή του»
Χωρισμός: Γιατί όταν τελειώνει μια σχέση περνάμε ένα είδος πένθους;
sxeseis-teen
