«Στη γη της ουτοπίας». Έτσι χαρακτήρισε το Δέλτα του Έβρου ο Αριστοφάνης. Ο πιο πετυχημένος χαρακτηρισμός που δόθηκε ποτέ. Και πολύ επίκαιρος σήμερα.
Καλύβες στο Δέλτα του Έβρου. Φυσικό δεν είναι; Εκεί ζουν και δουλεύουν 300 άνθρωποι. 300 οικογένειες ορθόδοξων Χριστιανών Ελλήνων. Με 40 βαθμούς το καλοκαίρι, με -24 το χειμώνα.
Εκεί
βόσκουν 3-4.000 γελάδια και άλλα τόσα πρόβατα όλο τον χρόνο. Μόνο εκεί βρίσκουν τροφή.
Εκεί ο καιρός δεν αστειεύεται. Έχει αέρα που ξεπερνά τα 10 μποφόρ, απίστευτες βροχές, καταιγίδες με κεραυνούς.
Φοβερές φουρτούνες και απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες. Παγώνουν οι λίμνες και τα κανάλια μέσα σε δύο ώρες. Μένουμε αποκλεισμένοι με τις βδομάδες σ’αυτές τις καλύβες. Μας κλείνει ο πάγος και τα οργισμένα νερά. Τι θέλετε να γίνει; Να ψοφάμε σαν τα σκυλιά μέσα στις βάρκες; Έχει σηκώσει κάποιος από σας παραγάδι με -5; Μπορείτε να φανταστείτε πόσο βρέχεται κάποιος όταν σηκώνει δίχτυα με 5, όχι παραπάνω, μποφόρ; Ξέρετε πόσο γρήγορα παγώνει κάποιος μουσκεμένος στους 0, όχι παρακάτω, βαθμούς; Ξέρετε πως είναι να μη βγαίνει το κοκαλωμένο ρούχο απ’το κορμί σου; Ξέρετε πως είναι μαζί με τον αέρα ν’ανασαίνεις και κουνούπια; Όχι, δεν ξέρετε. Ούτε εσείς, ούτε οι άσχετοι «διαχειριστές» που μας φορτώσατε.
Ούτε να φανταστείτε μπορείτε. Γιατί εκτός από γνώση δεν έχετε ούτε φαντασία. Έχετε μόνο νόμους. Και πάνω σ’αυτούς τους νόμους πατούν τα golden boys της μοδάτης πλην προσοδοφόρου οικολογίας και των χρυσοφόρων ΜΚΟ που τους στηρίζουν, τους οργανώνουν, τους σπρώχνουν στην προδοσία.
Είναι φόβιο πράγμα ο βάλτος αν δεν τον ξέρεις. Και τον φοβάσαι πιο πολύ όταν τον γνωρίσεις πραγματικά. Τον γνωρίζεις, δεν τον μαθαίνεις. Κανείς ποτέ δεν τον έμαθε.
Εξ αιτίας αυτών των καιρικών συνθηκών, εμείς οι «καταπατητές» χάσαμε και ανθρώπους και ζώα. Χάσαμε όμως και την υπομονή μας. Και σήμερα τελειώνει αυτή η ιστορία. Δεν δεχόμαστε πιά λόγια και υποσχέσεις, ούτε υπεκφυγές και στριφογυρίσματα. ΚΑΝΕΙΣ, όποιος κι αν είναι κι όσο ψηλά κι αν βρίσκεται δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στον αγώνα μας μόνος του. Όλοι μαζί θα παλέψουμε για τον τόπο μας. Όποιος δεν συστρατευθεί μαζί μας, όποιος δεν συνυπογράψει, όποιος δεν αποδείξει τη φιλία του ξεχνώντας το προσωπικό και πολιτικό κόστος ή όφελος, ένα πράγμα μόνο μπορεί να είναι για ‘μας: ΕΧΘΡΟΣ. Τέρμα τα λόγια και οι υπεκφυγές. Έργα θέλουμε. Με σφραγίδες και υπογραφές. Από τ’άλλα χορτάσαμε και κάθε τρείς και λίγο κατηγορούμενοι, βαρεθήκαμε πιά.
Βασικό άρθρο του συντάγματος είναι η ΙΣΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Γιατί δεν στέλνουν πρόστιμα και αποφάσεις κατεδάφισης στα βουνά και τις παραλίες όλης της χώρας; Δρόμοι ολόκληροι, συνοικίες ολόκληρες είναι αυθαίρετα στη Θράκη. Εκεί είναι άλλο κράτος ή υπάρχουν άλλοι νόμοι;
Στο μέλλον εμείς ονομαστικά και ανοιχτά θα στηρίζουμε όποιον μας στήριξε. Θα είμαστε ενάντιοι σε όποιον μας έβλαψε. Σύντομα κάποιοι θα αναγκαστούν να λογοδοτήσουν.
Όλοι, θεσμικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες, μας λέτε πως έχουμε δίκιο, πως δεν πρέπει να πειραχτούν οι καλύβες στο Δέλτα. ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΤΟ! Τέρμα τα εύκολα λόγια. Τους πολιτικούς σας στείλαμε εκεί που είστε όχι για να υπηρετήσετε κομματικές πειθαρχίες, όχι για να υποστηρίξετε άλλα συμφέροντα, εκτός απ’τα συμφέροντα του λαού σας. Αν δεν μπορείτε παραιτηθείτε. Αν δεν τολμάτε φύγετε. Κουραστήκαμε. Εξοργιστήκαμε.
Γιατί μας υποσχέθηκαν με παχιές κουβέντες
Γιατί μας εξαπάτησαν με δήθεν συνέδρια, ημερίδες, μελέτες για την ανάπτυξη του τόπου.
Γιατί κάποιοι κονόμησαν μέσα απ’αυτά σε βάρος δικό μας και της πατρίδας μας.
Γιατί μας χρησιμοποίησαν πολιτικά για την ψήφο μας.
Γιατί δεν μας έδωσαν άλλη προοπτική από το να βόσκουμε γελάδια και πρόβατα, να ψαρεύουμε, να κυνηγάμε, να παλεύουμε με τα στοιχεία και τα στοιχειά της φύσης, που μ’όλα αυτά την λατρεύουμε αφού είναι ο τόπος μας και δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας μακριά της. Που δεν θέλουμε να φανταστούμε τη ζωή μας μακριά της.
Γιατί μας στείλανε στα ποινικά δικαστήρια κι αθωωθήκαμε αλλά η πολεοδομία ακόμη μας στέλνει πρόστιμα.
Γιατί μας υποσχεθήκανε πως στο διοικητικό πρόβλημα θα δοθεί πολιτική λύση κι ύστερα μας ξεχάσανε κι εμάς και το πρόβλημά μας.
Γιατί πιστεύουμε πως η σπουδή με την οποία επιχειρούν να μας απομακρύνουν από το χώρο δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως είμαστε παράνομοι αφού δεν έχουμε τίτλους ιδιοκτησίας για τις καλύβες μας αλλά επειδή δεν έχουμε τίτλους ιδιοκτησίας ώστε να αγοράσουν την ιδιοκτησία μας οι μόνοι αγοραστές γης στη Θράκη. Θαρρείς κι αν είχαμε θα την πουλούσαμε. Ή μήπως κάποιοι έχουν ήδη εισπράξει γι’αυτή τη γη κι ο πελάτης βιάζεται…
Κάποτε το δίκιο σε πνίγει, η κοροϊδία σου γυρίζει τα μυαλά και τότε κάνεις το αδιανόητο αυτονόητο. ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΟΥ. Παίρνεις τ’όπλο και υπερασπίζεσαι το σπίτι σου. Δεν είμαστε εγκληματίες, εσείς προσπαθήτε να μας κάνετε.
Και που είναι το έγκλημα;
ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΗ ΛΕΕΙ. Μα πατρώα μας γη είναι. Για αυτήν πολέμησαν τους κατακτητές και ξεσήκωσαν επαναστάσεις οι προγόνοι μας. Δεν την καταπάτησαν την γη αυτή. ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ. Έχυσαν το αίμα τους γι’αυτή. Τους έταξαν λαγούς με πετραχήλια, τότε. Σήμερα στέλνουν τα εγγόνια τους στα δικαστήρια.
Πλωτά του στρατού κουβαλούσαν τα υλικά για το χτίσιμό τους, τότε. Χωροφύλακες (η Χωροφυλακή φυλούσε τα σύνορα παλιά) βοηθούσαν τους παππούδες μας να στήσουν τα καλύβια τους, τότε.
Σήμερα οι αστυνομικοί μπαίνουν με αλεξίσφαιρα γιλέκα και αυτόματα στα χέρια, θαρρείς και πηγαίνουν σε λημέρι ληστών και θυροκολλούν διαταγές κατεδάφισης. Δεν το θέλουν και μας το λένε ανοιχτά. Ξέρουν πως είναι λάθος, μα είναι η δουλειά τους να εκτελούν τις εντολές που παίρνουν. Να εφαρμόζουν το νόμο…
Οι πρώτες καλύβες φτιάχτηκαν στον κυρίως Έβρο, την Παλιομάριτσα. Στην άκρη – άκρη. Ακριβώς πάνω στα σύνορα.
Μας λέγανε τότε οι αρμόδιοι πως πρέπει να είναι πολλές και σε πολλά σημεία. Να’χει ζωή παντού. Τι άλλαξε από τότε; Οι Τούρκοι πάντως όχι. Και τώρα, όπως και τότε, σύνορο που δεν πατάς το χάνεις.
Νύχτα Πασχαλιάς μπήκαν οι Τούρκοι και τις έκαψαν τις πρώτες καλύβες. Γιατί άραγε; Τις ξαναφτιάξαμε στην Ευθυγράμμιση, μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πίσω, για να μην μας τις ξανακαταστρέψουν οι Τούρκοι. Και σήμερα θέλουν να τις γκρεμίσουν οι «Έλληνες». Γιατί άραγε;
Χρώματα μας έδινε ο στρατός, να τις βάφουμε παραλλαγής, να νομίζουν οι απέναντι πως είναι στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Μας φέρνανε τεράστιες Ελληνικές σημαίες να αναρτήσουμε, να τονίζεται η Ελληνικότητα του τόπου. Η αστυνομία, η υπηρεσία πληροφοριών, ο στρατός, οι συνοριοφύλακες και κάθε λογής άλλη κρατική υπηρεσία τις χρησιμοποίησαν και τις χρησιμοποιούν αυτές τις καλύβες και τους κατοίκους τους. Εμείς πηγαίνουμε τη μηχανή του κράτους σας στην άκρη του κράτους. Είναι ιδιαίτερο το μέρος, δυσπρόσιτο, άγριο, επικίνδυνο για κάποιον που δεν ξέρει.
Εμείς εντοπίζουμε πρώτοι τις συχνές – πυκνές απόπειρες των απέναντι να πατήσουν πόδι στον τόπο. Εμείς σας ειδοποιούμε. Ρωτήστε τις υπηρεσίες σας να σας πουν.
Οποιαδήποτε περιβαλλοντική καταστροφή εμείς την αντιλαμβανόμαστε πρώτοι. Και τις περισσότερες φορές μόνοι μας το διαχειριζόμαστε, μόνοι μας δίνουμε λύση, χωρίς επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις που κατά εκατομμύρια παίρνουν οι «επίσημοι διαχειριστές» που μας στείλατε και που «σώζουν» το περιβάλλον μέσα από τα γραφεία και τους υπολογιστές τους αλλά λάσπη το σκαρπίνι τους δεν πάτησε…
Ρωτήστε τους άρχοντες του Έβρου να σας πουν. Τότε που σκοτώσανε τα ζώα του Δέλτα, λόγω του αφθώδους πυρετού, σε μία μέρα, αψηφώντας τον κίνδυνο της ασθένειας, οι Τούρκοι πέρασαν τα κοπάδια τους στην από ‘δώ πλευρά του ποταμού. Αυτοί οι κτηνοτρόφοι, που σήμερα κυνηγάτε, χωρίς να έχουν κανένα προσωπικό όφελος, μιας και δεν είχαν πια ζώα, αυτοί οι ήρωες κτηνοτρόφοι του δέλτα, έτρεξαν και έδιωξαν τα κοπάδια – καταπατητές πίσω. Αυτοί οι κυνηγοί, που σήμερα με ευκολία χαρακτηρίζετε «φονιάδες» στάθηκαν με τα λιανοντούφεκα απέναντι στα πολυβόλα των Τούρκικων περιπόλων που είχανε –τυχαία- πυκνώσει κείνες τις μέρες. Όχι για να γλυτώσουν τον κυνηγότοπο, δεν παίζει κανείς τη ζωή του για να σώσει το χόμπι του. Για να γλυτώσουνε το χώμα της πατρίδας τους το κάνανε. Μα που να καταλάβετε την αξία αυτού του χώματος, αυτής της μαύρης λάσπης εσείς. Εσείς πατάτε μόνο άσφαλτο.
Δε ζητήσαμε ποτέ κανενός είδους ανταμοιβή. Το θεωρούσαμε καθήκον μας. Και οι άνθρωποι που ζουν στα σύνορα ξέρουν από καθήκον, αντίθετα απ’αυτούς που ψηφίζουν, ερμηνεύουν, εκμεταλλεύονται ή εφαρμόζουν το νόμο κατά τα πρόσκαιρα συμφέροντα που υπηρετούν ή σύμφωνα με τη συγκυρία που βολεύει τα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω τους.
Δεν διεκδικήσαμε ποτέ την κυριότητα της γης. Δε ζητήσαμε τίτλους. Η γη είναι της Πατρίδας μας. Κι εμείς ξέρουμε να πεθαίνουμε για το συμφέρον της Πατρίδας μας, αντίθετα από άλλους που είναι έτοιμοι να χαρίσουν 90.000 στρέμματα Ελληνικής γης στους Τούρκους προωθώντας τα δικά τους, τα προσωπικά τους θολά συμφέροντα. Την ησυχία μας γυρέψαμε μόνο. Και, παρά τις υποσχέσεις όλων σας, ούτε αυτήν μπορούμε να έχουμε.
Ότι μας ζήτησε η Πατρίδα μας το δώσαμε. Τα όπλα που μας δώσατε σαν εθνοφύλακες τα πήραμε. Αγκαλιά τους κοιμόμαστε. Στα 40, στα 50, στα 60 χρόνια μας φαντάροι είμαστε. Εσείς ερχόσαστε για 6 μήνες στον Έβρο κι οι μανάδες σας μαλλιοτραβιούνται. Τα φυλάμε τα σύνορά σας, όπως μας ζητήσατε. Δεν δικαιούμαστε ένα καλύβι; Κάποτε οι έλληνες δίνανε γη στους ακρίτες για να φυλούν τα σύνορα. Σήμερα εμείς δεν δικαιούμαστε μια λαμαρίνα πάνω απ’το κεφάλι και το βιός μας;
Μας χειροκροτήσατε πολύ όμως, παράπονο δεν έχουμε. Όλοι μας χειροκροτήσατε! Βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, στρατηγοί και αρχιστράτηγοι, πρόεδροι της Δημοκρατίας και Αρχιεπίσκοποι, όσοι περάσατε από δω, μας αγκαλιάσατε, μας χτυπήσατε στην πλάτη. Μας ευχαριστήσατε. Μας παινέψατε. Μας είπατε πως είμαστε οι σύγχρονοι ακρίτες, πως φυλάμε Θερμοπύλες. Προκεχωρημένα φυλάκια τις είχατε ονομάσει τις καλύβες μας.
Πως και γιατί απ’τη μια μέρα στην άλλη γίναμε καταπατητές, παράνομοι, διωκόμενοι; Μας υποσχεθήκατε πως θα μας πριμοδοτήσετε για να μείνουμε εδώ. Τώρα μας επιβάλλετε πρόστιμα. Τι άλλαξε; Πότε εφαρμοζότανε σωστά ο νόμος; Πριν 10 χρόνια ή σήμερα;
ΑΠΟΖΗΤΗΣΑΜΕ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ; Μήπως κτίσαμε ενοικιαζόμενα δωμάτια ή Ξενοδοχεία ή μήπως ταβέρνες και αναψυκτήρια; Ένα κτίσμα του Δασαρχείου υπήρχε, που είχε παραχωρηθεί στο Δήμο και λειτουργούσε σαν αναψυκτήριο κι αυτό μας το πήρατε πίσω. Σ’άλλες μεριές της χώρας μας, γύρω από κάτι τεχνητά, μια σταλιά, λιμνάκια έχουν στηθεί δεκάδες ταβέρνες και εστιατόρια. Προκόβουν οι τοπικές κοινωνίες, βγάζουν μεροκάματο οι ντόπιοι, δημιουργούνται θέσεις εργασίας, μένουν τα παιδιά στα σπίτια τους, αναπτύσσεται ο τόπος. Εδώ δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ένα. Οι τουρίστες που κατά χιλιάδες επισκέπτονται το χώρο, παρά τα 23 χιλιόμετρα χωματόδρομου, γεμάτου σκόνη και λακκούβες που πρέπει να διανύσουν για να φτάσουν εδώ, δεν έχουν μια τουαλέτα, ένα χώρο να πάρουν ένα αναψυκτικό, να πιούν ένα ποτήρι κρασί. Καταλιακού κάθονται -όσοι αντέχουν και κάθονται- και περιμένουν τη βάρκα που θα τους κάνει την ομορφότερη και μεγαλύτερη οικοτουριστική περιήγηση που υπάρχει στην Ελλάδα.
Τα τουριστικά λεωφορεία δεν μπαίνουν. Παθαίνουν ζημιά οι ανθρώποι στον παλιόδρομο. Για ποια τουριστική ανάπτυξη μιλάτε;
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΑΔΕΙΑ οι καλύβες μας, λέει. Μα γιατί να βγάλουν; Κοινωφελείς υπηρεσίες παρέχουν.
Αποκλείσαμε την χρήση τους από κάποιους; Όχι βέβαια. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Όποιος βρεθεί στην ανάγκη ντόπιος ή ξένος μπορεί να μπει για να σωθεί. ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΕΣ.
Έχουν μήπως οικοδομική άδεια τα στάδια, τα στρατόπεδα, οι φυλακές, τα φυλάκια, τα σχολειά; Αν θέλετε το ψάχνουμε.
Και ρωτήστε τις υπηρεσίες σας να μάθετε. Αν υπήρχε μια καλύβα στην περιοχή «αχλάδι» θα ήταν Ελληνικό το μέρος σήμερα. Αν υπήρχε μια καλύβα στο τρίγωνο του Μελισσοκομείου κι άλλη μια στο νησάκι της Παλιομάριτσας δεν θα τα είχαμε χάσει. Μιλάμε για Ελληνικές περιοχές, που πολύ πρόσφατα καταπάτησαν οι γείτονες επειδή δεν υπήρχε ανθρώπινη παρουσία. Αλλά ποιος νοιάζεται; Το’χετε πεί άλλωστε: «καλύτερα να χάσουμε λίγα στρέμματα γης και να έχουμε την ησυχία μας». Μόνο που εδώ μιλάμε για μερικές χιλιάδες στρέμματα γης. Κι αν εσείς που κάνετε κουμάντα στην Αθήνα θέλετε την ησυχία σας, οι κάτοικοι του χωριού Πόρος που πήγανε στο «Αχλάδι» να κόψουν ξύλα, την έχασαν, γιατί τους συνέλαβαν οι Τούρκοι και κάναμε αμάν να τους πάρουμε πίσω. Τους πιάσανε στα ίδια τους τα χωράφια και τους σύρανε στις Τούρκικες φυλακές. Τα ξέρετε άραγε όλα αυτά; Σας τα έχουν αναφέρει ποτέ οι «διαχειριστές» σας;
Σας είπαν άραγε πως αν διώξετε τις καλύβες των Ελλήνων, τις καλύβες των Τούρκων που θα φτιαχτούν στη θέση τους δεν θα μπορείτε να τις διώξετε αφού θα είναι στη δημόσια γη μιας άλλης χώρας;. όχι βέβαια. Δεν σας τα λένε αυτά οι παγκοσμιοποιημένοι σας διαχειριστές. Δεν τους νοιάζει.
Σας είπαν άραγε πως οι Εβρίτες είχαν εκεί καλύβες και επί Τουρκοκρατίας; Όχι. Δεν τους συμφέρει να το πουν.
ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΜΕ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΛΕΕΙ. Ζούσαμε εκεί πριν εσείς ανακαλύψετε το περιβάλλον. Μαζεύαμε τα σκουπίδια των Βούλγαρων και των Τούρκων, πολλά χρόνια πριν εσείς κάνετε μόδα την οικολογία του καναπέ. Πάντοτε οι Εβρίτες έκαναν και είχαν καλύβες σε αυτή την τοποθεσία. Και τι έγινε; Τις κληρονόμησαν τα παιδιά τους ΔΕΝ τις πούλησαν.
Αν θέλετε να δείτε ποιοι κατέστρεψαν το περιβάλλον, ελάτε να σας πάμε μια βόλτα στο φράγμα της ευθυγράμμισης. Μετά από χρυσοπληρωμένες μελέτες, με σύμφωνη γνώμη «επιστημόνων» και δικών σας υπηρεσιών φτιάχτηκε. Πάνω από το φράγμα θα δείτε την φύση σ’όλο της το μεγαλείο. Την κτίση, το τοπίο, έτσι όπως το’φτιαξε ο Θεός. Πυκνή βλάστηση, λεύκες, νεροϊτιές, κλαίουσες, βάτα, λουλούδια, πρασινάδες. Μια ομορφιά.
Κάτω από το φράγμα; Ανέβηκε η θάλασσα, κάηκε ο τόπος. Αρμυρίκια και καλάμια μόνο. Φούντωσε το καλάμι, πνίγηκε ο τόπος. «Ευτροφισμό» το λένε οι «διαχειριστές» σας αλλά ποτέ δεν κάνανε τίποτα γι’αυτό.
Μπαίνουν οι Τούρκοι, βάζουν φωτιά στους καλαμιώνες, για να μη χάσουνε την πρόσβαση στο χώρο. ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ! Ξέρετε τι κάνουν οι «διαχειριστές»; Μας συκοφαντούν πως τάχα εμείς βάζουμε τις φωτιές. Οι φωτιές αυτές βάζουν σε κίνδυνο τις καλύβες μας και πολλές φορές κινδυνέψαμε κι εμείς οι ίδιοι. Και οι ψεύτες μας κατηγορούν από μακριά (γιατί κοντά δεν μπορούν να φτάσουν, δεν ξέρουν τα κανάλια) πως τις βάζουμε εμείς.
Εμείς προτείνουμε στους Διευθυντές των Δημοσίων υπηρεσιών, του Δασαρχείου, της Πολεοδομίας, της Αστυνομίας, της Περιφέρειας, όλους εσάς που κυβερνάτε, που νομοθετείτε και εφαρμόζετε το νόμο, καθώς επίσης στους μηνυτές και τους διώκτες μας, που αβασάνιστα επέβαλαν πρόστιμα και υπέγραψαν αποφάσεις κατεδάφισης και διαπόμπευσαν τους κατοίκους του Δέλτα να ρθούν μαζί μας στο συγκεκριμένο σημείο , να μείνουν στο χώρο για μια μέρα τον Αύγουστο κι άλλη μια το Γενάρη, αρκεί να μας υποσχεθούν ότι αυτοί δεν θα χρησιμοποιήσουν καλύβα.
ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ; Να δούμε ποιοι είναι και τι σκοπούς εξυπηρετούν.
Απαξιώνοντας τους τοπικούς μας άρχοντες, τους αιρετούς, τους θεσμικούς αλλά και τους διορισμένους από την Πολιτεία, παραγκωνίζοντας τις Δημόσιες αρχές και υπηρεσίες, ιδρύσατε έναν φορέα διαχείρισης, ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και τον βάλατε, με το έτσι θέλω, να μας κυβερνήσει, να διαχειριστεί το Δέλτα.θεωρητικά η δουλειά του φορέα ήταν να συντονίζει, να κατευθύνει και να παρέχει επιστημονική υποστήριξη στις εμπλεκόμενες δημόσιες υπηρεσίες και αρχές. Στην πράξη έγινε μια αυτόνομη κυβέρνηση, κράτος εν κράτει, που λύνει και δένει κατά το δοκούν, χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν. Στο δεκαμελές Δ.Σ. του οι κάτοικοι του Δέλτα δεν εκπροσωπούνται με κανένα τρόπο. Κάποιες ΜΚΟ που «σώζουν» τη φώκια, τη χελώνα, το λύκο (κανένα από τα τρία είδη δεν ζει στο Δέλτα του Έβρου) έχουν λόγο. Εμείς που θάψαμε ανθρώπους μας εκεί δεν έχουμε.
Άνθρωποι ξένοι προς τον τόπο και τους ανθρώπους του, που παρέμειναν ξένοι γιατί δεν θέλησαν ποτέ να αφουγκραστούν τη φωνή του Έβρου, κλεισμένοι πίσω από αμπαρωμένες πόρτες και οχυρωμένοι πίσω από πτυχία κάποιας «επιστήμης» που δεν θα τους εξασφάλιζαν δουλειά ούτε στην επιχείρηση του πατέρα τους, αν δεν υπήρχαν οι «φορείς» και οι ΜΚΟ, κρυμμένοι πίσω από βολικούς γι αυτούς και τους σπόνσορές τους νόμους, βάλθηκαν να ρημάξουν το Δέλτα του Έβρου και τους κατοίκους του. Θέλουν να μας διώξουν γιατί οι κανόνες διαχείρισης μιας κατοικημένης προστατευόμενης περιοχής είναι διαφορετικοί από μιας ακατοίκητης, πιο βολικοί γι’αυτούς στη δεύτερη περίπτωση. Φαίνεται πως στα πανεπιστήμια που σπουδάσανε δεν τους είπαν πως όταν διώχνεις ένα είδος από το φυσικό του περιβάλλον σπάζεις την αλυσίδα και πληγώνεις βαριά το οικοσύστημα.
Ήταν αυτοί που δεν επέτρεψαν στον τελευταίο μας Νομάρχη να φτιάξει ένα δρόμο της προκοπής, από φόβο μήπως αναπτυχθεί η περιοχή.
Ήταν αυτοί που δεν επέτρεψαν στα μηχανήματα του ΤΟΕΒ να καθαρίσουν τα αποστραγγιστικά κανάλια, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει και να παραμείνει πλημμυρισμένος ο κάμπος, να καταστραφούν σοδειές κι ανθρώποι.
Ήταν αυτοί που πίεσαν το Δασαρχείο να κλείσει το μοναδικό μας αναψυκτήριο και είναι αυτοί που σταματούν, φρενάρουν, εμποδίζουν με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο την προκοπή και την ανάπτυξη αυτού του τόπου.
Είναι αυτοί που πιέζουν, απειλώντας με προσφυγή στον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, τις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να πετύχουν το γκρέμισμα των «αυθαιρέτων» καλυβιών μας. Και παρ’όλο που βλέπουν πως κανείς δεν θέλει να προχωρήσει στο έγκλημα, να ολοκληρώσει την προδοσία, συνεχίζουν να απειλούν και να πιέζουν. Κι έτσι φτάσαμε ως εδώ. Θαρρείς και τέλειωσαν τα αυθαίρετα στην χώρα και μείνανε τα καλύβια του Έβρου…
Πασάροντας ο ένας στον άλλο μελέτες αμελέτητες, απομυζούν τεράστια χρηματικά ποσά από τα κρατικά και Ευρωπαϊκά ταμεία, χωρίς ποτέ να έχουν προσφέρει το παραμικρό στο χώρο. Ο φορέας διαχείρισης κατάντησε ένα μαγαζάκι, μια οικογενειακή επιχείρηση. Μια επιχείρηση αδίστακτων ανθρώπων που με σκοπό το δικό τους όφελος δεν διστάζουν να πουλήσουν την Πατρίδα τους.
Σύμμαχός τους εκδότης τοπικής εφημερίδας που με πρωτοσέλιδα ψεύδη και συκοφαντίες προσπαθεί να πιέσει τους κρατικούς λειτουργούς να εφαρμόσουν ένα νόμο που όλοι ξέρουν πως –σε ότι αφορά τις καλύβες του Δέλτα- είναι λάθος, γι’αυτό κανείς δεν τον εφαρμόζει. Ενός εκδότη που είναι συγχρόνως και εργολάβος. Που είναι και Δημοτικός σύμβουλος. Που ήταν ο μόνος μειοψηφήσας όταν το Δημοτικό Συμβούλιο του Καλλικρατικού Δήμου Αλεξανδρούπολης, πριν λίγους μήνες, αποφάσισε να ζητήσει από την κεντρική διοίκηση το κλείσιμο του φορέα διαχείρισης και την απορρόφηση του προσωπικού και των υπηρεσιών του από τις υπηρεσίες του Δήμου. Που παίρνει τα κείμενα του φορέα διαχείρισης και τα κατεβάζει στο Δημοτικό συμβούλιο σαν δικές του προτάσεις. Διαπλοκή ή πως αλλιώς λέγεται;
Στην προσπάθειά μας να αμυνθούμε, οι άνθρωποι που ζούμε στο βάλτο, ιδρύσαμε το σύλλογο «ΑΙΝΗΣΙΟ ΔΕΛΤΑ».
Πρωτοσέλιδα ο εκδότης – εργολάβος – Ανεξάρτητος(!) Δημοτικός σύμβουλος, δημοσίευσε κείμενο του φορέα διαχείρισης που μας παρουσιάζει σαν παράνομους, εγκληματίες, καταπατητές, συμμορίτες κ.λ.π.
Για την αλήθεια ή όχι του δημοσιεύματος θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Η δική μας απάντηση είναι απλή και εύκολο να την καταλάβει κι ο πιο ανόητος. Στα μέλη του Συλλόγου μας περιλαμβάνονται:
Ο τελευταίος Νομάρχης Έβρου. Έγινε μέλος όσο ήταν ακόμα Νομάρχης.
Ο τελευταίος Δήμαρχος του Δήμου Φερών, σημερινός Περιφερειακός Σύμβουλος. Έγινε μέλος όσο ήταν ακόμα Δήμαρχος.
Ο τελευταίος Δήμαρχος του Δήμου Τραϊανούπολης. Έγινε μέλος όσο ήταν ακόμα Δήμαρχος.
Ο δήμαρχος του Καλλικρατικού Δήμου Αλεξανδρούπολης.
Ο Αντιδήμαρχος Φερών του Καλλικρατικού Δήμου Αλεξανδρούπολης.
Στρατηγοί και ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού και της Αστυνομίας που υπηρέτησαν στον Έβρο, μετά που αποστρατεύτηκαν φυσικά, αφού όσο ήταν εν ενεργεία δεν τους επιτρεπόταν η συμμετοχή.
Λαμπροί συντοπίτες μας, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, επιστήμονες και πολιτευτές.
Ψαράδες, κυνηγοί, αγρότες και κτηνοτρόφοι, άνθρωποι του μόχθου, νοικοκύρηδες και πεντακάθαροι.
Αυτοί είμαστε στην μία πλευρά. Οι άνθρωποι του Έβρου, ο λαός της Θράκης, οι κάτοικοι του Δέλτα, με τους ταγούς και τους ηγέτες μας.
Στην άλλη πλευρά είναι πέντε – έξι ξενόφερτοι και ύποπτοι για μας, διορισμένοι κακοδιαχειριστές, ενός φορέα που καταργείται με τα νέα μέτρα κι ο εκδότης φίλος τους, ξενόφερτος κι αυτός, που το μόνο που έχουν στερεότυπα να αντιτάξουν είναι: «να εφαρμοστεί ο νόμος».
Αν όμως εφαρμοστεί ο νόμος, θα έχει συντελεστεί μια ακόμη Εθνική μειοδοσία. Μια προδοσία σε βάρος της Πατρίδας μας. Θα κλάψουμε κι άλλες χαμένες πατρίδες, θα θρηνήσουμε πάλι γκρίζες ζώνες.
Αλλάξτε λοιπόν το νόμο, εσείς που μπορείτε, οι αρμόδιοι, ή προσαρμόστε τον έτσι που να μείνουν στον τόπο τους τα προκεχωρημένα φυλάκια και οι άμισθοι φύλακες που τα επανδρώνουν εδώ και δεκαετίες. Βρείτε τρόπο, εσείς που σε μια νύχτα ακυρώνετε συμβάσεις, αποφάσεις κι ότι κέρδισε με αγώνες δεκαετιών ο λαός της Ελλάδας, να ακυρώσετε τα πρόστιμα, τις διοικητικές αποβολές και τις εντολές κατεδάφισης. Τώρα, πριν να είναι αργά.
Και σας πληροφορούμε πως σήμερα, επέτειο της απελευθέρωσης της Θράκης και της προσάρτησής της στον Εθνικό κορμό, στο Δέλτα του ποταμού Έβρου δεν κυματίζουν Ελληνικές σημαίες. Τις κατεβάσαμε μόνοι μας για να μην τις κατεβάσουν οι Τούρκοι. Τις διπλώσαμε και τις φυλάμε. Στο σεντούκι, στην καρδιά μας, κάτω από το μαξιλάρι μας, μέχρι που να απελευθερωθεί ξανά ο τόπος μας.
Θα τις υψώσουμε πάλι, εμείς, τα παιδιά ή τα εγγόνια μας, όταν αυτόν τον τόπο τον διαχειρίζονται Έλληνες κι αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους είναι πατριώτες.
Γιατί ακόμα και στη γη της ουτοπίας, όπου σε μια νύχτα ο ήρωας γίνεται διωκόμενος, ο ακρίτας χαρακτηρίζεται καταπατητής και ο αργυρώνητος διορίζεται διαχειριστής, ακόμα και σ’αυτή τη γη του παραδόξου, όποιος χαρίζει τη γη των παιδιών του σ’αυτούς που σφάξανε τους προγόνους του, είτε το κάνει από συμφέρον, είτε το κάνει από αμέλεια, είτε το κάνει από βλακεία, προδότης λέγεται.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Γ.Γ. Συλλόγου «Αινήσιο Δέλτα»
Κάτοικος Δέλτα Έβρου
Πηγή κειμένου: http://www.radiomax.gr
Tags: αθηνα, Αλεξανδρούπολη, αξία, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, αστυνομικοί, Δημοκρατία, διαχείριση, Έβρο, έγκλημα, Ελλάδα, Έλληνες, επιχορηγήσεις, εργασία, ζημιά, θάλασσα, ΘΡΑΚΗ, Καιρός, καλοκαίρι, κόστος, κουνούπια, κράτος, κυβέρνηση, μάτια, μηχανή, μόδα, νόμοι, Πολιτική, πρόσωπο, σήμερα, σκόνη, στρατός, ΤΕΙ, υλικά, φυλακή, φωτιά, χελώνα, χρόνια
