Μαραντόνα: "Δεν στενοχωρήθηκα που σκόραρα με το χέρι"

Άγνωστες, όσο και πιπεράτες, λεπτομέρειες για τη φάση με το «χέρι του Θεού» αποκάλυψε ο Ντιέγκο Μαραντόνα. «Δεν στεναχωρήθηκα που σκόραρα με το χέρι. Σε καμία περίπτωση! Ούτε τότε, ούτε τριάντα χρόνια αργότερα, ούτε πρόκειται, ακόμα και στο… νεκροκρέβατό μου. «Αυτή η μπάλα είναι δική μου», σκέφτηκα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά θα παίξω με τις πιθανότητες. Αν δώσει φάουλ, ας το δώσει. Πήδηξα ψηλά, κάτι που δεν περίμενε ο Σίλτον. Νομίζω πως πίστευε ότι θα πάω κατά πάνω του. Πρόλαβα τον Σίλτον επειδή εκείνη την εποχή βρισκόμουν στην καλύτερη φυσική κατάσταση της καριέρας μου.
Πήδηξε, άλλα εγώ πήδηξα πριν από αυτόν επειδή έβλεπα την πορεία της μπάλας, ενώ αυτός έκλεισε τα μάτια του. Όταν πάτησα στο έδαφος άρχισα να πανηγυρίζω. Η μπάλα κατέληξε με δύναμη στα δίχτυα. Την βρήκα με τον καρπό μου, αλλά ήταν λες και την είχα χτυπήσει με το πόδι, ούτε καν με το κεφάλι. Κατέληξε στα δίχτυα και δεν υπήρχε τρόπος να έχουν δει πώς σημείωσα το γκολ. Ούτε ο διαιτητής, ούτε ο επόπτης, ούτε ο Σίλτον, ο οποίος ήταν επικεντρωμένος στην πορεία της μπάλας. Ο μόνος που συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί ήταν ο Τέρι Φένγουικ, ο οποίος βρισκόταν ανάμεσα σε εμένα και την μπάλα. Όμως, εκτός απ” αυτόν, κανείς άλλο δεν είδε κάτι. Συνέχιζα να πανηγυρίζω. Έτρεχα χωρίς να κοιτάζω πίσω. Τότε, ήρθε προς το μέρος μου ο Σέρχιο Μπατίστα και με ρώτησε: «Τη βρήκες με το χέρι, ε; Χρησιμοποίησες το χέρι σου;». Του απάντησα: «Σκάσε και συνέχιζε να πανηγυρίζεις”.  Μετά το τέλος του αγώνα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, δεν ήξερα πως να ξεφύγω απ” τη δύσκολη θέση που βρισκόμουν. Στην αρχή, έλεγα στους δημοσιογράφους πως βρήκα την μπάλα με το χέρι. Δεν ξέρω. Φοβόμουν. Πίστευα πως επειδή ήμουν ακόμα στο γήπεδο το γκολ θα μπορούσε να ακυρωθεί ακόμα και μετά το τέλος του αγώνα. Κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων, γύρισα σε κάποιον δημοσιογράφο και του είπα: «Ήταν το κεφάλι του Μαραντόνα και το χέρι του Θεού». Κατά τη διάρκεια του αντι-ντόπινγκ κοντρόλ, ο Μπούτσερ έμοιαζε με τον πιο νευριασμένα άνθρωπο στον κόσμο. Σήκωσε το δάκτυλό του και έδειξε το καρπό του, σαν να με ρωτούσε αν είχα βρει την μπάλα με το χέρι. «Όχι, με το κεφάλι, φίλε μου. Με το κεφάλι», του απάντησα. Εκεί τελείωσε η συζήτηση. Αυτό το γκολ έγινε κομμάτι της ιστορίας του ποδοσφαίρου».