Είναι το απόλυτο pop idol στην Ελλάδα. Το νέο της hit «Τι κοιτάς;», έχει γίνει σλόγκαν κι ένα από τα δημοφιλέστερα hashdags. Η Ελένη Φουρέιρα, στην πιο σeξι φωτογράφηση της καριέρας της,
μιλά για όλα στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη: την επιτυχία της, τον έρωτα, το χωρισμό, τη μουσική, τη Eurovision, τους γονείς της, την αγάπη που συνεχώς μεταβάλλεται. Μία φωτογράφιση που έχει ήδη σχολιαστεί και πραγματοποιήθηκε στο Island της Βάρκιζας, στην αθηναϊκή Ριβιέρα.
Αλήθεια, Eλένη, καταλαβαίνεις από πριν ότι ένα κομμάτι θα γίνει μεγάλη επιτυχία; Κοίτα, όταν άκουσα το «Τι κοιτάς;», ξετρελάθηκα. Μου το είχε στείλει ο Doron Medalie, ο οποίος είναι ο δημιουργός του «Golden boy», που κάναμε τη διασκευή του «Στο Θεό με Πάει». Ο αρχικός τίτλος ήταν «Come, Τiki Τam», είναι ισραηλινό. Το πίστεψα από την αρχή και συζητήσαμε μάλιστα να πάω στην Eurovision με αυτό το κομμάτι. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε. Βάλαμε, λοιπόν, τον Βαγγέλη Κωνσταντινίδη να γράψει ελληνικό στίχο κι έτσι προέκυψε το «Τι Κοιτάς;». Το βρήκα πολύ έξυπνο κι ευρηματικό. Ένιωθα ότι θα γίνει επιτυχία, το φώναζε το κομμάτι. Είμαι και τυχερή γιατί έχω δίπλα μου ανθρώπους, όπως ο Γιώργος Αρσενάκος και η Βάλη Αργυροπούλου, που με αγαπούν και με πιστεύουν. Από την αρχή της πορείας μου. Κι είναι τόσο υπέροχο να έχει δίπλα του ένας καλλιτέχνης ανθρώπους που να τον στηρίζουν συνεχώς.
Θέλεις να πας στην Eurovision; Πλάκα μου κάνεις; Πάρα πολύ θέλω, σαν τρελή! Είναι όνειρο ζωής για μένα. Μακάρι να γίνει κάποια στιγμή.
Πιστεύεις ότι έχεις φτάσει στο κατάλληλο σημείο για να μπορείς να απέχεις μία σεζόν, αν νιώσεις ότι κουράστηκες; Ποτέ δεν θα φτάσω σ’ αυτό το σημείο. Δεν θα το πω ποτέ. Είμαι τρομερά εργασιομανής και θα είμαι δυστυχισμένη αν το κάνω αυτό. Έχω ανάγκη την ξεκούραση, αλλά δεν θα έλεγα ποτέ «θα κάτσω ένα χρόνο». Δεν θα το ήθελα. Θα βαριόμουν.
Φαντάζεσαι τον εαυτό σου, στα 40 σου, να τραγουδά ακόμα pop και να χορεύεις, όπως κάνεις σήμερα; Ναι, γιατί όχι; (γελά). Αν αντέχω, εννοείται θα το κάνω και τότε.
Σε ενοχλούν τα όσα γράφονται και λέγονται κατά καιρούς για σένα; Γράφονται και λέγονται πολύ ωραία πράγματα, γιατί να ενοχλούμαι;
Ούτε τα όσα ειπώθηκαν, όταν παραδέχτηκες την καταγωγή σου; Τίποτα δεν με ενοχλεί, εγώ ξέρω την αλήθεια και τι μου γίνεται. Άλλωστε, για να στο πω κι αυτό, ο καθένας έχει την άποψή του κι έχει το δικαίωμα να την εκφράσει όπως θέλει.
Μένεις πλέον μόνη σου. Η οικογένειά σου, σου λείπει; Όχι. Άλλωστε, μένουν πολύ κοντά μου. Τους βλέπω συνέχεια. Από μικρή, όμως, ήθελα την ανεξαρτησία μου, δεν ήμουν το παιδάκι που ήταν κολλημένο στη φούστα της μαμάς. Είχα στόχο να μείνω μόνη μου. Γι’ αυτό και στα 18 μου, έφτασα να κάνω τρεις δουλειές.
Λίγο βάρβαρο δεν είναι αυτό, για ένα 18χρονο παιδί, να δουλεύει τόσο σκληρά; Βάρβαρο είναι να είναι κανείς τεμπέλης και να κάθεται όλη την ημέρα. Όχι το να δουλεύει. Η δουλειά δεν είναι ντροπή και δεν βλάπτει. Είχα όνειρα και στόχους. Ήθελα να ανεξαρτητοποιηθώ, να μείνω μόνη μου. Σκέψου ότι στο σπίτι μας, στην Καλλιθέα, όπου μεγάλωσα, εγώ δεν είχα καν δικό μου δωμάτιο. Έμενα με τις άλλες μου δύο αδελφές μαζί. Δεν είχαμε μία πλούσια και άνετη ζωή. Παλέψαμε πολύ για να τα καταφέρουμε. Όταν έκλεισα τα 18 μου, άνοιξα τα φτερά μου κι έμεινα μόνη μου, ξεκίνησα να εργάζομαι και να βάζω στόχους προκειμένου να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Και συνεχίζω να αγωνίζομαι γι’ αυτό.
Οι δικοί σου είναι υπερπροστατευτικοί; Όχι, μου έδειχναν εμπιστοσύνη. Ακόμα κι όταν είπα ότι θα γίνω τραγουδίστρια και ξεκίνησα τις βραδινές εμφανίσεις μου, ο πατέρας μου ήταν άνετος. Ήξερε από τότε που ήμουν πολύ μικρή ότι είχα την ικανότητα να μην μπλέκω. Αντιλαμβάνομαι, άλλωστε, πού είναι τα όρια και δεν τα ξεπερνώ ποτέ. Μετά τη δουλειά, γυρνούσα αμέσως σπίτι και τους έπαιρνα τηλέφωνο. Ο πατέρας μου ειδικά χάρηκε που έκανα αυτή τη δουλειά, γιατί έχει κι εκείνος ωραία φωνή, οπότε είδε το παιδί του να υλοποιεί τα όνειρά του.
Σου ζήτησαν ποτέ εξηγήσεις για δημοσιεύματα που σε αφορούσαν κι έγραφαν διάφορα για σένα; Ναι, αλλά στις αρχές. Όχι τώρα. Τότε ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εκείνους και ήταν λογικό. Σήμερα, αν γραφτεί κάτι ανακριβές, θα γελάσουν. Αυτό κάνω κι εγώ. Δεν ασχολούμαι πια.
Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας φωτογραφίες που ήσουν αγκαλιά με τον Mans Zermelow, τον Σουηδό νικητή της περσινής Eurovision, στο club Sodade της Αθήνας. Την επόμενη ημέρα γράφτηκε ότι ανταλλάξατε παθιασμένα φιλιά μπροστά στον κόσμο και ότι είστε μαζί. Τι ισχύει τελικά; Μαζί δεν ήσουν κι εσύ εκείνο το βράδυ, Αλέξανδρέ μου; Είδες κάτι τέτοιο από αυτά που γράφτηκαν; Πήγαμε για ένα ποτό και περάσαμε πολύ ωραία. Δεν έγινε απολύτως τίποτα από αυτά που γράφτηκαν. Ήρθε, με είδε και στο μαγαζί και απλά βγήκαμε έξω. Αυτό. Τον συμπαθώ πολύ ως άνθρωπο, μου αρέσει ως καλλιτέχνης. Τα υπόλοιπα απλά γράφτηκαν και δεν έχω κάτι να πω…
Γιατί δεν μιλάς πια ανοιχτά για την προσωπική σου ζωή; Τόσα σενάρια υπάρχουν για σένα, που κάνουν λόγο για χωρισμό. Γιατί δεν έβαλες ποτέ τα πράγματα στη θέση τους; Γιατί, ό,τι κι αν πω, κάποιοι θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Θα γράψουν τις δικές τους ιστορίες, άρα δεν έχει κανένα νόημα. Δεν μπαίνω πια στη διαδικασία να απαντώ. Κάποτε το έκανα. Τώρα θέλω να ηρεμήσω, να διαφυλάξω την προσωπική μου ζωή. Τη χαρά, τη λύπη, τη στεναχώρια μου…
Είσαι μοναχική; Όχι πολύ. Επιδιώκω να έχω παρέες και φίλους. Κάποιες φορές επιζητώ τη μοναξιά και τη χρειάζομαι. Θέλω να ηρεμώ και να σκέφτομαι. Όμως όχι για πολύ. Δεν με φαντάζομαι μόνη μου στη ζωή.
Ξεκινάς εύκολα από την αρχή; Η ζωή σε ωθεί να το κάνεις. Όταν πρέπει κάτι να τελειώσει, τελειώνει και πας παρακάτω. Αυτό το παρακάτω πρέπει να το διεκδικήσεις. Βρίσκω τη δύναμη από τη δουλειά κι από τον εαυτό μου. Η ζωή είναι μία πάλη. Όταν έχεις όνειρα, όπως εγώ, πρέπει να ξέρεις ότι θα έχεις να κάνεις και με προβλήματα.
Είσαι αισιόδοξος άνθρωπος, έτσι; Ναι, είμαι! Βέβαια, όπως ξέρεις, εμείς οι Ιχθύες είμαστε λίγο διπολικοί. Εκεί που είμαστε καλά, πέφτουμε. Είμαι κυκλοθυμική. Αλλά δεν χάνω ποτέ το δρόμο προς το φως.
Πιστεύεις στο «για πάντα μαζί»; Όχι πια… Είναι πολύ δύσκολο. Οι άνθρωποι είμαστε πολύ αχάριστοι, άπληστοι και πάντα θα θες κάτι παραπάνω. Πολλές φορές θα θες και κάτι άλλο… Μακάρι να υπήρχε το «για πάντα», αλλά όταν δεν κρατά ούτε η ζωή μας τόσο, γιατί να αντέξουν όλα τα άλλα για πάντα;
Ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος; Όχι, δεν είναι. Απλά ο έρωτας δεν κρατά για πάντα. Ούτε η τρέλα και η καψούρα. Δεν διαρκούν πολύ. Όμως έρχονται άλλα συναισθήματα και τα αντικαθιστούν. Υπάρχει εξέλιξη. Έρχεται η αγάπη. Όταν χωρίζεις με έναν άνθρωπο, μπορεί να παύεις να είσαι μαζί του, αλλά δεν παύεις να τον αγαπάς. Μπορεί να έχεις μία ατελείωτη αγάπη κι ας μην είστε μαζί.
Εσύ αυτό κάνεις; Δεν έχω άσχημα συναισθήματα για κανέναν…
Λένε για τις γυναίκες ότι ξεσπούν στα μαλλιά τους, ανάλογα μ’ αυτά που βιώνουν στη ζωή τους… Εγώ είμαι σε μία καλή φάση. Αλλάζω στυλ συνεχώς, γιατί βαριέμαι. Κι εσείς οι άντρες, αν είχατε μακριά μαλλιά, θα αλλάζατε κάθε τόσο. Το δικό μου το μαλλί είναι φυσικό σγουρό κι έχει πολύ όγκο. Τα βαριέμαι εύκολα, γι’ αυτό τα αλλάζω συχνά.
Υπάρχει κάτι που θα άλλαζες οριστικά στην εικόνα σου; Τώρα όχι, νομίζω έχω συμβιβαστεί με τις ατέλειές μου. Τι να αλλάξω μετά από τόσα χρόνια; Με έχει μάθει ο κόσμος, οπότε;
Έχεις εσύ ατέλειες; Με δουλεύεις; Έχω, πώς δεν έχω; Και κυτταρίτιδα έχω. Ας είναι καλά το photoshop! (γελάμε).
Σε ενοχλεί όταν σου κάνουν υπερβολικό ρετούς στις φωτογραφίες; Δεν μου αρέσει να με παραμορφώνουν. Ας φανεί και μία ατέλεια. Αφού τις έχουμε, ρε φίλε. Σιγά πια! Δεν με ρετουσάρουν, βέβαια, πάρα πολύ, γιατί γuμνάζομαι, προσέχω. Δεν είναι ότι είμαι, ας πούμε, 80 κιλά και με βγάζουν 50. Μπορεί να φάω κι εσένα ακόμα, γιατί τρώω απίστευτα, αλλά γuμνάζομαι τακτικά. Είμαι πολύ λαίμαργη.
Θέλεις να γίνεις μαμά; Ναι, αμέ. Αλλά στην ώρα του. Προς το παρόν κακομαθαίνω τα ανίψια μου. Τα λατρεύω και τα υπεραγαπώ! Ακόμα δεν έχει ξυπνήσει μέσα μου το μητρικό ένστικτο. Είμαι μόλις 29 ετών, άλλωστε. Μη βιάζεστε…
seleo.gr-Lifestyle
