Ο Τσίπρας πιέστηκε από στελέχη της κυβέρνησης να παραδοθούμε – Βαρουφάκης

Ο Τσίπρας πιέστηκε από στελέχη της κυβέρνησης να παραδοθούμε – Βαρουφάκης

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, με μπαράζ συνεντεύξεων συνεχίζει να αποκαλύπτει το παρασκήνιο από τα κλειστά Eurogroup και τη νύχτα του δημοψηφίσματος.

Σε συνέντευξη του στο αυστραλιανό περιοδικό MONTHLY,  ο πρώην υπουργός αποκαλύπτει πως και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραδέχτηκε σε κατ’ ιδίαν συνομιλία με τον ίδιο ότι δεν θα υπέγραφε τη συμφωνία.

Σε ένα διάλειμμα στις συναντήσεις τον ρώτησα τον Σόιμπλε: “Εσύ θα το υπέγραφες αυτό, αυτή τη συμφωνία;” και εκείνος μου απάντησε “όχι, δεν θα το κανα. Δεν είναι καλή για τους πολίτες σας”. Αυτό είναι το πιο απογοητευτικό μέρος, ότι σε προσωπικό επίπεδο μπορείς να έχεις αυτήν την ανθρώπινη συνομιλία, αλλά στις συναντήσεις είναι αδύνατο να το επαναφέρεις, είναι αδύνατο να χαράζεις πολιτικές με ανθρωπιά. Η πολιτική συζήτηση είναι δομημένη με τρόπο τέτοιο ώστε ο ανθρωπισμός να μένει έξω από το δωμάτιο, περιγράφει ο κ. Βαρουφάκης.

Όσο γιατί ο Σόιμπλε λειτούργησε με τέτοιο τρόπο, ο κ. Βαρουφάκης επαναλαμβάνει τα περί Σχεδίου Σόιμπλε.

Σχεδίαζε μια έξοδο της Ελλάδας σαν μέρος του σχεδίου του για την αναδόμηση της Ευρωζώνης. Δεν πρόκειται για θεωρία. Ο λόγος που το λέω αυτό, είναι επειδή μου το είπε ο ίδιος. Αυτός είναι ο τρόπος του Σόιμπλε για να αποσπάσει συναίνεση από τη Γαλλία και την Ιταλία, αυτό ήταν πάντα το παιχνίδι. Το παιχνίδι είναι μεταξύ της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, και η Ελλάδα ήταν –όχι τόσο ένας αποδιοπομπαίος τράγος- έχουμε μια έκφραση στην Ελλάδα: Χτυπάω το σαμάρι για να ακούσει το μουλάρι. Είναι μια ξεκάθαρη στρατηγική για να πάρεις από το Παρίσι και τη Ρώμη, ιδιαίτερα το Παρίσι, τη συναίνεση προς τη δημιουργία ενός αυστηρού, τευτονικού μοντέλου Ευρωζώνης.

Τη νύχτα του δημοψηφίσματος βρήκα μια αίσθηση τρόμου στο Μαξίμου

Μιλώντας για το παρασκήνιο της νύχτας του δημοψηφίσματος, ο κ Βαρουφάκης είπε: Έκανα μία δήλωση στο υπουργείο Οικονομικών και έπειτα πήγα στο Μέγαρο Μαξίμου για να συναντήσω τον πρωθυπουργό και το υπόλοιπο επιτελείο του υπουργείου. Ήμουν συνεπαρμένος. Το ηχηρό “όχι”, μη αναμενόμενο, ήταν σαν μία αχτίδα φωτός που διαπερνούσε το πολύ βαθύ, πηχτό σκοτάδι. Περπατούσα στα γραφεία μεταφέροντας μαζί μου την απίστευτη ενέργεια των ανθρώπων έξω. Υπερνίκησαν τον φόβο. Όμως από τη στιγμή που εισήλθα στο Μέγαρο Μαξίμου, όλη αυτή η αίσθηση απλώς εξαφανίστηκε. Εκεί επικρατούσε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, αλλά αρνητικά φορτισμένη. Ήταν σαν η ηγεσία να έχει ξεπεραστεί από τον κόσμο. Και η αίσθηση που έλαβα ήταν αυτή του τρόμου. “Τί κάνουμε τώρα;”.

Αναφορικά με τη στάση Τσίπρα, ο κ. Βαρουφάκης είπε Μπορώ να πω πως ήταν αποκαρδιωμένος. Ήταν μια μεγάλη νίκη την οποία πιστεύω ότι γεύτηκε κατά βάθος, αλλά που δεν μπορούσε να τη διαχειριστεί. Γνώριζε πως το υπουργικό του συμβούλιο δεν μπορούσε να τη διαχειριστεί. Ήταν ξεκάθαρο πως στοιχεία μέσα στην κυβέρνηση ήδη άρχισαν να τον πιέζουν. Ήδη μέσα σε ώρες, πιέστηκε από υψηλόβαθμους αξιωματούχους μέσα στην κυβέρνηση να μετατρέψει το “όχι” σε “ναι”, να παραδοθεί.

Υπήρχαν μέλη της κυβέρνησης που πίεζαν προς την κατεύθυνση της παράδοσης

Ο αρθρογράφος περιγράφει πως ο κ. Βαρουφάκης του είπε ότι υπήρχαν άνθρωποι εντός της εύθραυστης κυβέρνησης συνασπισμού οι οποίοι εκλάμβαναν το δημοψήφισμα ως μια στρατηγική εξόδου, όχι ως μια στρατηγική πάλης.

Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, του επεσήμανα πως είχε μία ξεκάθαρη επιλογή: Να χρησιμοποιήσει αυτό το 61,5% ως μία αναζωογονητική δύναμη, ή να παραδοθεί. Και του είπα πριν καν απαντήσει, ότι εάν κάνει το δεύτερο, “εγώ θα παραιτηθώ”. Θα παραιτηθώ εάν επιλέξεις μια στρατηγική παράδοσης. Δεν θα σε υπονομεύσω αλλά θα χαθώ μέσα στη νύχτα. Πάντα πιστεύαμε ότι το ευρωπαϊκό σχέδιο, παρά τις αδυναμίες του θα ήταν μία ευκαιρία για την Ευρώπη να ενωθεί, ότι ίσως υπάρξει μια ευκαιρία να ανατρέψει τις αρχικές της προθέσεις και να μετατραπεί σε ένα είδος Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο να κινηθούν προς αριστερές προοδευτικές πολιτικές. Αυτή ήταν η ιδεολογία μας, πώς γαλουχηθήκαμε από πολύ νεαρή ηλικία ανέφερε ο πρώην υπουργός Οικονομικών.

Ο Τσίπρας με κοίταξε και μου είπε: “Αντιλαμβάνεσαι ότι δεν πρόκειται να δώσουν συμφωνία σε εμένα και σε σένα. Θέλουν να μας ξεφορτωθούν”.

Και στη συνέχεια μου είπε την αλήθεια, ότι υπήρχαν άλλα μέλη της κυβέρνησης που πίεζαν προς την κατεύθυνση της παράδοσης. Ήταν πραγματικά στεναχωρημένος. Του απάντησα:

“Κάνε το καλύτερο στο πλαίσιο της απόφασης που έλαβες”, μία απόφαση με την οποία διαφωνώ από καρδιάς, αλλά “δεν είμαι εδώ για να σε υπονομεύσω”. Έτσι πήγα σπίτι. Ήταν 4.30 το πρωί. Ήμουν ταραγμένος-όχι προσωπικά, δεν δίνω δεκάρα για την αποχώρησή μου από το υπουργείου. Για την ακρίβεια αυτό ήταν μια μεγάλη ανακούφιση. Έπρεπε να κάτσω από τις 4:30 έως τις 9 το πρωί για να γράψω ακριβώς τις λέξεις της παραίτησής μου, γιατί ήθελα από τη μία να εκφράσω τη στήριξή μου στον Αλέξη και από την άλλη να καταστήσω ξεκάθαρο γιατί αποχωρώ, ότι δεν εγκατέλειπα το καράβι. Το ίδιο το καράβι είχε εγκαταλείψει την πορεία του.