Η φωτογράφος Δήμητρα Στασινοπούλου αποτύπωσε με το φακό της το οδοιπορικό των προσφύγων σε Λέσβο, Κω, Λέρο, Αθήνα και Ειδομένη εστιάζοντας σε μια άλλη πλευρά των ξεριζωμένων: την αξιοπρέπεια, την καρτερικότητα, τη χαρά και την αποφασιστικότητα που δείχνουν -είτε είναι μητέρες με παιδιά είτε ηλικιωμένοι ή νέοι, άνθρωποι σαν εμάς, που ελπίζουν ότι θα ξαναονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον με ασφάλεια, δουλειά, παιδεία, ειρήνη και δίνουν «μαθήματα ζωής σε όλους μας».
Οι φωτογραφίες αυτές παρουσιάζονται σε έκθεση που ξεκινάει στις 19/11 με τίτλο «Στο Δρόμο της Ελπίδας-Πρόσφυγες στην Ελλάδα του Σήμερα» και που διοργανώνει το Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» σε συνεργασία με το Ελληνικό Φόρουμ για τους Πρόσφυγες. Η έκθεση εντάσσεται σε μια σειρά δράσεων που διοργανώνει το Ίδρυμα με θέμα τους πρόσφυγες.
«Οι εικόνες που βλέπουμε στην τηλεόραση δείχνουν την εξαθλίωση και τη δυστυχία. Είναι εικόνες τραγικές, αλλά και εικόνες που τελικά έχουμε όλοι συνηθίσει και δυστυχώς δεν προκαλούν πια την αρχική φρίκη.
Θέλησα να δω με τα μάτια μου αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας – είδα λοιπόν την αξιοπρέπεια, την καρτερικότητα, τη χαρά, αλλά και την αποφασιστικότητα στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων που μπόρεσαν να ξεφύγουν από τον πόλεμο.
Νεαρές μητέρες με νεογέννητα, ακόμη και γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης ξεκινούν και κάνουν αυτό το ταξίδι θέλοντας να προσφέρουν στα παιδιά τους ένα καλύτερο μέλλον – η χαρά της ζωής και η πίστη τους στο καλύτερο είναι έκδηλη», επισημαίνει η φωτογράφος μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Μέσα από τις φωτογραφίες της η Δ. Στασινοπούλου θέλει να δείξει στους θεατές ότι οι πρόσφυγες «είναι σαν και μας και χρειάζονται τη βοήθεια και τη συμπαράστασή μας».
«Αυτό που έχουν ανάγκη περισσότερο σήμερα», εξηγεί, «δεν είναι τα χρήματα, αλλά η ανθρώπινη ζεστασιά, ένας καλός λόγος, ένα χαμόγελο, αυτά είναι πολύτιμα γι” αυτούς».
Όπως προσθέτει, οι πρόσφυγες «μας θυμίζουν ότι ο κόσμος χρειάζεται ειρήνη και αγάπη και ότι πρέπει να δώσουμε αγώνα για τα αυτονόητα ιδανικά της ζωής του ανθρώπου».
Η ίδια, ζώντας από κοντά την προσφυγική κρίση στην Αθήνα, την Ειδομένη, τη Λέσβο, την Κω και τη Λέρο, όπου ταξίδεψε, συγκλονίστηκε από την αξιοπρέπεια, τη δύναμη, την αισιοδοξία και την πίστη των προσφύγων σε ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
«Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά ή ακόμα και σε κατάσταση εγκυμοσύνης να πρέπει να περπατήσουν 50 χλμ. από τον Μόλυβο στη Μυτιλήνη για να μπορέσουν να πάρουν το πολυπόθητο χαρτί της ταυτοποίησης και να μην επιτρέπεται στους οδηγούς ταξί ή ακόμη και λεωφορείων να τους μεταφέρουν, επειδή ακόμη θεωρούνται παράνομοι», αφηγείται. Ξεχωρίζει, επίσης, τη στάση των κατοίκων απέναντι στους πρόσφυγες.
«Με συγκίνησαν οι απλοί κάτοικοι των νησιών και της Ειδομένης που παραδίδουν καθημερινά μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης παρά τις δύσκολες εποχές που όλοι βιώνουμε».
Η Δήμητρα Στασινοπούλου ασχολείται ερασιτεχνικά τα τελευταία χρόνια με τη φωτογραφία. Η αγάπη της για τα ταξίδια σε μοναδικές γωνιές του πλανήτη και η ανάγκη της να μοιράζεται τις εικόνες που τη συνόδευαν επιστρέφοντας, την οδήγησε στην έκδοση μιας σειράς βιβλίων.
Τον Δεκέμβριο του 2005 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Ρουμανία της καρδιάς μου», για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο UNESCO.
Ακολούθησαν βιβλία για το Μπουτάν, την Ινδία, τη Βιρμανία και τους Παπούα στη Νέα Γουινέα. Φωτογραφίες της έχουν διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς και έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η έκθεση που φιλοξενείται στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», υλοποιείται υπό την αιγίδα του προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου.
Όπως εξηγεί η αντιπρόεδρος του ΔΣ του ιδρύματος και γενική διευθύντρια, Ξένια Καλδάρα, το ίδρυμα αποφάσισε να θέσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του την προσφυγική κρίση «βλέποντας την επόμενη μέρα».
«Ήρθε πιο γρήγορα και πιο τρομακτικά από ό,τι σίγουρα είχαμε φανταστεί. Η επόμενη μέρα είναι η προσαρμογή, η προσπάθεια ένταξης αυτών των ανθρώπων στις κοινωνίες μας. Είναι η ώρα που ο διαφωτισμός χτυπάει ξανά την πόρτα μας για να μας θυμίσει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι, τουλάχιστον στη μεγάλη πλειοψηφία τους, οι γείτονές μας. Αυτοί πρώτοι δέχτηκαν τα τρομοκρατικά χτυπήματα και τις αγριότητες, αυτοί φτάνουν στο κατώφλι της Ευρώπης, θύματα άκοντα ενός πολέμου», προσθέτει.
Σύμφωνα με την κ. Καλδάρα, ίσως μόνο ο πολιτισμός «μπορεί τώρα να κρατήσει καθαρό το μυαλό και την ψυχή μας. Αντικειμενικά, μέσα από την πολιτισμική μας καθημερινότητα, αλλά και μέσα από διαπολιτιστικές δράσεις πολλαπλών επιπέδων, θα περάσει η προσαρμογή, η ένταξη και η προσδοκώμενη αφομοίωση».
Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 19 Νοεμβρίου μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου και θα λειτουργεί από Δευτέρα μέχρι Κυριακή, 6.00 μ.μ.-10.00 μ.μ. Τα εγκαίνια θα γίνουν αυτή την Πέμπτη, στις 8 μ.μ. Για το προσφυγικό ζήτημα θα μιλήσουν ο καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεόφιλος Ρόζενμπεργκ, ο πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου», Νικήτας Κανάκης, η Μαρία Δημητρακοπούλου-Σιούνα, πρώην μέλος της Θεσμικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης και η σκηνοθέτις, Κάρμεν Ρουγγέρη.
Στις 26 Νοεμβρίου, από τις 5.30 μ.μ. έως τις 10 μ.μ., την έκθεση θα πλαισιώσει εκδήλωση, όπου καλλιτέχνες και επιστήμονες θα επιχειρήσουν να προσεγγίσουν την έννοια του πρόσφυγα, επικεντρώνοντας στην ανθρώπινη πλευρά του θέματος. Η εκδήλωση περιλαμβάνει προβολή της ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη «Τρωάδες» (κινηματογράφος, 5.30-7.15 μ.μ.), τη θεατρική παράσταση «Ατρείδες: τετράδια κρίσης» σε δραματουργική επεξεργασία της Ραφίκα Σαουίς (Black Box, 6.15-7.15 μ.μ.), καθώς και ομιλίες του μεταδιδακτορικού ερευνητή του ΕΛΙΑΜΕΠ, Δημήτρη Σκλεπάρη με θέμα «“Θα έμενες εδώ;”- Αφγανός, 21 ετών, μεγαλωμένος στο Ιράν», του αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και υπεύθυνου του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, Σωτήρη Ρούσσου, με θέμα «Γιατί έρχονται; Εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και η “διεθνής κοινότητα”», καθώς και του συγγραφέα, Χρήστου Αγγελάκου με θέμα «Σκοτώνοντας το Θεατή» (Θέατρο, 8-9 μ.μ.).
Επίσης, θα παρουσιαστούν οπτικοακουστική performance με τίτλο «Αφουγκράζοντας το χώμα» από την ομάδα «Audio.Visual.Text» (θέατρο, 9-10 μ.μ.), η performance «Τα σπίτια που είχα μου τα πήρανε» σε σκηνοθεσία Πέτρου Γάλλια (αίθριο, 7.20-8 μ.μ.), η προβολή του βίντεο «Samim’s Journey» με υλικό καταγραφής του Ιρανού πρόσφυγα Σαμίμ κατά τη διαδρομή του από την πατρίδα του στην Ελλάδα (αίθριο), έκθεση με σκίτσα του Μιχάλη Κουντούρη για τα «Συρματοπλέγματα της ντροπής» (φουαγέ ισογείου), εικαστική εγκατάσταση των Νικόλαου Σταθόπουλου και Φίλιππου Βασιλείου με τίτλο «Σκάλα» (φουαγέ ισογείου) και γιορτή για 30 οικογένειες προσφύγων με φαγητό, μουσική και παιχνίδι, η επιλογή των οποίων έγινε από το Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων.
Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις (πλην του γεύματος που απευθύνεται σε πρόσφυγες) είναι ελεύθερη για το κοινό και όποιος το επιθυμεί, θα μπορεί να προσφέρει οικονομική ενίσχυση για τους πρόσφυγες στο Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων.
ellada
