Η σερβιτόρα στην Σκιάθο και η μη έκδοση αποδείξεων

«Α, Ελληνες είστε;» ήταν η αφ’ υψηλού αντίδραση της σερβιτόρας σε εστιατόριο της Σκιάθου, όταν πολυμελής παρέα ζήτησε το αυτονόητο: απόδειξη ταμειακής μηχανής. «Ημασταν τρεις οικογένειες, ο λογαριασμός μας ήταν σχετικά μεγάλος» λέει στην «Κ» ο 40χρονος Παναγιώτης, «μας έφερε, λοιπόν, ένα τεφτέρι με τη χειρόγραφη πρόσθεση». Η υπάλληλος, αφού παραπονέθηκε ότι έκανε «άδικα» τις προσθαφαιρέσεις, επέστρεψε με κανονική απόδειξη, «φουσκωμένη», όμως, κατά 20 ευρώ. «Την παρακαλέσαμε να μας φέρει και τη χειρόγραφη για αντιπαραβολή, όμως εκείνη ισχυρίστηκε ότι την είχε πετάξει». Για κακή της τύχη, όμως, ο δεύτερος σερβιτόρος, ανήξερος, καταφθάνει με ατσαλάκωτη τη χειρόγραφη απόδειξη. Οι πελάτες συγκρίνουν τους δύο λογαριασμούς και δικαιώνονται. «Κανείς δεν δίνει απόδειξη, ειδικά στους ξένους» καταλήγει ο Παναγιώτης, που παραθερίζει τα τελευταία δέκα χρόνια στο νησί. «Εμείς οι Ελληνες, που πλέον δεν είμαστε υπολογίσιμη δύναμη, έχουμε αρχίσει να ζητάμε, με συνέπεια να γινόμαστε αποδέκτες υποτιμητικών σχολίων και όχι μόνο»…

Δυστυχώς, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η μη έκδοση αποδείξεων τόσο από επιχειρήσεις εστίασης όσο και από ξενοδοχεία αποτελεί ένα ευρέως διαδεδομένο μυστικό. «Μια ξενοδόχος είναι συνεπής στις αποδείξεις και έχει γίνει ανέκδοτο στα μέρη μας» λέει με νόημα τοπικός παράγοντας στην Κορινθία. «Από την αρχή του καλοκαιριού έχουμε δεχθεί πάνω από 1.000 καταγγελίες καταναλωτών, εξ αυτών περισσότερες από τις μισές αφορούν τις αποδείξεις» λέει στην «Κ» ο κ. Γιώργος Λεχουρίτης, πρόεδρος του ΙΝΚΑ (Ινστιτούτου Καταναλωτών). «Κάνε ό,τι θες, δεν σου κόβω απόδειξη και αν το κάνω, θα σε χρεώσω διπλά». Σε αυτό τον τόνο ανταπαντούν στους «απαιτητικούς» πελάτες ορισμένοι επαγγελματίες του τουρισμού, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΙΝΚΑ. «Μας μεταφέρουν εξαιρετικά απρεπείς και εκβιαστικές συμπεριφορές», σημειώνει ο ίδιος. Δεύτερες σε συχνότητα έρχονται οι καταγγελίες για απουσία μηχανημάτων για κάρτες. «Φαίνεται ότι οι επιχειρήσεις οφείλουν και οι ίδιες χρήματα σε προμηθευτές και υπαλλήλους, γι’ αυτό χρειάζονται μετρητά». Πάντως, η δυνατότητα πληρωμής μέσω κάρτας δεν αποτελεί απαραίτητα εχέγγυο ασφαλούς συναλλαγής. «Ορισμένοι επιτήδειοι ισχυρίζονται ότι η κάρτα σας δεν γίνεται δεκτή και ακυρώνουν τη συναλλαγή, αλλά όταν σας έρχεται το ενημερωτικό, διαπιστώνετε ότι σας έχουν διπλοχρεώσει» περιγράφει κρούοντας τον κώδωνα ο κ. Λεχουρίτης, «γι’ αυτό πρέπει να ζητάτε απόκομμα των συναλλαγών». Οι παραπάνω μαρτυρίες, σύμφωνα με το ΙΝΚΑ, δεν προσδιορίζονται γεωγραφικά: παρατράγουδα συμβαίνουν αδιακρίτως σε λιγότερο ή περισσότερο τουριστικά μέρη.

«Στην Αίγινα, οι εστιάτορες επιστρατεύουν κάθε μέσο, προκειμένου να μην πληρώσουμε με κάρτα», δηλώνει έτερος παραθεριστής στην «Κ», «κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν διαθέτουν το ανάλογο μηχάνημα, άλλοι προβαίνουν σε ανήθικες… προτάσεις: θέλετε να πληρώσετε 80 ευρώ με κάρτα ή 70 ευρώ, μετρητά;». Η πρόταση ηχεί ιδιαίτερα δελεαστική, δεδομένης της οικονομικής στενότητας. «Πληρώνω με κάρτα, όχι επειδή είμαι εκ πεποιθήσεως νομοταγής, αλλά επειδή λόγω των capital controls ξεμένω από… ρευστό» συμπληρώνει ο καταγγέλλων, που δεν υπέκυψε τελικά στον πειρασμό. Αλλωστε, πολλά νησιά, ειδικά της λεγόμενης «άγονης» γραμμής, που πλέον έχουν γίνει πολύ της μόδας, διαθέτουν μικρό αριθμό ΑΤΜ. «Στην Ικαρία η τράπεζα, όπου διατηρώ λογαριασμό, έχει μόνο ένα ΑΤΜ στις Ράχες. Τα καταστήματα στα Θέρμα, όμως, δεν δέχονται κάρτες» αναφέρει ο Ανδρέας, χρήστης του facebook, «με εξυπηρέτησαν, όμως, και κανονίσαμε να τους πληρώσω μόλις έρθει το Σάββατο με μετρητά». Ο Ανδρέας είχε την τύχη να συναντήσει ανοιχτόκαρδους και ανιδιοτελείς επαγγελματίες, χαρακτηριστικά για τα οποία φημίζεται άλλωστε η Ικαρία. Αλλοι, όμως, κάνουν λόγο για σταδιακή «αλλοτρίωση» της αξιοσημείωτης νοοτροπίας. «Τα τελευταία χρόνια έχω πολιτογραφηθεί Ικαριώτης και έχω μετατραπεί σε φανατικό πανηγυριώτη» σχολιάζει από την πλευρά του ο 30χρονος Στέφανος, «μετά λύπης μου διαπιστώνω ότι χρόνο με τον χρόνο τα πανηγύρια εμπορευματοποιούνται».

Η έλλειψη ρευστότητας εκ μέρους των Ελλήνων εκδρομέων γίνεται ορατή διά γυμνού οφθαλμού. «Ακόμα και για αγορές των 4 ευρώ μου δίνουν κάρτα» αναφέρει ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ σε νησί του Αργοσαρωνικού.

«Μέχρι τις αρχές Ιουνίου δεν διέθετα» προσθέτει σχεδόν με… ντροπή ο ηλικιωμένος. Πάντως, τα παράπονα των εκδρομέων σχετικά με τα σούπερ μάρκετ δεν περιορίζονται εδώ. «Οι τιμές σε μικρά και μεγάλα μαγαζιά τροφίμων στον νομό Χανίων, όπου έμεινα δεκαπέντε μέρες, ήταν απλησίαστες σε όλα τα είδη» καταθέτει στην «Κ» μητέρα δύο παιδιών. «Τα προϊόντα ήταν σαφώς ανατιμημένα, ακόμα και στα τοπικά κρητικά είδη, που τα βρίσκω φθηνότερα στην Αθήνα» λέει η ίδια. Τα καταστήματα τροφίμων – «φαρμακεία», ενδημούν, ωστόσο, και σε άλλους νομούς. Ενδεικτικά, μία από τις ακριβότερες φραντζόλες ψωμί πανελλαδικά… εντοπίστηκε στη Σκιάθο!

Ακριβές παραλίες

Ως πραγματικό «πλήγμα» στον προϋπολογισμό των διακοπών περιγράφουν όλοι οι εκδρομείς το καθημερινό μπάνιο και την ηλιοθεραπεία στις παραλίες. «Συχνά, δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να νοικιάσεις ομπρέλα και ξαπλώστρες, γιατί απλώς δεν έχουν αφήσει ελεύθερο χώρο να απλώσεις την πετσέτα σου…», περιγράφει 25χρονη που επέστρεψε από τις Κυκλάδες. «Εμεινα μία βδομάδα στην Ανδρο και επισκέφθηκα τις τέσσερις βασικότερες παραλίες του νησιού» λέει η 36χρονη ιδιωτική υπάλληλος, Ελενα, «στις τρεις εξ αυτών δεν μου έφεραν απόδειξη, παρά μόνον αφού τους το ζήτησα». Ωστόσο, οι τιμές στην Ανδρο μοιάζουν αναλογικά με άλλα νησιά «λογικές». «Αλλοτε κόστιζε το σετ (ομπρέλα και δύο ξαπλώστρες) πέντε ευρώ και άλλοτε έξι» προσθέτει η ίδια. «Στην Ελαφόνησο μας χρέωναν δέκα ευρώ το σετ με ξαπλώστρες και δώδεκα με πουφ έναντι μεν απόδειξης, αλλά χωρίς να συμπεριλαμβάνεται καφές ή έστω ένα νεράκι» λέει από την πλευρά της, δυσαρεστημένη η 32χρονη δασκάλα, Κατερίνα. Οχι τυχαία, άλλωστε, σε μελέτη του TravelBird 2016 για τις 250 πιο ακριβές παραλίες παγκοσμίως περιλαμβάνονται και έξι ελληνικές…

ellada