Έχω μια σχέση και με το αγόρι μου μένουμε μαζί λόγω του lockdown. Όμως, έχω αντιληφθεί πως έχει καταθλιπτικές τάσεις, με αποτέλεσμα να στενοχωριέται για το παραμικρό.
Βλέπει γενικότερα τα πράγματα πολύ απαισιόδοξα χωρίς να έχει ουσιαστικό πρόβλημα. Όλα αυτά τα χρόνια δεν βγαίνουμε ποτέ οι δυο μας για ποτό το βράδυ, ούτε για μπάνιο στην παραλία. Ενώ είναι πολύ όμορφος, έχει τρομερές ανασφάλειες και με ζηλεύει αρκετά. Παρόλα αυτά με νοιάζεται και με αγάπα.
Δεν μου έχει δώσει ποτέ δικαίωμα, αλλά δεν διασκεδάζουμε σαν ζευγάρι. Και τώρα αυτό έχει γίνει ακόμα πιο έντονο, εφόσον περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο σπίτι, μαζί… Επίσης δεν κάνει ποτέ κουβέντα για κάτι σοβαρό. Πρέπει να τον παρακινήσω πολύ πρώτα…
Είναι ένα εξαιρετικό παιδί σαν ποιότητα χαρακτήρα, για αυτό και έχω τόσο μεγάλο δίλημμα: Να χωρίσω ή να το παλέψω και να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία; Πείτε μου και εσείς τη γνώμη σας αν υπάρχει κάτι, που θα μπορούσα να κάνω για αλλάξω την κατάσταση ή να το αφήσω για πάντα.
Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Λουκία Αποστολίδη
Το θέμα εδώ είναι το τι έχεις εσύ ανάγκη από έναν σύντροφο. Απάντησε αυτήν την ερώτηση σε όσο χρόνο χρειάζεσαι με ειλικρίνεια. Έτσι όπως περιγράφεις τη σχέση σου φαίνεται να ήσουν ένα μόνιμο στήριγμα για αυτόν τον άνθρωπο που ακουμπούσε τους φόβους, τις ανασφάλειες και όλα τα βαριά του.
Εσύ αυτό που έπαιρνες ήταν αρκετό; Σου αρκεί μια σχέση που πρέπει να τραβάς κάποιον από την θλίψη του συνεχώς; Θα σου πρότεινα να δεις λίγο τον εαυτό σου και το τι σου αξίζει. Έπειτα να προτείνεις στο αγόρι σου να πάει σε έναν ειδικό υγείας, ώστε να νιώσει καλύτερα σιγά σιγά και να μην στηρίζει πάνω σου τα πάντα.
Σχέση και συγκατοίκηση: Μένουμε μαζί αλλά δεν κάνουμε σeξ…
Μπορείτε να δείτε όλες τις χρήσιμες πληροφορίες για τον κορωνοϊό, πατώντας εδώ.
sxeseis-teen
