Μπορεί το κόλπο της ανάποδης τάρτας, της ιστορικής Tatin, να είναι μέγα εύρημα για τις γλυκές εκδοχές της (μήλα, κυδώνια, σαγκουίνια – και τι δεν έχουμε φτιάξει οι bostanistas!) όμως στη γαλλίδα τάρτα ταιριάζει ωραία και η Μεσόγειος: τελευταία μου απόπειρα τα πομοντόρια με κατσικίσιο τυρί. Και αν οι ζύμες και οι πλάστες δεν είναι το φόρτε μας (που δεν είναι), τα χειροποίητα έτοιμα φύλλα από συνοικιακές οικοτεχνίες, όπως εκείνα της Νινέλης φερ’ ειπείν, που πωλούνται συνήθως κατεψυγμένα, είναι η καλύτερη λύση. Όψη τραγανής, λεπτοζυμωμένης πίτσας, γεύση καψαλισμένης ντομάτας και μυρωδάτου τυριού – οι πιο λιμπιστερές μπουκιές.
Για τη γαλλίδα που αποφάσισε να λιαστεί στη Μεσόγειο θα χρειαστούμε:
- ένα κιλό ζουμερά πομοντόρια
- μισό περίπου κιλό κατσικίσιο τυρί ή φέτα μαλακή
- 1 πακέτο έτοιμη σφολιάτα για τάρτες
- μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο
- 1 κ.σ. ζάχαρη
- θυμάρι
- αλάτι και πιπέρι
Προαιρετικά:
- 2 ξερά κρεμμύδια κομμένα σε λεπτές φέτες
- ¼ ελιές Καλαμών κομμένες στη μέση, χωρίς κουκούτσι
Ξεπαγώνουμε το ένα από τα συνήθως δύο φύλλα του πακέτου της σφολιάτας. Κόβουμε τα πομοντόρια στη μέση, προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 220 βαθμούς, στις αντιστάσεις, και διαλέγουμε ένα πυράντοχο στρογγυλό σκεύος με διάμετρο περίπου 20 εκατοστά.
Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο μέχρι να κάψει και μόλις ζεσταθεί αρκετά τοποθετούμε τις ντομάτες ανάσκελα, με την φλούδα τους δηλαδή προς τα κάτω. Τις πιέζουμε με πηρούνι για να βγάλουν στο τηγάνι το νόστιμο ζουμί τους. Μόλις πάρουν χρώμα από τη μια μερά, αναποδογυρίζουμε. Xαμηλώνουμε στη συνέχεια τη φωτιά – τα υγρά τους αρκούν για να σοταριστούν, 5 λεπτά συνολικά χρειάζονται, όχι παραπάνω. Παράλληλα σε ένα κατσαρολάκι φτιάχνουμε μικρή ποσότητα από γρήγορο σιρόπι: 1 κ.σ. ζάχαρη, δύο κουταλιές της σούπας νερό, καλό ανακάτεμα και μόλις κιτρινίσει ελαφρώς το αδειάζουμε στο ταψί που θα υποδεχτεί την τάρτα. (Το σιρόπι εδώ παίζει τον ρόλο της ζάχαρης στις σάλτσες ντομάτας: να ισορροπήσει η γεύση, οι ντομάτες να βγάλουν όλη τη γλύκα τους και να καραμελώσουν στο ψήσιμο.)
Από πάνω απλώνουμε τις αφυδατωμένες πια ντομάτες και ανάμεσά τους μοιράζουμε γενναιόδωρα κομμάτια τυριού (ας φάμε και λίγο ωμό, το δικαιούμαστε). Τώρα προσθέτουμε, αν τελικά τα συμπεριλάβουμε, το κρεμμύδι και τις ελιές χωρίς σοτάρισμα, να κρατάνε στο δόντι. Ακολουθούν θυμάρι, πιπέρι, λίγο αλάτι και τέλος το φύλλο της σφολιάτας. Το κόβουμε περιμετρικά, ώστε να προσαρμοστεί στις διαστάσεις του ταψιού και, πριν φουρνίσουμε, χαράζουμε τη ζύμη σε τρία με τέσσερα σημεία.
Ψήνουμε στους 220 °C για περίπου 30 λεπτά μέχρι να δούμε πως το χρώμα της ζύμης ροδίζει και έχει κριτσανιστή όψη. Αφού ξεφουρνίσουμε, την αφήνουμε να κρυώσει για περίπου 5 λεπτά και με προσοχή περνάμε ένα μαχαίρι περιμετρικά, ώστε να αποχωριστεί ευκολότερα το ταψί, και επιμελώς την αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα.
Μερικά φύλλα φρέσκου θυμαριού για το σερβίρισμα και θα ευωδιάσει, το δίχως άλλο, κάτι από το καλοκαίρι που αφίχθη.
Πηγή - idiva.gr
Tags: φαγητό
