Οικογένεια έζησε απομονωμένη σε δάσος της Σιβηρίας για 40 χρόνια. Όταν τους βρήκαν οι επιστήμονες ανακάλυψαν “κάτι” το σοκαριστικό!

Τα σύντομα καλοκαίρια είναι ασφυκτικά ζεστά, με εξαιρετικά υψηλή υγρασία. Το χιόνι μένει στο έδαφος μέχρι το Μάιο και ξεκινά και πάλι το Σεπτέμβριο, όταν το βόρειο τμήμα αρχίζει να παγώνει και πάλι. Ένα μεγάλο μέρος της περιοχής κατοικείται μόνο από μερικές εκατοντάδες ανθρώπους.
Πίσω στο 1978, ένα ελικόπτερο που μετέφερε γεωλόγους από την Σοβιετική Ένωση, πετούσε πάνω από την περιοχή, όταν η ομάδα παρατήρησε αυλάκια κάτω στο έδαφος που έμοιαζαν με ένα είδος κήπου.

Το ελικόπτερο έκανε κύκλο πάνω από την περιοχή αρκετές φορές έως ότου οι ερευνητές ήταν σίγουροί: κάποιοι άνθρωποι είχαν εγκατασταθεί εκεί. Αλλά ποιος θα μπορούσε να ζήσει εκεί, τόσο μακριά από κατοικημένη περιοχή; Έπρεπε να στείλουν μια αποστολή για να μάθουν. Η αρχηγός της αποστολής, Galina Pismenskaya, μαζί με την ομάδα της, έφτιαξαν δώρα για όποιον θα συναντούσαν εκεί και πήραν μαζί τους και όπλα για την περίπτωση ανάγκης.

Οι επιστήμονες προσέγγισαν το έδαφος που είχα δει από τον αέρα, γεμάτο προσμονή. Σύντομα συνάντησαν κάποιον: έναν γέρο σε βρώμικα ρούχα. Αφού του μίλησαν αρκετές φορές, εκείνος αντέδρασε και στη συνέχεια τους οδήγησε στο χτισμένο σπίτι του.

Το εσωτερικό του σπιτιού, φαινόταν σαν να είχε επιστρέψει από τον μεσαίωνα. Έξι άνθρωποι ζούσαν στην καλύβα: Ο Karp Ossipowitsch Lykow, οι γιοι του Sawwin (45) και Dimitri (36) και οι κόρες του Natalja (42) και Agafja (34). Η μητέρα τους, Akulina Karpowna, είχε πεθάνει χρόνια πριν από την πείνα.

Η οικογένεια Lykow ήταν ευσεβείς χριστιανοί, που αντιμετώπισαν διώξεις το 1936 και κατέφυγαν στα δάση της Σιβηρίας και κρύφτηκαν εκεί όπου δεν υπήρχε άλλος άνθρωπος.

Οι Lykows απέρριψαν τη σύγχρονη τεχνολογία και ζούσαν σαν τον 17ο αιώνα. Σιγά-σιγά, άρχισαν να μιλούν με τους ερευνητές που τους είχαν ανακαλύψει.

Οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η οικογένεια είχε χάσει όλα αυτά που είχαν συμβεί στον κόσμο τα τελευταία 40 χρόνια. Ο Β ‘Παγκόσμιος Πόλεμος, η προσσελήνωση και πολλά άλλα.

Η ανακάλυψη αυτής της οικογένειας σύντομα έγινε μια εθνική ανησυχία. Την επισκέπτονταν όλο και περισσότεροι ερευνητές και δημοσιογράφοι.

Το 1981, τα μεγαλύτερα τρία παιδιά πέθαναν και ο πατέρα τους ακολούθησε το 1988. Η μικρότερη κόρη Agafja, έχει ενεργή επαφή με τον έξω κόσμο. Μιλάει τακτικά ταχυδρομικώς με τον κυβερνήτη της επαρχίας Κεμέροβο και έχει μιλήσει εκτενώς με πολλές δημοσιογράφους για τη ζωή της που έχει γίνει βιβλίο και ντοκιμαντέρ.

Η Agafja απολαμβάνει να έχει επαφή με άλλους ανθρώπους, αλλά επέλεξε να μείνει στο δάσος όπου πέρασε όλη της τη ζωή.

Τι σκληρή, αλλά ισχυρή, η ζωή αυτής της γυναίκας για την ίδια και για όλη την οικογένειά της.