«Να πώς λειτουργούσε το κυπριακό πλυντήριο»

Σε άρθρο του με τίτλο «Κύπρος, η γη των δομημένων προϊόντων» ο οικονομικός αναλυτής του Bloomberg, Nick Dunbar εξηγεί πώς βίωσε ο ίδιος από το 2007 το «μεγάλο κόλπο» των κυπριακών τραπεζών για να γίνει η Μεγαλόνησος ένας οικονομικός παράδεισος όπου το ξέπλυμα χρήματος γινόταν ακόμη και με την πρόφαση της επανένωσης του νησιού και αναρωτιέται αν τα αποθέματα φυσικού αερίου του νησιού είναι άλλη μία περίπτωση «δομημένου προϊόντος».
 

Στην προσωπική του σελίδα αναφέρει: «Τον Μάιο του 2007, μια μεγάλη γαλλική τράπεζα με πλησίασε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με μια πρόταση να συμμετάσχω σε συνέδριο που διοργανώνει η Τράπεζα της Κύπρου για τις συντάξεις στην Κύπρο. Εκεί θα συζητούσαν τα οφέλη των μη παραδοσιακών επενδυτικών στρατηγικών για την ενίσχυση της θέσης των συνταξιοδοτικών ταμείων. Μου ζήτησαν να παρουσιάσω τις απόψεις μου σχετικά με το τι θα δούμε στην Ευρώπη και τα πιθανά οφέλη των δομημένων λύσεων.

«Δομημένες λύσεις» είναι μια λέξη-κώδικας για την πώληση παραγώγων, κάτι που έκανε με μεγάλη επιτυχία η γαλλική τράπεζα που θα συμμετείχε επίσης στο συνέδριο. Για τους υπεύθυνους της τράπεζας θεωρείται ότι προσδίδει αξιοπιστία να μιλήσει για κάτι τέτοιο ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος. Και γιατί όχι, σκέφτηκα. Ήξερα για το θέμα και ήμουν περίεργος να δω την Κύπρο».

Ο δημοσιογράφος συνοψίζει την ομιλία του στο συνέδριο και εξηγεί τα συμπεράσματά του από αυτό: «Μετά την ομιλία μου, συνομίλησα με τους ανθρώπους από την Τράπεζα της Κύπρου και άλλες τοπικές επιχειρήσεις. Κατάλαβα ότι οι Κύπριοι έβλεπαν τα «ξαδέλφια» τους από την Ελλάδα ως προσφιλείς χωριάτες που προτιμούσαν ένα γαϊδουράκι από μία Mercedes. Συγκεκριμένα οι Κύπριοι δεν ενδιαφέρονται να αγοράσουν οι ίδιοι τα δομημένα προϊόντα. Αυτό που ήθελαν να κάνουν ήταν να κερδίσουν τις προμήθειες πουλώντας στους συνταξιούχους Ελληνες, Ρώσους, Βρετανούς και άλλους πλούσιους ξένους που συρρέουν στην Κύπρο.

Στη συνέχεια περιγράφει την επόμενη πρόσκληση που του έγινε τον Ιούνιο του 2011 σε ένα συνέδριο με θέμα την επανένωση της Κύπρου, παρότι ο ίδιος τους ενημέρωσε ότι ήξερε πολύ λίγα πράγματα για την ιστορία του διαιρεμένου νησιού. Οι διοργανωτές τον καθησύχασαν ότι θα του στείλουν ένα ενημερωτικό σημείωμα για να προετοιμαστεί.

«Το έγγραφο της ΜΚΟ εξηγούσε πώς σχεδιάζει να επανενώσει το νησί και επικεντρωνόταν στην αποζημίωση των Ελλήνων που είχαν χάσει τη γη κατά τη διάρκεια της διαίρεσης της νήσου πριν από 40 χρόνια, χωρίς να εκδιώξει τους νυν ενοίκους. Μια ιδέα που έπεσε στο τραπέζι ήταν να δοθούν πιστοποιητικά στους αρχικούς ιδιοκτήτες της γης, τα οποία θα μπορούσαν να ομαδοποιηθούν και να τιτλοποιηθούν, και θα προσέλκυαν επενδυτές που ήθελαν να επικεντρωθούν στον τουρισμό. Με την οικονομική αυτή αλχημεία, που θα ενίσχυε την αξία των πιστοποιητικών θα πείθονταν και οι δύο πλευρές να υπογράψουν μια συμφωνία».

Τότε συνειδητοποίησε γιατί τον είχαν πλησιάσει. Ήθελαν με πρόσχημα την επανένωση της Κύπρου να αξιοποιήσουν δομημένα προϊόντα.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου μάλιστα ο δημοσιογράφος αναφέρει πως τον πλησίασε ένας τραπεζίτης και του ανέφερε πως αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου θα χρειαστεί ένα πακέτο διάσωσης της τάξης του 30% του εγχώριου ΑΕΠ, με βάση τις τότε εκτιμήσεις. Αυτό συνέβη εννέα μήνες πριν τη χρεοκοπία του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα της Ελλάδας και 18 μήνες πριν την κορύφωση της κρίσης στην Κύπρο. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ακόμη και ένα πακέτο διάσωσης ύψους 10 δισ. ευρώ-το οποίο αντιστοιχεί στο 40% του ΑΕΠ για το 2011- δεν είναι αρκετό για την επιβίωση των κυπριακών τραπεζών και των εκτεθειμένων πιστωτών τους.

Ο δημοσιογράφος καταλήγει: «Μήπως τελικά όλη αυτή η συζήτηση που γίνεται πρόσφατα για τα αποθέματα φυσικού αερίου της Κύπρου και η ανάμειξη της Ρωσίας είναι άλλη μια περίπτωση δομημένου προϊόντος της Κύπρου;»

 iefimerida.gr