Η ηθοποιός Άβα Γαλανοπούλου μίλησε στην εφημερίδα Real, για την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής της, την οικονομική καταστροφή και την προδοσία από έναν έρωτα που την σημάδεψε.
«Είμαι η Άβα και στέκομαι πάλι στα πόδια μου! Έφαγα ένα πολύ δυνατό χαστούκι από τον άντρα που με πρόδωσε και μου έφαγε όλα μου τα χρήματα, πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές, χωρίς να μπορώ καν να φάω, μα με τη στήριξη της οικογένειάς μου και καλών φίλων μου μπόρεσα να σηκωθώ και να σταθώ ξανά όρθια. Ένιωσα να κομματιάζομαι, μα τα κατάφερα και είμαι και πάλι στη σκηνή που λατρεύω… Είναι η όαση μου το θέατρο, είναι η παρηγοριά μου, δραπετεύω, μέσα από αυτό, από όσα έζησα και όσα ζούμε όλοι στις άθλιες και σκληρές αυτές ημέρες… Δεν βλέπω την ώρα να πάω στο «Xυτήριο» και την υπέροχη δροσερή αυλή του και να παίξω με εξαιρετικούς συναδέλφους το Bam — Bam! που έφτιαξε με αγάπη ο Γιώργος Βάλαρης».
«Έχει πάρει τη δικαστική οδό η υπόθεση και δεν μου επιτρέπεται να μιλάω για αυτή, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα δικαιωθώ για αυτή την απίστευτη προδοσία που έζησα. Πίστεψα σε ένα ψέμα και έπεσα θύμα ενός ανθρώπου δόλιου που θέλησε να με καταστρέψει — και το κατάφερε με έναν τρόπο. Έχασα όλα μου τα λεφτά. Όλα όσα έβγαλα με κόπο τόσα χρόνια στο θέατρο και την τηλεόραση, δουλεύοντας από τις 6 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα. Τόσοι κόποι πεταμένοι. Ακόμα και αν δικαιωθώ, οι πληγές πονάνε πολύ…»
«Ο έρωτας σε τυφλώνει, όσο έξυπνος και διορατικός κι αν είσαι! Κοίτα πόσες γυναίκες τυφλώθηκαν από το πάθος τους και την πάτησαν άσχημα. Ακόμα και η Κάλλας! Δεν μου είχε συμβεί ποτέ. Το έπαθα όμως. Έπαθα και έμαθα. Μου κόστισε πολύ ακριβά βέβαια το μάθημα, αλλά έμαθα…»
«Δεν μπορώ να σου πω πόσα και δεν θέλω, αλλά ήταν πάρα πολλά τα χρήματα… Ήταν οι κόποι μου».
«Δεν ήθελα να ζω. Δεν θέλω να σου πω κάτι παραπάνω, αλλά ο νοών νοείτω,,, Ευτυχώς ήταν στο πλάι μου η αγαπημένη μου οικογένεια και καλοί μου φίλοι και μου έδωσαν δύναμη και φιλί ζωής».
«Δεκάδες — άλλο μάθημα κι αυτό… Μαζί για χρόνια, μαζί σε γλέντια και σε χαρές και στα δύσκολα… μην τους είδατε! Εξαφανίστηκαν στις δύσκολες στιγμές που πέρασα, αλλά έμαθα κι από αυτό. Πέρασα τραγικά, μπήκα και βγήκα στα νοσοκομεία, έπαθα νευρική ανορεξία, κατάθλιψη, δεν ήθελα να πηγαίνω πουθενά, έμεινα μακριά από τη δουλειά μου που λατρεύω. Ήταν τεράστιος ο πόνος, σα να μου έσπαγαν τα κόκαλα… Έπιασα πάτο, αλλά ευτυχώς, βρήκα τη δύναμη να σηκωθώ ξανά. Όλοι πέφτουμε κάποια στιγμή κι όλοι χτυπάμε — άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Το θέμα είναι να μπορείς να ξανασηκώνεσαι… Τα κατάφερα και παλεύω κάθε ημέρα να μείνω έτσι δυνατή. Δεν είναι εύκολο».
«Είσαι τρελός! Ποτέ ξανά! Τώρα μιλούν οι δικηγόροι μας. Πιστεύω στη Δικαιοσύνη, όπως πιστεύω και στη θεία δίκη… Φυσικά και δεν ξαναμίλησα μαζί του. Ποτέ»!
