Ο Ηρακλής πέτυχε το…αδιανόητο

Μπορεί μια ομάδα που μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη δεν υπήρχε, οι ποδοσφαιριστές της δεν πραγματοποίησαν καν προετοιμασία, να τερματίσει πρώτη σ’ ένα Πρωτάθλημα 28 αγωνιστικών; Μπορεί μια ομάδα που δεν είχε καν διοίκηση, να οργανώνεται εξαιρετικά και να δημιουργεί ιδανικές προϋποθέσεις, αφήνοντας τον αρχικό στόχο της… συμμετοχής στον Πρωταθλητισμό; Η ποδοσφαιρική λογική λέει «όχι». Ο φετινός ποδοσφαιρικός Ηρακλής όμως τη συνέτριψε κατά κράτος και είναι η καταφατική απάντηση στο ερώτημα.

Οι «κυανόλευκοι» πέτυχαν κάτι που φαινόταν ασύλληπτο στις αρχές Οκτωβρίου. Με διαδικασίες… fast track δημιούργησαν μια ανταγωνιστική ομάδα που διεκδικεί άνοδο στη Football League, έχοντας παράλληλα μια υποδειγματική εικόνα οικονομικά και οργανωτικά, χάρις στην ενεργή συμμετοχή ενός κομματιού του κόσμου τους (και ορισμένων περισσότερο επιφανών οικονομικά ανθρώπων), τη συμβολή και την παρουσία βετεράνων ποδοσφαιριστών που συνδύασαν την αγάπη προς τον σύλλογο και τις ποδοσφαιρικές τους γνώσεις. Τι άλλαξε από εκείνο το καταθλιπτικό και γεμάτο απόγνωση απόγευμα της 1ης Οκτωβρίου και τον αγώνα με την ΑΕ Καρίτσας στην Κατερίνη; Η «Μ» παρουσιάζει τις κινήσεις που άλλαξαν άρδην την κατάσταση και οδήγησαν στην ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του… θαύματος. Στη διάρκεια του Οκτώβρη και μετά τα πρώτα παιχνίδια, η ομάδα ενισχύθηκε με ποδοσφαιριστές που γνώριζαν την κατηγορία. Συνολικά 19 παίκτες ήρθαν για να δημιουργήσουν ένα νέο «κορμό» που οδήγησε τον Ηρακλή στην αγωνιστική του αναγέννηση και την πορεία Πρωταθλητισμού. Τον χειμώνα με στοχευμένες κινήσεις ενίσχυσης και αποκτώντας ποδοσφαιριστές υψηλότερου επιπέδου όπως οι Τάι, Γιαννίτσης, Καζναφέρης και Κωστούλας, ο Ηρακλής μπήκε για τα καλά σε πορεία ανόδου. Στη Μίκρα μόλις πέρσι υπήρχαν στιγμές που στις εγκαταστάσεις βρίσκονταν μόνο ο Σάββας Παντελίδης και οι ποδοσφαιριστές. Οι στιγμές εγκατάλειψης της ομάδας ανήκουν στο παρελθόν. Η ομάδα ποτέ δεν ένιωσε μόνη. Είτε στη Μίκρα, είτε στους αγώνες. Η καθημερινή ουσιαστική ενασχόληση με τα προβλήματα, από το μικρότερο ως το μεγαλύτερο, συνεισέφεραν στη δημιουργία ενός οικογενειακού κλίματος, σε μια ερασιτεχνική ομάδα με επαγγελματικό τρόπο λειτουργίας, συνδυασμός που επίσης έδωσε πόντους στον Ηρακλή. Ο φετινός Ηρακλής έχει το προνόμιο -έναντι προηγούμενων ετών- να αποτελείται διοικητικά μόνο από ανθρώπους που είναι γνωστό πως είναι Ηρακληδείς. Κυρίως βετεράνους ποδοσφαιριστές που προσέφεραν στην ομάδα και επέστρεψαν με… αυτοδιάθεση των εαυτών τους στη δύσκολη σημερινή κατάσταση. Μπορεί να λειτουργούν σε επαγγελματικά πρότυπα, αλλά το κίνητρο της αγάπης στον Ηρακλή και το μεράκι ήταν οδηγός για τη διαμόρφωση των συνθηκών Πρωταθλητισμού. Ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, η φιλοσοφία του σημερινού Ηρακλή είναι προφανής σε διοικητικό επίπεδο: Οι συζητήσεις και διαπραγματεύσεις σε οποιοδήποτε ζήτημα, έχει backround τη δυνατότητα υλοποίησης συμφωνίας. Το πολύ απλό, αλλά ουσιαστικό και δυσεύρετο στη σημερινή ποδοσφαιρική Ελλάδα, να τηρεί ότι συμφωνεί με παίκτες, προμηθευτές, συνεργάτες κτλ. Η συνέπεια λόγων-υποσχέσεων με τις πράξεις εξέλειπε και από τον Ηρακλή των προηγούμενων ετών. Πλέον έχει αλλάξει. Κι αυτό έπαιξε ρόλο στην επικέντρωση της ομάδας στο στόχο. Το όνομα του Ηρακλή και η δυναμική του ήταν αναμενόμενο πως θα μετρούσαν. Τον Οκτώβρη και με την αγορά… άδεια, ο Ημίθεος βρήκε καλούς παίκτες εύκολα όντας δέλεαρ για εκείνους να παίξουν με τη φανέλα του. Το δεύτερο σπουδαίο στοιχείο της υπόθεσης, ήταν πως οι περισσότεροι δεν… αρκέστηκαν να συμπληρώσουν στο βιογραφικό τους πως κάποτε έπαιξαν στον Ηρακλή, αλλά έδειξαν τη «δίψα» τους να πετύχουν στόχους αγωνιζόμενοι με τα κυανόλευκα.

Πηγή: metrosport