Ο Νίκος Μουτσινάς βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη με την παράσταση «Οι Από Πάνω» στο Ράδιο Σίτυ. Ο γνωστός παρουσιαστής θυμήθηκε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη και μίλησε για τον χαρακτήρα του, που ίσως παρεξηγείται.
Διαβάστε τα αποσπάσματα από την συνέντευξη που παραχώρησε στην Χαριτωμένη Μεχτερίδου και στο περιοδικό της Δυτικής Θεσσαλονίκης EK- Μagazine:
Κάθε άνθρωπος έχει μία ιστορία να διηγηθεί, ποια η δική σου;
Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μικρός, μεγάλωσα με την μητέρα μου, τη γιαγιά και το παππού μου. Ό,τι είμαι αυτή τη στιγμή σαν προσωπικότητα και σας τρέλα το οφείλω σε αυτούς. Είχαν αρκετό απόθεμα τρέλας, πλάκας, ενέργειας στο μεγάλωμα μου. Το όνομα μου όταν γεννήθηκα ήταν να είναι Κώστας, το όνομα του μπαμπά του πατέρα μου, όμως επειδή χωρίσανε οι γονείς μου αποφάσισαν να με βαφτίσουν Νίκο, το όνομα του παππού που μέναμε μαζί του. Έτσι στο σπίτι ήμασταν παππούς και εγγονός με το ίδιο όνομα, κρύβει μία αμερικανιά αυτό…(γελάει). Γενικά ήμασταν μία οικογένεια φυσιολογική, ούτε φτωχοί ούτε πλούσιοι κάπου στη μεσαία οικονομική κατάσταση.
Σε ποια γειτονιά της Θεσσαλονίκης μεγάλωσες; Τι αναμνήσεις έχεις από τη γειτονιά σου;
Μεγάλωσα στην Ανάληψη περιοχή Δελφών πάνω από το μικρό πάρκο Κρήτης- στο γνωστό μας πάρκο για εμάς που μεγαλώσαμε εκεί κοντά- εκεί στο πάρκο παίζαμε ως παιδιά. Έχω παίξει πολλά παιχνίδια σε αυτό το πάρκο και με τη μαμά μου εκεί να με επιβλέπει από το μπαλκόνι του σπιτιού ή να πηγαίνει στο ζαχαροπλαστείο της φίλης της για καφέ και να βρίσκονται τα μάτια της πάνω μου. Η γειτονιά μας τα είχε όλα κοντά, το δημοτικό ήταν απέναντι από το σπίτι, το Λύκειο παραδίπλα. Γενικά δεν ήθελε η μητέρα μου να πάω μακριά από το σπίτι,. Κάποια στιγμή ήμουν σε άλλο σχολείο και έφερε η μητέρα μου πάνω κάτω τα πράγματα ώστε να είμαι κοντά στο σπίτι. Γενικά η μητέρα μου δεν ήθελε να φύγω μακριά από το σπίτι ώσπου στα δεκαεννιά μου έφυγα για Αθήνα, αρκετά μακριά από το σπίτι μου.
Ήσουν από παιδί η “χαρά του πάρτι”;
Κάπως έτσι ήμουν από παιδί γιατί είχα αυτό το ερέθισμα από το παππού μου τον Νικόλα. Ο παππούς μου ήταν ένας πολιτικός μηχανικός και παράλληλα ένας ερασιτέχνης ταχυδακτυλουργός. Θυμάμαι πως εκεί που καθόμασταν όλοι μαζί στο σπίτι με καλεσμένους πήγαινε φορούσε μία περούκα της γιαγιάς- τότε ήταν μόδα να φορούν οι γυναίκες περούκες- ερχόταν έκανε πλάκα φορώντας και μία γυναικεία ποδιά και προσπαθούσε να κάνει τους άλλους να γελάσουν. Άλλες πάλι φορές έπαιρνε το βαλιτσάκι του και μας παρουσίαζε τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα του και εγώ ήμουν ο πιστός βοηθός του. Έτσι από παιδί έβλεπα πως ο τρόπος να κοινωνικοποιηθείς είναι να κάνεις τον άλλον να γελάσει. Αυτό ως παιδί το αποθήκευα μέσα μου. Έτσι μου βγαίνει και εμένα στη ζωή μου ως αυτονόητο να κάνω τον άλλον να γελάσει δε καταβάλλω προσπάθεια σε αυτό, μου βγαίνει αβίαστα. Αν και ήμουν πολύ ήσυχο παιδί, έχω να το λέω και ας μη με πιστεύουν.
Εργασιομανής είσαι, γαλήνη καταφέρνεις να βρεις στη ζωή σου;
Εργασιομανής είμαι σαν τρελός. Αν και έρχεται σε λίγο κόντρα ο τρόπος που ζω με το τρόπο που δουλεύω. Δουλεύω κάνοντας εκπομπές που έχουν τρέλα, χιούμορ, πλάκα αλλά στο σπίτι μου είμαι πιο ήσυχος, πιο ήρεμος. Αν βρεθώ με τη παρέα μου θα την κάνω τη πλάκα μου. Δε κάνω καμία ξέφρενη ζωή, ότι ένταση και τρέλα ζω τη κάνω στη δουλειά μου. Η δουλειά μου είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που την έχω ψηλά στο κεφάλι μου. Δεν είμαι τεμπέλης, την αγαπώ τη δουλειά μου, αγαπάω να δουλεύω. Μπορεί να μοιάζω με διπολική προσωπικότητα αλλά δεν είμαι!
Διαβάστε περισσότερα στο ΕΚ-Magazine που μπορείτε να προμηθευτείτε δωρεάν από 100 σημεία διανομής στην πόλη.
seleo.gr-Lifestyle
