Άμα λέω εγώ ότι τα “Notebook” και οι κάθε λογής αμερικανιές σας έχουν (και κυρίως ΜΑΣ έχουν) κάνει μεγάλη ζημιά, με λέτε οπισθοδρομικό και προκατειλημμένο, και χρησιμοποιώ τους πιο επιεικείς και δημοσιεύσιμους χαρακτηρισμούς. Λες και ζείτε την επαύριο του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, οπότε έχετε εμποτιστεί ρομαντισμό, τον έχετε ζήσει στο πετσί σας, και πια δεν μπορείτε, δεν κάνετε χωρίς αυτό.
Ή ρομαντισμός ή τίποτα. Παντού όμως, και κυρίως στον άντρα. Εκεί, αν δεν σου φέρνει λίγο σε λόρδο Βύρωνα και κάπως σε αγγλοσάξονα ευγενή, τέλος πάντων, ούτε να τον φτύσεις, πολύ μπανάλ και νεαντερταλιά η φάση, σωστά;
Και στο καπάκι ολοφύρεσαι παρέα με τις φιλενάδες σου, αναρωτώμενη «πού πήγαν οι άντρες», και γιατί τα σωστά αρσενικά εκλείπουν στις μέρες μας, και πολύ ικανοποιημένη μου είσαι από την εξαγωγή του σχετικού συμπεράσματος του Παπάζογλου. Το ενδεχόμενο οι μάγκες να μην έχουν απαραιτήτως γίνει λιώμα από το τρένο, και όποιου άλλου τύπου αμαξοστοιχία, αλλά οι ίδιες να τους έχετε διώξει και περιορίσει με τα καμώματα σας, το έχεις αναρωτηθεί; Εγώ απλά παρέχω τροφή με σκέψη, και συμπληρώνω το κατηγορώ μου για σήμερα, λέγοντας σου ότι καλός και ο ρομαντισμός, αλλά σε ορισμένα πράγματα, δεν είναι και αυτό που πρέπει να δίνεις προτεραιότητα πάνω σε έναν άντρα. Κι αν δεν σου έρχονται τώρα στο μυαλό, πάρε α βοηθηθεί η μνήμη σου:
Ασφάλεια και προστασία. Επειδή κοντά στο αγόρι σου θες να αισθάνεσαι ασφαλής. Και να μη χρειάζεται να του ζητήσεις να επέμβει όταν κάποιος σε προσβάλλει ή σου φέρεται άσχημα, αλά να αναλαμβάνει αυτομάτως τη βρώμικη δουλειά ο ίδιος, καθαρίζοντας για πάρτη σου. Όχι με αίματα και σκοτωμούς, είπαμε, αλλά και να μην κωλώνει. Τώρα, το να πετάξεις το γάντι στον άλλο, και να τον κάνεις χώμα με τα λόγια, πίστεψε με, δεν είναι και τόσο αποτελεσματικό. Φτάνει να ρίξει στον εχθρό τη ματιά που σκοτώνει και αυτός να σπάσει. Κι αν δεν τον κάνει με το καλό, να υπάρχει και το άγριο ως ενδεχόμενο…
Ερωτική ζωή. Καλές οι γατουλινιές και τα ζουζουνίσματα, αλλά δεν πιστεύω να είναι αυτά που θα έχεις να διηγείσαι όταν αναφέρεσαι στις σeξουαλικές σου επιτυχίες, σωστά; Εκεί θες τον άντρα τον σωστό, τον πρόστυχο και έμπειρο και από όλα, που ξέρει τι να πάρει, αλλά και τα να δώσει, και κυρίως πώς θα το πάρει από σένα. Που δεν θα χρειάζεται ούτε manual ούτε να σε κοιμίσει από τα προκαταρκτικά κιόλας, και που κυρίως θα σε ικανοποιήσει ακριβώς όπως θέλεις. Δεν ξέρω αν το λες περίσσευμα τεστοστερόνης ή κάπως αλλιώς, αλλά σίγουρα στον εν λόγω τομέα το σεις και το σας δεν λειτουργούν ούτε διεγερτικά, ούτε απολαυστικά, όπως και να το κάνεις…
Εξηγήσεις. Πρέπει να είναι καθαρές και σταράτες, τουλάχιστον στον άντρα που γνωρίζει πώς να διαχειρίζεται τις καταστάσεις. Χωρίς ούτε πανικό, αλλά ούτε και να παραπέμπει τα πάντα στις ελληνικές καλένδες, το αγόρι σου πρέπει να αποφεύγει την αντιμετώπιση των πραγμάτων με εικοτολογίες και πιθανότητες, που σε αφήνουν και τον αφήνουν μετέωρους. Όχι απαραιτήτως με άσχετες υποθέσεις, αλλά και σε ότι έχει να κάνει με σας τους δύο. Εκτιμάς κάτι περισσότερο σε έναν άντρα, από το να είναι ντόμπρος Ακόμη κι αν αυτό που έχει να σου πει, δεν θα σου αρέσει και τόσο; Νομίζω πως όχι. Συνεπώς, άσε τις ρομαντικές θεωρήσεις για άλλους τομείς, και εδώ υιοθέτησε μία πιο πραγματιστική τάση…
Συμπεριφορά του προς εσένα. Εντάξει δεν νομίζω να ποθείς δα και κολασμένα τον Κόναν τον Βάρβαρο, που θα σου δίνει δύο μπάτσες να στρώνεις κάθε φορά που θα βγάζεις γλώσσα. Αλλά εντάξει, και οι καντάδες και οι απανωτές ανθοδέσμες και όλη η φάση του πρώτου καιρού, από ένα σημείο και έπειτα μοιάζουν και άκαιρα και υπερβολικά, και λίγο φλώρικα, όχι; Ευθύτητα και ευγένεια συνάμα, είναι ο συνδυασμός που μπορεί να σε ξεκλειδώσει. Χωρίς να χάνεις τη μαγεία αυτού που νιώθεις, αλλά και αποτινάσσοντας όλη αυτή την αηδιαστική από ένα σημείο και έπειτα γλυκερή αίσθηση ενός εφηβικού έρωτα, τίγκα στο ροζουλί και την τσιχλόφουσκα. Είσαι μεγάλο παιδί πια, βρες και έναν σε αντίστοιχη ηλικία…
Διαχείριση της σχέσης σας. Και της πραγματικότητας που την περικλείει, εννοείται. Μπορώ να κατανοήσω την ανάγκη καθεμιάς από εσάς να ζήσει το ρομάντζο της και να αντικρίσει τον πρίγκιπα από τα παραμύθια, που θα της φερθεί αναλόγως στον παραμυθένιο πύργο του, αλλά δυστυχώς, τα πράγματα τις περισσότερες φορές είναι απείρως κυνικότερα, και μας προσγειώνουν απότομα. Τι είναι αυτό που αναζητάς όταν τα πράγματα σκουραίνουν; Ένα άτομο που να μπορεί να σε στηρίξει, που να γίνεται να τον εμπιστευτείς και που θα μπορέσει να δράσει ακαριαία, με ψυχραιμία και συνάμα αποφασιστικότητα. Ένα αγόρι που θα είναι το πλάι σου, χωρίς να χάνει το κουράγιο του, αλλά αντιθέτως δίνοντας σου και μερίδιο από το δικό του. Και κυρίως, που δεν θα αιθεροβατεί, αλλά θα πατά γερά στα πόδια του, και θα μπορεί να σας βγάλει μέσα από πιθανές ζόρικες καταστάσεις. Ειδικά για το τελευταίο, τα αποθέματα ρομαντισμού του θα πρέπει να είναι σημαντικά μειωμένα, αν με εννοείς. Αν πάλι όχι, δεν ξέρω, είναι δικαίωμα σου να συνεχίσεις να ψάχνεις για να βιώσεις τη δική σου αμερικανική κομεντί. Και πού ξέρεις, μπορεί να τη βρεις. Αυτό που δεν θα γνωρίζεις, είναι το τέλος της, που μπορεί να απέχει μακράν, όσων είχες συνηθίσει να βλέπεις στη μεγάλη οθόνη. Και κάπου εκεί θα αντιληφθείς ότι η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική, και ότι ο ρομαντισμός είναι το τελευταίο πράγμα που σε απασχολεί εν προκειμένω. Δεν ξέρω μόνο αν θα είναι αργά για δάκρυα…
sxeseis
