Έχει υπάρξει βασιλιάς και σκλάβος, ήρωας και κακός, ετοιμοπόλεμος στρατιώτης στις κινηματογραφικές επάλξεις τόσων και τόσων δεκαετιών.
Ο λόγος για μια από τις ηρωικότερες φιγούρες του παγκόσμιου σινεμά, που μεσουράνησε στο Χόλιγουντ του ’50 και του ’60 χαρίζοντάς μας αξέχαστες ερμηνείες σε μια σειρά από λαμπρά και πανάκριβα κινηματογραφικά έπη.
Ο άνθρωπος που άλλαζε ρόλους σαν τα πουκάμισα και έγινε σύμβολο αρρενωπότητας με το γωνιώδες πρόσωπο και το αθλητικό του παρουσιαστικό δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις.
Βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου, ξεκίνησε την καριέρα του ως μοντέλο και ερασιτέχνης ηθοποιός, πριν γίνει αστέρας της τηλεόρασης και του θεάτρου και κατόπιν λαμπρός κινηματογραφικός ηθοποιός, δανείζοντας το πρόσωπό του σε μια σειρά ιστορικότατων ρόλων.
Επιβλητικός στη θωριά και μεγάλος πρωταγωνιστής, είχε την κοψιά που απαιτούσαν τα ανεπανάληπτα χολιγουντιανά έπη, όπως οι «Δέκα Εντολές» (1956) και ο «Μπεν Χουρ» (1959)!
Από την επόμενη δεκαετία θα στρεφόταν στα γουέστερν και τον κινηματογράφο του φανταστικού, αφήνοντας και πάλι τη σφραγίδα του στον αυθεντικό «Πλανήτη των Πιθήκων» (1968), πριν αποσυρθεί σχεδόν αποκλειστικά σε τηλεοπτικούς ρόλους στις δεκαετίες του ’70 και του ‘80.
Ταυτοχρόνως, ήταν ιδιαίτερα δραστήριος και εκτός οθόνης, ως ακτιβιστής και μαχητής για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Κι αν στα τέλη της ζωής του φάνταζε ως συντηρητικός ηλικιωμένος και γραφικός υπέρμαχος της οπλοκατοχής, ο Ίστον διέτρεξε στη ζωή του όλο το φάσμα της ιδεολογίας, λες και άλλαζε ρόλους: από υποστηρικτής των κοινωνικών ελευθεριών των Αφρο-Αμερικανών και μαχητικότατος συνδικαλιστής για τα δικαιώματα των ηθοποιών στη δεκαετία του 1960, κατέληξε υπερσυντηρητικός στις τελευταίες φάσεις της ζωής του, ταυτίζοντας το όνομά του με τον Ρόναλντ Ρίγκαν και τους Ρεπουμπλικανούς, την ίδια στιγμή που ως πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Οπλοχρησίας υπήρξε από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα των ΗΠΑ, ένα ζωντανό απολίθωμα της αμερικανικής Δεξιάς.
Και βέβαια μιλάμε πάντα για τον οσκαρικό ηθοποιό που είχε βαδίσει πλάι στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ διεκδικώντας ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για τους Αφρο-Αμερικανούς! Αυτή ήταν η ιδιαίτερη ζωή του σπουδαίου ηθοποιού, που όπως έλεγε και ο ίδιος: «Έχω ζήσει τόσο υπέροχη ζωή. Έζησα αρκετά για δυο ανθρώπους»…
Πρώτα χρόνια
Ο Τζον Τσαρλς Κάρτερ γεννιέται στις 4 Οκτωβρίου 1923 στο Έβανσον, μια μικρή πόλη του Ιλινόις, ως γιος φτωχής οικογένειας βιομηχανικών εργατών. Το αγόρι πήρε το επίθετο του πατριού του, Ίστον, όταν οι γονείς του χώρισαν λίγο αργότερα και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε στη δεκαετία του 1930. Χρόνια αργότερα, όταν θα ανέβαινε στο σανίδι, θα υιοθετούσε ως όνομα το μητρικό επίθετο, το Τσάρλτον, κι έτσι γεννήθηκε η περσόνα του Τσάρλτον Ίστον για να αφήσει το σημάδι της στο Χόλιγουντ.
Ο μικρός ανακαλύπτει την κλίση του στην υποκριτική ήδη από τα σχολικά του χρόνια και παίζει ρόλους σε σχολικές παραστάσεις, την ίδια ώρα που αποφασίζει ήδη ως μαθητής να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής. Κι έτσι θα κάνει από νωρίς το ντεμπούτο του στο σινεμά, σε μια ερασιτεχνική παραγωγή ιψενικού έργου το 1941.
Μετά το σχολείο, θα πάρει υποτροφία για τη δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Northwestern και μετά την αποφοίτησή του θα καταταχθεί στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ το 1944, υπηρετώντας τη θητεία του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μέρες μάλιστα πριν καταταχθεί στον στρατό, παντρεύτηκε τη συμφοιτήτριά του στο πανεπιστήμιο Lydia Marie Clarke κι έφυγε για το μέτωπο.
Μαζί της έμεινε μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του και το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά…
Στιγμιότυπα καριέρας
Ολοκληρώνοντας τη θητεία του το 1946, μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και σύντομα εξασφαλίζει ρόλο στο Μπρόντγουεϊ, στο θεατρικό «Αντώνιος και Κλεοπάτρα» (1947). Με τη βαθιά φωνή και το επιβλητικό παρουσιαστικό του, σύντομα έγινε σταθερά στη θεατρική σκηνή της Νέας Υόρκης, με τους ρόλους να πέφτουν πια βροχή.
Σειρά είχε μετά η τηλεόραση, όπου έπαιξε και πρωταγωνίστησε σε αρκετές σειρές, γινόμενος εν τω μεταξύ γνωστός ως τηλεοπτικός και θεατρικός ηθοποιός. Και τότε ήρθαν οι μεγάλοι κινηματογραφικοί ρόλοι!
Πρώτος σταθμός στο Χόλιγουντ, πρώτος σημαντικός ρόλος δηλαδή, ήταν στο «Όγδοο Θαύμα» (1952) του μεγαλομανή σκηνοθέτη Σεσίλ Μπ. Ντε Μιλ. Τέσσερα χρόνια αργότερα θα έρθει ο ρόλος που θα τον καθιερώσει στις συνειδήσεις του παγκόσμιου κοινού, όταν χώρισε τις θάλασσες στις «Δέκα εντολές», πάλι του Σεσίλ Ντε Μιλ (1956)!
