Νew year, new me και εμπρός πίσω στον πραγματικό κόσμο και το φλερτ στα μπαρ, στο δρόμο, στον φούρνο της γειτονιάς. Δεν το λέω μόνο εγώ αλλά και οι νέες έρευνες που υποστηρίζουν ότι τα dating apps έχουν χάσει το κοινό τους.
Και ναι λοιπόν, μαζί με το 2024 και όλους τους στόχους που έβαλα για τη νέα αυτή χρονιά πήρα και την απόφαση να «απεξαρτηθώ» από τις online εφαρμογές γνωριμιών. Η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουν καιρό. Η αλήθεια επίσης, είναι πως τις έχω ξανακλείσει λέγοντας στις φίλες μου πως τις «βαρέθηκα», χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνω ιδιαίτερα – αν είσαι single και δουλεύεις full-time σίγουρα καταλαβαίνεις τον λόγο.
Ούσα όμως millenial – αφού κοντεύω τα 30 – και μετά από 2 χρόνια που εφαρμογές όπως το Τinder, το Bumble, το Hinge και κανά δυο άλλες με συντρόφευσαν σε αυτό το ταξίδι αναζήτησης του άλλου μου μισού, πήρα την απόφαση να τις κλείσω δια παντός και οι λόγοι είναι ξεκάθαροι.
3 λόγοι που έκλεισα τις εφαρμογές γνωριμιών
Βγαίνοντας από την καραντίνα του Covid-19, ξεκινώντας και πάλι να κυκλοφορώ πιο ενεργά στον «έξω» κόσμο συνειδητοποίησα πως η επικοινωνία μου με τα άτομα του αντίθετου φύλου είχε χάσει κάτι από την αίγλη που είχε στην προ Covid εποχή για μένα. O ελεύθερος χρόνος μου δεν ήταν και πάρα πολύς για να μπορέσει να χωρέσει φίλες, συγγενείς, κοινωνικές υποχρεώσεις και φλερτ, οπότε το 2022 άνοιξα κι εγώ το δικό μου προφίλ, χωρίς φόβο και πάθος, αφού για τους περισσότερους γνωστούς μου τέτοιου είδου εφαρμογές ήταν σαν να μιλάμε για το Instagram.
Πρώτα στο Tinder, μετά στο Bumble και ούτω καθεξής, είχα προφίλ σχεδόν σε όλες τις γνωστές διαδικτυακές εφαρμογές. Θα μου πεις μα καλά, δεν σου έφτανε η μία και έκανες προφίλ σε όλες; Όχι ακριβώς θα σου απαντήσω και θα σου εξηγήσω. Από τη μια κάνοντας swipe μια δεξιά μια αριστερά, μετά από λίγο διάστημα καταλάβαινα πως στην εκάστοτε εφαρμογή υπήρχαν πάνω κάτω τα ίδια άτομα που μου προτείνονταν, από την άλλη μπορεί η γενική εμπειρία για τον χρήστη να ήταν η ίδια σε όλες – ένα ατελείωτο scroll σε πρόσωπα πατώντας Χ ή καρδούλες – ο σχεδιασμός όμως και οι δυνατότητες που σου έδινε κάθε εφαρμογή ήταν διαφορετικές. Σκέψου απλά πως στο Tinder όταν κάνεις match με κάποιον μπορείτε και οι δύο να κάνετε την πρώτη κίνηση στέλνοντας μήνυμα, κάτι που όμως δεν ισχύει στο Bumble που επιτρέπει μόνο στη γυναίκα να κάνει κάτι τέτοιο και μάλιστα εντός 24ώρου.
Όλα αυτά με είχαν συναρπάσει στην αρχή, όπως με είχε συναρπάσει και το γεγονός πως μπορούσα να επικοινωνήσω με πιο πολλά αγόρια – απ” ότι θα συνέβαινε ένα απόγευμα που θα έβγαινα για ποτό – με αποτέλεσμα να πιστεύω πως κάπως έτσι θα βρω το ιδανικό ταίρι για μένα. Δια της ατόπου απαγωγής όπως καταλαβαίνεις. Στην πορεία όμως, η εμπειρία μου στράφηκε μόνο από αποτυχίες.
Από τους βασικούς λόγους που αποφάσισα λοιπόν, να τις απενεργοποιήσω είναι το γεγονός πως άλλο έβλεπα στις φωτογραφίες, άλλο εμφανιζόταν μπροστά μου στα ραντεβού. Ακόμα κι αν έχεις μια ενδιαφέρουσα επικοινωνία με κάποιον διαδικτυακά, το να τον δεις από κοντά και να μην μοιάζει σχεδόν καθόλου με τις φωτογραφίες που είχες δει ή την εικόνα που είχες πλάσει στο μυαλό σου με βάση τα χαρακτηριστικά που έγραφε το προφίλ του (όπως το ύψος) αυτομάτως σε γειώνει, νιώθεις ότι παραπλανήθηκες και έτσι καταστρέφεται οποιοδήποτε αίσθημα φλερτ. Είναι όπως τα αστεία memes «τι παραγγέλνεις – τι σου έρχεται». Από την εμπειρία μου μπορώ πλέον με βεβαιότητα να πω πάντως, πως τα αγόρια ξέρουν να ποζάρουν πολύ καλύτερα απ” ότι εμείς τα κορίτσια, με τρόπο που να τους αναδεικνύει και χωρίς να βάλουν κάποιο φίλτρο.
Παράλληλα, με την εικόνα που δεν έμοιαζε κι ιδιαίτερα με όσα είχα δει στα προφίλ των αντρών που τελικά βγήκα ραντεβού, δεν υπήρχε και η επικοινωνία που περίμενα. Δεν ξέρω αν φταίει πως ο γραπτός λόγος καμιά φορά μπορεί να σε κάνει να φαντάζεσαι αλλιώς τα πράγματα απ” ότι είναι – δηλαδή πιο eρωτικά, πιο μυστήρια, πιο ιδανικά – η δική μου εμπειρία πάντως έδειξε πως ενώ διαδικτυακά είχα βρει αρκετές φορές το ταίρι μου, δια ζώσης η φράση «Τι έγινε ρε παιδιά;» του Σπύρου Παπαδόπουλου στους Απαράδεκτους ήταν η πιο εύστοχη για να περιγράψω τα ραντεβού μου.
Ο βασικός, όμως λόγος που αποφάσισα να κλείσω Tinder, Bumble και λοιπά ήταν ότι κατάλαβα πως δεν πρόκειται να βρω αυτό που ψάχνω. Και τι είναι αυτό που ψάχνω; Είναι να υπάρξει «ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη», είναι να χτυπήσει η «καρδιά μου δυνατά – τα – τα», όπως τον παλιό καλό καιρό του σχολείου που έβλεπες τον συμμαθητή σου και κοκκίνιζες αμέσως επειδή σου άρεσε. Είναι να γίνουν όλα με τη σωστή σειρά κι όχι «ναι, ας δούμε πρώτα αν ταιριάζουμε eρωτικά κι αν μας αρέσει και περνάμε καλά προχωράμε». Πρώτα θέλω να μου αρέσει ο άλλος και να περάσουμε καλά μαζί βγαίνοντας για φαγητό, πηγαίνοντας σινεμά ή βλέποντας έναν αγώνα μπάσκετ κι ύστερα αν ταιριάζουμε και eρωτικά να συνεχίσουμε. Όπως γινόταν δηλαδή και πριν εφευρεθούν οι εφαρμογές αυτές.
Μπορεί να έφτιαχνα το προφίλ μου γράφοντας τα ενδιαφέροντά μου ή αναφέροντας τα χαρακτηριστικά που αναζητούσα σε έναν άντρα, όμως τα match που έκανα όσο κι αν το Tinder, για παράδειγμα, μου έλεγε για κάποιον πως είναι το «ιδανικό ταίρι» για μένα δεν ήταν πετυχημένα. Αφενώς κανείς δεν βάζει τα πραγματικά του ενδιαφέροντα (όπως μου είπε και μια φίλη μου που πρόσφατα άνοιξε την εφαρμογή «πότε άρχισαν όλοι στην Ελλάδα να αγαπούν τη γυμναστική ή την πεζοπορία;»), αφετέρου έχει χαθεί το νόημα του φλερτ. Όλα έχουν γίνει ένα μεγάλο κρεβάτι, στο οποίο αν δεν θες να είσαι μέρος άμεσα, γίνεσαι αυτομάτως η «περίεργη». Όλα έχουν γίνει πιο «αυτιστικά», πιο «γρήγορα» και χωρίς πολύ ουσία για να μην «πληγωθεί» κανείς. Τίποτα όμως, δεν συγκρίνεται με τον live ερωτισμό μεταξύ δύο ανθρώπων, ακόμα κι αν στο τέλος δεν καταλήξει όπως θα ήθελες.
Σίγουρα αν θες να περάσεις καλά στιγμιαία, οι εφαρμογές τύπου Tinder είναι η ιδανική λύση – κάτι σαν να έκανες one night stand γνωρίζοντας κάποιον σε ένα μπαρ. Αν θες όμως να βρεις κάποιον με τον οποίο θα βλέπετε μαζί Netflix, θα μαγειρεύετε, θα πηγαίνετε βόλτες, ταξίδια κλπ αυτές οι εφαρμογές δεν νομίζω πως μπορούν να το προσφέρουν. Πάντα βέβαια, υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις, αφού μπορεί να μην λειτούργησε για μένα αλλά γνωρίζω ζευγάρια που έχουν δημιουργηθεί μέσα από τέτοιου είδους εφαρμογές.
Οι έρευνες συμφωνούν με μένα και όχι! δεν το ήξερα
Προτού πάρω την απόφαση να στα διηγηθώ αυτά με το σύνθημα «Βγες έξω να ερωτευτείς και κλείσε τις εφαρμογές», πρόσφατες έρευνες που έγιναν έδειξαν πως οι online εφαρμογές γνωριμιών έχουν αρχίσει να φθίνουν, όχι μόνο για τους Millenials – όπως εγώ – αλλά και για την Gen-Z.
Ένας από τους βασικούς λόγους είναι πως τα «ματσαρίσματα» που γίνονται είναι τελείως λάθος, αφού τα προφίλ είναι ελλιπώς συμπληρωμένα με βάση τις πληροφορίες που ζητούνται. Δεν γίνεται κάποιος να γράφει εκεί που λέει να περιγράψει τον εαυτό του «ρώτησέ με να μάθεις» και να είναι αποδεκτό από την εφαρμογή. Καταντάει κουραστικό και χρονοβόρο για όσους ψάχνουν σύντροφο.
Κάπως έτσι, εφαρμογές όπως το Tinder – που δημιουργήθηκε το 2012 και αποκλειστικά για περιστασιακές ερωτικές συνευρέσεις – έχουν αρχίσει να επανεξετάζουν την εμπειρία των χρηστών, επισημαίνοντας ακόμα περισσότερες πληροφορίες για κάθε πιθανό ταίρι, όπως το είδος των συνδέσεων που αναζητούν (σ.σ κάτι χαλαρό ή κάτι πιο ουσιαστικό), αφού έχουν καταλάβει πως ένα ισχυρό ποσοστό – το 40% εν προκειμένω για το Tinder – αναζητά την αγάπη.
.
Sxeseis
