Το πώς «έσωσε» τις διαπραγματεύσεις στη Σύνοδο Κορυφής με την παρέμβασή του, όταν όλα έδειχναν ότι οι συζητήσεις κατέληγαν σε αδιέξοδο, περιγράφει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.
Όπως αναφέρει ο Τουσκ:
«Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, γύρω στις 7 το πρωί ένιωσα ότι ο κίνδυνος για το τέλος τους ήταν πολύ κοντά, όταν και η Μέρκελ και ο Τσίπρας ζήτησαν διακοπή. Εκείνη τη στιγμή τούς χώριζαν μόνο 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Στο τέλος, οι συζητήσεις αφορούσαν πόσα εικονικά χρήματα θα έμπαιναν στο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων για επενδύσεις και πόσα για αποπληρωμή του χρέους.
Η θέση της κ. Μέρκελ ήταν να διοχετευθούν 10 δισεκατομμύρια ευρώ για επενδύσεις και του κ. Τσίπρα ήταν να πάνε 15 δισεκατομμύρια για επενδύσεις. Οπότε τούς χώριζαν 2,5 δισεκατομμύρια. Εκεί τους είπα πως αν τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις χωρίς αποτέλεσμα, είμαι έτοιμος να πω δημόσια ότι η Ευρώπη είναι κοντά στην καταστροφή για 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο κ. Τσακαλώτος και η ομάδα του ανέλυσαν την πρόταση σε διπλανό δωμάτιο και μετά ήρθε όλη η ομάδα με τον κ. Τσίπρα και τον Έλληνα υπουργό και με κάποιους συμβούλους και είπαν ότι τη δέχονται με κάποιες μικρές αλλαγές, που δεν ήταν σημαντικές. Η ελληνική πρόταση έγινε αποδεκτή από όλους μας».
Ερωτηθείς αν το δωμάτιο ήταν χωρισμένο στα δύο, υπέρ και κατά της Ελλάδας, απαντά: «Ήταν στις 11 το βράδυ του Σαββάτου, όταν ήταν ξεκάθαρο ότι η Γερμανία δεν ήταν η πιο σκληρή χώρα, καθώς η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Μέρκελ ήταν έτοιμη για συμβιβασμό και μερικά κράτη-μέλη φοβούνταν ότι αυτός ο συμβιβασμός δεν θα περνούσε από τα Κοινοβούλιά τους. Όλα γίνονταν άτυπα, όταν έλαβα σήμα από πέντε κράτη-μέλη ότι ο κ. Ρούτε (πρωθυπουργός της Ολλανδίας) θα ήταν ο καλύτερος εκπρόσωπός τους. Εγώ μάλλον αφελώς πίστευα πως θα είχαμε συμφωνία τα μεσάνυχτα, καθώς ήξερα ότι η συμφωνία έπρεπε να γίνει με όλα τα μέλη και όχι μόνο μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας. Ήθελα να αποφύγω την παγίδα, που θα ήταν άλλες χώρες να μη δεχτούν τη συμφωνία».
Όσο για τον ρόλο των μικρότερων χωρών της Ευρωζώνης, εξηγεί: «Οι μικρότερες χώρες και οι νεότερες χώρες στο ευρώ ήταν πολύ υπομονετικές και όχι ενεργές, με την καλή έννοια. Μου είχαν πει ότι δεν ήθελαν να παρεμβληθούν στις διαδικασίες και ότι γι’ αυτές το Grexit δεν ήταν αποδεκτό».
