Η Εύη Αδάμ μιλάει έξω από τα δόντια για τη σχέση της με τον Λάμπη Λιβιεράτο, στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Νομίζω ότι τώρα είμαι στην καλύτερη φάση της ζωής μου. Συνήθως έχεις κάποιες δυνάμεις που δανείζεσαι είτε από το συναίσθημα είτε από τον εγκέφαλό σου είτε από το IQ σου, οι οποίες όμως δεν έχουν δοκιμαστεί. Μόνο όταν πέφτεις και μετά ξανασηκώνεσαι, καταλαβαίνεις πόσο δυνατός είσαι. Δεν ξέρω αν ήταν πέντε ή δεκαπέντε αυτά τα δύσκολα χρόνια. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι νιώθω πως είμαι πολύ πιο δυνατή και ότι τίποτα δεν μπορεί πια να με ρίξει κάτω.
Γιατί τελικά μόνο όταν απομακρύνεσαι από κάτι,μπορείς να δεις και να εκτιμήσεις ένα τετελεσμένο γεγονός, όπως είναι ο γάμος μου
Τώρα που μεγαλώνω και ακούω πολλές ιστορίες ανθρώπων, αμφιβάλλω κατά πόσο με γέμιζε. Κάποιος θα μπορούσε να μου πει: «Δεν μπορείς να καθαιρέσεις εκ των υστέρων». Ξέρεις εμείς οι γυναίκες είμαστε τυχερές, αφενός γιατί ένας γάμος ή μία σχέση γίνεται πολύ μικρή στα μάτια μας από τη στιγμή που έρχονται τα παιδιά στη ζωή μας, αφετέρου πέφτουν πάνω μας όλες οι μεγάλες και ουσιαστικές ευθύνες της ζωής, Επειδή εμείς ουσιαστικά δημιουργούμε ένα παιδί με το σώμα μας, και φροντίζουμε για την ανατροφή του, αμέσως αυτό παίρνει τη θέση του πρωταγωνιστή στη ζωή μας, ο γάμος μπαίνει σε δεύτερο πλάνο και δεν μας ενδιαφέρει και τόσο πού αν δεν αξίζει τον κόπο. Όταν λοιπόν ένας γάμος τελειώνει, το πιθανότερο είναι να πεις «Δεν με ένοιαξε και τόσο πολύ», γιατί αν ήταν σημαντικός θα με είχε καταλάβει μέσα μου ένα εξίσου μεγάλο κομμάτι με τα παιδιά, που είναι η ουσία της ύπαρξης μου.
Δεν έχω πολλές αναμνήσεις. Όταν όλα αυτό το διάστημα μεγάλωνα μόνη μου, χωρίς βοήθεια τα παιδιά μου, ότι αναμνήσεις έχω είναι από αυτά και όχι από τον γάμο μου. Από αυτό συμπεραίνω ότι μάλλον δεν είχαμε και τόσο ουσιαστική επικοινωνία με τον πρώην σύζυγό μου. Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, θα το θυμόμουν., Τα πρώτα χρόνια ήταν σίγουρα φανταστικά. Αλλά δυστυχώς πρέπει να ομολογήσω ότι αυτό οφειλόταν στην έλλειψη των μεγάλων ευθυνών που ήρθαν αργότερα. Για να απαντήσω όμως στην ερώτησή σου, αν έπρεπε να κρατήσω κάτι από τον γάμο μου, είναι το θάρρος που είχα. Δεν είναι λίγο πράγμα να μεγαλώσεις δύο παιδιά μόνη σου και να είναι επιλογή σου να επενδύσεις όλου το είναι σε αυτά, γιατί είναι η προέκταση του εαυτού σου και να μπορείς να συνεννοείσαι με ένα βλέμμα και μόνο όπως κάνουμε με τις κόρες μου, χωρίς να χρειάζεται να λέμε τα αυτονόητα.
Πιστεύω ότι μου άξιζε κάτι πολύ, πολύ,πολύ καλύτερο.
Πώς μια κοπέλα 24 ετών μπορεί να έχει την εμπειρία που χρειάζεται για να κάνει μία τέτοια επιλογή ζωής. Αυτό από μόνο του νομοτελειακά είναι λάθος. Ούτε ώριμη μπορεί να είναι ούτε προφήτης, Ένας τζόγος είναι η ζωή. Αν κάποιος επενδύσει 100.000 ευρώ σε μια επιχείρηση, του εγγυάται κανείς ότι θα πετύχεις; Αναλαμβάνεις το ρίσκο. Διαφορετικά θα μπορούσες να βάλεις αυτά τα χρήματα στην τράπεζα και να τα βγάζεις σιγά σιγά, επιβάλλοντας capital control στον εαυτό σου. Πάντα ζούσα για τα πιστεύω μου, ακόμα κι αν χρειαζόταν να το πληρώσω ακριβά.
Αισθάνομαι ότι εγώ είμαι η μητέρα και ο πατέρας των δύο παιδιών μου.
Θα μου επιτρέψεις να μην απαντήσω σε αυτή την ερώτηση.
Επόμενη ερώτηση.
Σε πρόσφατη συνέντευξή σου είπες ότι χρειάστηκε πολλές φορές να «βάλεις πλάτες» για την οικογένειά σου Εγώ αποκλειστικά στηρίζω αυτή την οικογένεια, πρακτικά, συναισθηματικά και οικονομικά.
Όταν βλέπουμε κάτι, πρέπει να έχουμε την οξυδέρκεια να διακρίνουμε αν είναι αυτό που φαίνεται ή αν κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτό. Έτσι, άλλος μπορεί να έχει αναλάβει την ανατροφή, τις ευθύνες και τα έξοδα για τα παιδιά και άλλος απλώς να λέει ότι τα έχει αναλάβει. Το φαίνεσθαι δεν είναι πάντα αυτό που είναι.
