Είναι γνωστή η πολιτική μου τοποθέτηση και διαδρομή. Όπως είναι γνωστό ότι, τόσο στην δημοσιογραφία όσο και στην πολιτική, έκανα πάντα ό,τι μου υπαγόρευε η συνείδηση μου.
Ξεκίνησα 18 χρονών από το Αίγιο, σπούδασα και παράλληλα δούλευα πολύ σκληρά και πολλές ώρες για να μην επιβαρύνω τους βιοπαλαιστές γονείς μου μια και είχαν κι άλλο ένα παιδί.
Δεν φοβόμουν τίποτα γιατί στηριζόμουν στα πόδια μου, στο μυαλό μου και στην οικογένεια μου, άρα δεν είχα ανάγκη να είμαι φερέφωνο κανενός.
Είναι η πρώτη φορά που φοβάμαι. Δεν φοβάμαι το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ , το αύριο, την εναλλαγή εξουσίας , το ευρώ, τη δραχμή, την ταλαιπωρία. Φοβάμαι τους Έλληνες «μουτζαχεντίν» της οποιασδήποτε άποψης. Τους ποτισμένους με κομματικό ή κοινωνικό μίσος. Αυτούς που καθημερινά βρίζουν λυσσαλέα τους ανθρώπους που διαφωνούν μαζί τους. Φοβάμαι ότι επικρατεί το θυμικό αντί για τη λογική κι ο θυμός δεν ήταν ποτέ σωστός σύμβουλος. Ακόμα και για την Επανάσταση του ‘21 που όλοι ευαγγελίζονται. Και τότε χρειάστηκαν κάποια ψύχραιμα μυαλά από πίσω..
Δεν ξέρω, παρά μόνο από όσα έχω διαβάσει, πώς ήταν ο Εμφύλιος και η δικτατορία (νεογέννητο ήμουν τότε) αλλά είμαι σίγουρη ότι αυτό που ζούμε σήμερα σε κοινωνία και εξουσία είναι μια φρικτή, εφιαλτική πραγματικότητα.
Στενοχωριέμαι , οργίζομαι, αγανακτώ αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο από το να βάλω το μυαλό και τη λογική μου να δουλέψει με γνώμονα την χώρα μου.
Δεν θα σας πω για τα δεδομένα τραγικά λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων και για το πόσο κακό κάνουν γνωστά φθαρμένα πρόσωπα όλων των κόμματων. Δεν θα σας πως για τους συνταξιούχους και τις ουρές στα ΑΤΜ. Ούτε για το πόσοι, ΚΑΙ της παρούσας κυβέρνησης, λένε ψέματα και κοίταξαν να βολέψουν τον εαυτό τους ή τους δικούς τους, τώρα στην αναμπουμπούλα. Αυτά, άλλες στιγμές όταν θα έχουμε χρόνο, γιατί τώρα δεν έχουμε.
Εδώ που φτάσαμε , δεν με ενδιαφέρουν τα κόμματα(το λέω εδώ και χρόνια, γι’ αυτό και είμαι εκτός «γραμμής» ) με νοιάζουν μόνο τα καθαρά και έντιμα πρόσωπα παντού. Δεν είναι εύκολο να τα ξεχωρίσει ο καχύποπτος και «καμένος» Έλληνας , το ξέρω, αλλά.. σόρυ παιδιά, αυτή είναι η δουλειά του, καμία άλλη .
Αν με ρωτήσεις, κι εγώ θέλω να ρίξω ένα ηχηρό χαστούκι σε Σόϊμπλε, Μέρκελ και λοιπούς. Πολύ θα το ευχαριστηθώ εκείνη την ώρα. Και μετά; Η Ιστορία έχει διδάξει πως όταν είσαι σε θέση αδυναμίας, δεν φτύνεις τους συμμάχους σου.
Επιλέγεις τους πιο σωστούς , φέρεσαι έξυπνα και διπλωματικά, προσπαθείς να κερδίσεις το καλύτερο. Μέχρι να είσαι από πάνω και να χαράξεις δικό σου δρόμο. Γνωρίζω επίσης ότι ο άξιος καπετάνιος, στη φουρτούνα δεν λέει «μισό λεπτό να ρωτήσω το πλήρωμα». Τα έθνη αξίζουν την προοπτική των μεγάλων ωκεανών. Και η Ελλάδα δικαιούται καπετάνιους για φουρτούνες, που λένε ΝΑΙ στους μεγάλους πλόες και δεν κάνουν τη χώρα τους θυσία.
Μη λέμε πολλά και κουραστικά. Άλλωστε μας έχει γίνει το κεφάλι καζάνι αυτές τις μέρες των βιαστικών και εκβιαστικών διλημμάτων.
ΝΑΙ θα ψηφίσω για λόγους που θεωρώ αυτονόητους. Για να μπορώ να κοιτάζω στα μάτια τον πατέρα μου , το παιδί μου και τον καθρέφτη μου. Δεν χρειάζεται καμιά άλλη ανάλυση.
Από Δευτέρα, όλοι μαζί θα είμαστε.
