Εφυγε την Παρασκευή από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών, ο θρυλικός ηθοποιός Ομάρ Σαρίφ, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο Χόλιγουντ. Ωστόσο, παρά τα πλούτη και τη δόξα, η ζωή του είχε και αρκετές σκοτεινές πτυχές.
Ακόμη και στα τελευταία του χρόνια, ο Ομάρ Σαρίφ ποτέ δεν ξέχασε πως η μητέρα τον χτυπούσε με την παντόφλα κάθε μέρα μέχρι τα 14 του.
Αν και ο σταρ που έλαμψε στον Δόκτωρ Ζιβάγκο, στο Funny Girl και στον Λόρενς της Αραβίας, είχε γοητεύσει μερικές από τις πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου, μπορεί κανείς να καταλάβει την απογοήτευση της μητέρας του, αφού ο Αιγύπτιος κινηματογραφικός αστέρας με το διάσημο κενό στο χαμόγελο του, υπήρξε ανέκαθεν πολύ άτακτος.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Μισέλ Ντεμίτρι Σαλχούμπ και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1932, ενώ ήταν Λιβανικής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν ένας επιτυχημένος έμπορος ξυλείας που έβγαζε επιπλέον χρήματα μεταποιώντας τα συρματοπλέγματα που άφησαν πίσω τους οι Βρετανοί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετατρέποντάς το σε καρφιά.
Η οικογένεια του ζούσε σε μια πλούσια περιοχή του Καΐρου, όπου η λαμπερή, εξωστρεφή μητέρα του ήταν ξακουστή οικοδέσποινα της υψηλής κοινωνίας. Ανάμεσα στους τακτικούς επισκέπτες στο σπίτι τους, συμπεριλαμβανόταν και ο βασιλιάς Φαρούκ, ο Αιγύπτιος μονάρχης ο οποίος καθαιρέθηκε το 1952.
«Η μητέρα μου συνήθιζε να παίζει χαρτιά με τον βασιλιά Φαρούκ» θυμόταν ο ΣαρίφΣαρίφ υπενθύμισε. «Πίστευε ότι του έφερνε καλή τύχη. Ηταν η μασκότ του. Η μητέρα μου συνήθιζε να μένει ξύπνια όλη νύχτα»
Οταν έγινε 10 ετών, οι γονείς του τον έστειλαν σε ένα σκληρό παραδοσιακό οικοτροφείο αγγλικού στιλ στο Κάιρο. Ηταν εκεί που Σαρίφ ανακάλυψε την αγάπη του για το θέατρο, ένα πάθος που τρόμαξε τον πατέρα του, που ήθελε ο γιος του να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση. Όταν ο πατέρας του τού απαγόρευσε να γίνει ηθοποιός, ο νεαρός Σαρίφ προσπάθησε να κόψει τις φλέβες του.
Από την εφηβεία ακόμα, είχε αρχίσει ήδη να επιδίδεται στο άλλο μεγάλο του πάθος, τις γυναίκες. Οταν δεν μπορούσε να πείσει τους γονείς του να του δώσουν χρήματα για να βγαίνει έξω με τις φίλες του, πούλαγε τα πράγματα του.
Τελικά ο Σαρίφ αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου με πτυχίο στα μαθηματικά και τη φυσική και πέρασε πέντε χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση. Αλλά δεν μπορούσε να αντισταθεί στο πάθος του για την υποκριτική.
Κατάφερε να κερδίσει μια θέση για να σπουδάσει δράμα στο RADA στο Λονδίνο και πήρε τον πρώτο ρόλο σε μία αραβική ταινία με τίτλο «The Blazing Sun». Εκεί ξεκίνησε και τη μακρά του καριέρα ως γόης του σινεμά, αφού σύναψε σχέση με την συμπρωταγωνίστρια του και Αιγύπτια ηθοποιό Φατέν Χαμάμα.
Σύντομα παντρεύτηκαν και ο Σαρίφ -που είχε ήδη αρχίσει να αποκαλεί τον εαυτό του Ομάρ Ελ Σαρίφ- Εκανε 32 αραβικές ταινίες και 2 γαλλικές.
Την πρώτη διεθνή του επιτυχία την έκανε ως Σερίφης Αλί, στον Λόρενς της Αραβίας, ωστόσο τον ρόλο δε τον πήρε για το υποκριτικό του ταλέντο, αλλά επειδή ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιν, είδε τα κατάμαυρα μάτια του Σαρίφ ως τέλεια αντίθεση με τα εκθαμβωτικά μπλε του Πίτερ Ο Τουλ.
Ο Ομάρ Σαρίφ και ο Πίτερ Ο Τουλ συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο τέλεια και εκτός οθόνης. Κατά τα διαλείμματα από τα γυρίσματα στην έρημο της Ιορδανίας, οι δυο τους σάρωναν τα πορνεία της Βυρηττού. Ο Ο Τουλ θυμάται ότι βούταγαν σε μπανιέρες γεμάτες σαμπάνια και έχαναν σε μία νύχτα μισθούς 9 μηνών στα χαρτιά. «Πίναμε ασταμάτητα για 48 ώρες και κυνηγούσαμε γυναίκες σε κάθε κλαμπ» αποκάλυψε ο Σαρίφ στα απομνημονεύματά του με τίτλο «The Eternal Male».
Η έξαλλη ζωή των δύο φίλων και συνάδελφων, όμως, σχεδόν κατέστρεψε την Χολιγουντιανή πρεμιέρα της ταινίας, όταν οι δυο τους συνελήφθησαν το προηγούμενο βράδυ στην εταιρεία του κωμικού Λένι Μπρους, ο οποίος πιάστηκε στα γυρίσματα με μία σύριγγα ηρωίνης. «Ο παραγωγός Σαμ Σπίγκελ μας έβγαλε από τη φυλακή» θυμάται ο Σαρίφ χρόνια αργότερα «έφτασε με έξι δικηγόρους. Φυσικά, ήμασταν εντελώς τρομοκρατημένοι»
Ως αποτέλεσμα της τεράστιας επιτυχίας του Λόρενς της Αραβίας, ο Σαρίφ έγινε διεθνές sex symbol εν μία νυκτί. Καθώς οι γυναίκες έπεφταν στα πόδια του, ο άβουλος και εγωκεντρικός Σαρίφ, υποστηρίζοντας ότι δεν θα έχει την ψυχική δύναμη να παραμείνει πιστός, ζήτησε από τη γυναίκα του διαζύγιο, ενώ ήταν ακόμα αρκετά νέα για να ξαναπαντρευτεί. Τελικά χώρισαν το 1965 και ο Σαρίφ την χαρακτήρισε πένθιμα πάντα ως το μεγάλο έρωτα της ζωής του.
Τελικά ο Σαρίφ αντάλλαξε τη σταθερότητα του έγγαμου βίου του για μια σειρά σύντομων σχέσεων, με σταρ όπως η Τιούσντει Γουέλντ και η Νταιάν Μακ Μπέιν.
Οπως και πολλοί άλλοι ηθοποιοί της εποχής του, φάνηκε ανίκανος να κάνει μια ταινία χωρίς να κοιμηθεί με τη συμπρωταγωνίστρια του. Ενώ είχε μόλις αφήσει την Τζούλι Κρίστι, συμπρωταγωνίστρια του το 1965 στο Δρ Ζιβάγκο, για τη συνήθεια της να τρώει σάντουιτς με τηγανητά αυγά στα γυρίσματα, ερωτεύηκε την Μπάρμπρα Στρέιζαντ όταν γύριζαν το Funny Girl το 1968.
Η σχέση τους ωστόσο δεν κράτησε περισσότερο από όσο χρειάστηκε για να ολοκληωθεί η ταινία και η επόμενη διάσημη κατάκτηση του ήταν η λαμπερή Κατρίν Ντενέβ στο ιστορικό δράμα Μάγιερλινγκ. «Κατάλαβα στη συνέχεια πως δεν μπορούσα να ερωτευτώ, γιατί δεν πονούσα όταν τέλειωναν οι σχέσεις» είπε ο Σαρίφ αργότερα ενθυμούμενος τις ερωτοτροπίες του με τις συμπρωταγωνίστριες του.
Επίσης η λαμπερή Γερμανο-Αμερικανή ηθοποιός Μπάρμπαρα Μπουσέ εμφανίστηκε σχεδόν γuμνή στο Playboy – μια πράξη η οποία ήταν αρκετή για να πυροδοτήσει το ενδιαφέρον του Σαρίφ και να κάνουν μία σύντομη σχέση.
Παρά το γεγονός ότι πέρασε από μία ποικιλία ρόλων, σταδιακά του πέρασε η αγάπη για την ηθοποιία. Τελικά έγινε ο δημοφιλέστερος παίκτης μπρίτζ παγκοσμίως, ιδρύοντας το «Omar Sharif Bridge Circus», το 1967, που περιόδευσε τον κόσμο, ενώ έγραψε και βιβλία για το παιχνίδι.
Καθώς περνούσε όλο και περισσότερο χρόνο στο καζίνο ή στο ιπποφορβείο που διατηρούσε στη Νορμανδία, ο Σαρίφ δεχόταν ρόλους πλέον μόνο κάθε φορά που χρειαζόταν χρήματα. Κατηγόρησε τον εθισμό του στον τζόγο για την μοναξιά και την πλήξη που τον είχε κυριεύσει.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η ποιότητα των ταινιών του γινόταν όλο και χειρότερη καθώς έπαιζε οτιδήποτε του πρότειναν όταν χρειαζόταν μετρητά.
Ο ατζέντης του λάμβανε συχνά απεγνωσμένες κλήσεις του Σαρίφ, που τον εκλιπαρούσε να του βρει δουλειά αμέσως. Δεν μπορούσε να βοηθήσει πλέον τον εαυτό του και επέμενε στο δρόμο της αυτο-λύπησης. «Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μια τράπουλα στα χέρια μου» παραδέχτηκε αργότερα.
Οταν τελικά έχασε 750.000 λίρες σε ένα βράδυ, αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του στο Παρίσι και να αρχίσει να ζει σε ξενοδοχεία. Οπως είχε πει ο ίδιος, ήταν «μόνος και εντελώς χρεοκοπημένος. Δεν είχα τίποτα εκτός από μερικά ρούχα». «Τα πάντα» πρόσθεσε, «θα μπορούσαν να είναι τόσο διαφορετικό, αν είχα βρει τη σωστή γυναίκα.»
Ωστόσο ποτέ δεν τα κατάφερε. Αντ “αυτού, η ρομαντική ζωή του, πήρε την κατιούσα. Μία Ιταλίδα δημοσιογράφος ισχυρίστηκε ότι ήταν ο πατέρας του γιου της, που γεννήθηκε το 1969. Ο Σαρίφ επέμεινε ότι είχαν μια «πολύ σύντομη σχέση» και ο ίδιος δεν θεωρεί το αγόρι σαν γιο του. «Είναι πιθανό να έχω 100.000 γιους», πρόσθεσε, εξηγώντας ότι «σε εκείνες τις ημέρες οι άνδρες δεν χρησιμοποιούσαν αντισύλληψη. Η μητέρα του αγοριού με χρησιμοποίησε ως δότη σπέρματος» είχε πει ο Σαρίφ.
Δεν ήταν όμως μόνο οι ερωμένες του στις οποίες φερόταν άσχημα. Είχε γενικά μια βίαιη ιδιοσυγκρασία. Είχε συλληφθεί επειδή έσπασε ένα εστιατόριο στην Ελλάδα, είχε καταδικαστεί για επίθεση εναντίον ενός αστυνομικού στο Παρίσι και βρήκε τον μπελά του όταν χτύπησε έναν συνοδό σε χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων ξενοδοχείου στο Λος Αντζελες.
Ακόμη και στα 79 του, επιτέθηκε σε μια φαν του όταν τον πίεσε να βγάλουν φωτογραφία. Οταν έγινε 80 το 2012, αναγκάστηκε να σταματήσει και το κάπνισμα, αφού έπαθε καρδιακή προσβολή στο κρεβάτι του ξενοδοχείου George V στο Παρίσι.
Παρά το γεγονός ότι νοιαζόταν για το γιο του, Τάρεκ, από το γάμο του με τη Φατέν και επίσης αγαπούσε τα εγγόνια του, ο Σαρίφ παραπονιόταν ότι είχε ελάχιστους φίλους. Τουλάχιστον κανέναν που να μπορούσε να θυμηθεί. Αν και ο ίδιος αρνούνταν ότι έπασχε από Αλτσχάιμερ, τα νέα δεν άρχισαν να μαθευτούν. Οταν ο Τάρεκ του είπε ότι πέθανε η μητέρα του Φάτεν, ο Σαρίφ ήταν βαθειά αναστατωμένος. Λίγες μέρες αργότερα όμως, τον ρώτησε πώς είναι η μητέρα του.
Ερωτηθείς για τη ζωή του ως σταρ, ο Σαρίφ δήλωσε: «Μου έδωσε δόξα, αλλά μου έδωσε και μοναξιά επίσης. Ωστόσο δε μετανιώνω. Αν ξανάρχιζα πάλι από την αρχή θα το έκανα με τον ίδιο τρόπο. Ευτυχώς δεν ήταν όλες μου οι ταινίες για πέταμα. Είχα και καλές στιγμές.»
Πηγή: iefimerida
