«Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις», λέει σε ποίημα του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, «χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει», συμπεραίνει, αφήνοντάς μας να ψάχνουμε τους τρόπους να είμαστε ανάμεσα στους 999. Μα ο έρωτας είναι τυφλός και δεν μπορούμε να προστατευτούμε, να σιγουρευτούμε, να λογικευτούμε.
Ο έρωτας είναι τυφλός λέμε όταν θελουμε να δικαιολογήσουμε την έλξη που αισθανόμαστε για κάποιον που δεν είναι καθόλου στα γούστα που διατυμπανίζουμε ότι έχουμε.
Ο έρωτας είναι τυφλός λέμε όταν βλέπουμε ένα ζευγάρι που μας μοιάζει υπερβολικά αταίριαστο. Ο έρωτας είναι τυφλός λέμε κι όταν παραμένουμε κολλημένες με έναν άνθρωπο που καθόλου δεν μας αξίζει και συχνά το αποδεικνύει με τη συμπεριφορά του.
Ο έρωτας είναι τυφλός λέει και η επιστήμη, ενισχύοντας το επιχείρημά μας και δίνοντας μας ακόμα μία αφορμή για να μη σταματήσουμε να το χρησιμοποιούμε τις φορές που μας στριμώχνουν στη γωνία οι καταστάσεις.
Ο έρωτας κάνει το αντικείμενο του πόθου το κέντρο της ζωής μας!
Είναι γνωστό ότι ο έρωτας αλλάζει τον εγκέφαλο, απελευθερώνοντας την ερωτική ορμόνη που ονομάζεται ωκυτοκίνη και είναι υπεύθυνη για την ευφορία που νιώθουμε όταν ερωτευόμαστε.
Τον Ιανουάριο, όμως, ερευνητές από το ANU, το Πανεπιστήμιο της Καμπέρα και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας έφεραν στο προσκήνιο ένα νέο στοιχείο. Διαπίστωσαν πώς ένα τμήμα του εγκεφάλου είναι υπεύθυνο για την τοποθέτηση του αγαπημένου μας προσώπου σε ένα νοητό βάθρο το πρώτο διάστημα δημιουργίας μίας ερωτικής σχέσης.
Αυτό το «βάθρο» στην πραγματικότητα μας θολώνει και μας κάνει να μην βλέπουμε καθαρά το ποιος είναι ο άλλος πραγματικά. Με άλλα λόγια, μέσω του έρωτα εξιδανικεύουμε τον αντικείμενο του πόθου μας, αγνοώντας τα ελαττώματα και τα λιγότερο ελκυστικά χαρακτηριστικά του.
Η μελέτη, που διερεύνησε τη σχέση μεταξύ του συστήματος ενεργοποίησης της συμπεριφοράς του ανθρώπινου εγκεφάλου (BAS) και του έρωτα, εξέτασε 1556 νεαρούς ενήλικες που δήλωσαν ότι είναι «ερωτευμένοι».
Οι ερωτήσεις της έρευνας επικεντρώθηκαν στη συναισθηματική αντίδραση απέναντι στον σύντροφό τους, τη συμπεριφορά τους όταν είναι μαζί του και την εστίαση που έδιναν στο αγαπημένο τους πρόσωπο.
Η μελέτη απέδειξε ότι όταν είμαστε ερωτευμένοι, ο εγκέφαλός μας αντιδρά διαφορετικά. Κάνει το αντικείμενο της αγάπης μας το κέντρο της ζωής μας, μη επιτρέποντάς μας να δούμε σφαιρικά τις καταστάσεις. Μας τυφλώνει δηλαδή κανονικότατα.
Η μελέτη ρίχνει φως στους μηχανισμούς που προκαλούν τον έρωτα
Ο επικεφαλής ερευνητής του ANU, Adam Bode, λέει ότι η μελέτη -που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Behavioural Sciences- ρίχνει φως στους μηχανισμούς που προκαλούν τον έρωτα.
«Στην πραγματικότητα γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα για την εξέλιξη της αγάπης», λέει ο Bode. «Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, κάθε εύρημα που μας δίνει στοιχεία για την εξέλιξη της είναι ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ που έχει αρχίσει να σχηματίζεται», προσθέτει.
«Πιστεύεται ότι ο έρωτας πρωτοεμφανίστηκε πριν από περίπου πέντε εκατομμύρια χρόνια. Γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλοσοφούσαν πολύ γι” αυτόν, αναγνωρίζοντάς τον τόσο ως μια καταπληκτική όσο και ως μια τραυματική εμπειρία. Το αρχαιότερο ποίημα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ ήταν στην πραγματικότητα ένα ερωτικό ποίημα που χρονολογείται γύρω στο 2000 π.Χ.», τονίζει ακόμα ο ερευνητής.
Γιατί όταν ερωτευόμαστε θέτουμε σε «βάθρο» τον άλλον;
Ο ακαδημαϊκός του Πανεπιστημίου της Καμπέρα και αναπληρωτής καθηγητής του UniSA, Δρ Phil Kavanagh, λέει από την πλευρά του ότι η μελέτη δείχνει πως ο έρωτας συνδέεται με αλλαγές στη συμπεριφορά καθώς και στο συναίσθημα.
Οι αλλαγές αυτές υπάρχουν λόγω της ωκυτοκίνης, μίας πεπτιδικής ορμόνης που παίζει ρόλο στους κοινωνικούς δεσμούς και την αναπαραγωγή. Η ωκυτοκίνη παράγεται όταν υπάρχει συναισθηματική διέγερση, δηλαδή, όταν ερωτευόμαστε, ερχόμαστε σε ερωτική επαφή και όταν αγκαλιάζουμε ή φιλάμε κάποιον.
«Γνωρίζουμε το ρόλο που παίζει η ωκυτοκίνη στον έρωτα, επειδή έχουμε κύματα αυτής που κυκλοφορούν στο νευρικό μας σύστημα και το αίμα όταν αλληλεπιδρούμε με αγαπημένα πρόσωπα», λέει ο Δρ Kavanagh.
«Ο τρόπος όμως που τα αγαπημένα πρόσωπα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οφείλεται στο ότι η ωκυτοκίνη συνδυάζεται με τη ντοπαμίνη, μια χημική ουσία που απελευθερώνει ο εγκέφαλός μας κατά τη διάρκεια του έρωτα. Ουσιαστικά, η αγάπη ενεργοποιεί τις οδούς στον εγκέφαλο που σχετίζονται με τα θετικά συναισθήματα», επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Τα ευρήματα, όμως, δε σταματούν εδώ, αφού σε επόμενο στάδιο της έρευνας θα διερευνηθούν οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά την προσέγγισή τους στον έρωτα, καθώς και ο εντοπισμός τεσσάρων διαφορετικών τύπων εραστών.
Πηγή κεντρικής εικόνας: Pexels
.
Sxeseis
