Όλοι ονειρεύονται να ξεφύγουν από τη μουντή καθημερινότητα και να λιαστούν με φόντο τα κρυστάλλινα νησιά ενός ελληνικού νησιού. Ντόπιοι και ξένοι.
Μόνο που οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου το έχουν αυτό μπροστά στα πόδια τους. Απλώς δεν το ξέρουν.
Και μέσα στο προχωρημένο καλοκαίρι μάλιστα με τους δρόμους πιο άδειους και τον κόσμο σαφώς λιγότερο, οι μικροί αυτοί παράδεισοι της Αττικής γίνονται απείρως πιο προσβάσιμοι.
Διακοπές στο Κλεινόν Άστυ λοιπόν σε σημεία μια ανάσα από το κέντρο που δεν έχουν να ζηλέψουν σχεδόν τίποτα από τα μεγαθήρια του ελληνικού τουρισμού.
Διάθεση για εξερεύνηση χρειάζεται, σε μια πόλη εξάλλου που είναι κυριολεκτικά λουσμένη στη θάλασσα. Και σε πολλά σημεία της, βλέπε Αθηναϊκή Ριβιέρα, η ατμόσφαιρα είναι εντελώς νησιώτικη. Αλλά και εντελώς δωρεάν.
Ανεξερεύνητες παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά λοιπόν το πολύ μία ώρα από το κέντρο της πόλης θα σε πείσουν πως η Αττική είναι ευλογημένος τόπος.
Η ΚΑΠΕ στα Λεγρενά, η απόλυτη άλλοτε μυστική παραλία της Αττικής, είναι σήμερα πιο γνωστή και από τα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Όπως και ο Χάρακας, ειδικά όταν απέκτησε ξαπλώστρες.
Όποιος έχει όρεξη για ανακάλυψη θα βρει πλήθος τέτοιων μικρών οάσεων στην αττική ακτογραμμή. Όποιος δεν σταματά μάλιστα στα δύσκολα, υπάρχει πάντα και ο γρίφος του Πασαλιμανιού. Όχι του Πειραιά, αλλά του Σουνίου. Εκεί, στον οικισμό Πασά, κρύβεται ένας μικρός παράδεισος που πρέπει να ρωτήσεις πολύ για να βρεις.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε μια «όαση» στο 38ο χιλιόμετρο (λεωφόρου Βουλιαγμένης-Σουνίου), στα Καλύβια Θορικού. Αυτά είναι όμως σταυρόλεξα για γερούς λύτες…
Τσίου – Σούνιο
Μια παραλία της Αττικής που γνωρίζουν αποκλειστικά οι μυημένοι, οι ντόπιοι και οι φίλοι τους δηλαδή, είναι ένας μικροσκοπικός και μυστικός ακόμα παράδεισος με κρυστάλλινα νερά. Στο τέλος του Σουνίου τη συναντάς, ακριβώς πριν το Λαύριο, και είναι μια στενή λωρίδα άμμου που θρονιάστηκε πεισματικά μέσα στα λευκά βράχια.
Το ανοργάνωτο γαλάζιο διαμάντι το κάνει όσο μπορεί πιο δύσκολο να το βρεις. Πηγαίνοντας από Σούνιο για Λαύριο θα δεις μια ταμπέλα, όπως ακριβώς ξεκινά και η ιστορία της ΚΑΠΕ δηλαδή. Εδώ γράφει «Ακρωτήρι». Αν την ακολουθήσεις, θα βρεθείς σε ένα αδιέξοδο με σπίτια δεξιά και θάμνους αριστερά.
Εκεί παρκάρεις, ακολουθείς τα κακοτράχαλα μονοπατάκια και σε 5 λεπτά είσαι σε έναν από τους τελευταίους κρυφούς παραδείσους της Αττικής. Μη φύγεις πριν το ηλιοβασίλεμα…
Άγιος Νικόλαος – Ανάβυσσος
Κρυφός ο Άη-Νικόλας δεν είναι κατά κανέναν τρόπο, είναι απλώς πως αν δεν στο «σφυρίξουν» θα επιλέξεις τις γνωστότερες γειτονικές πλαζ. Και θα χάσεις. Εδώ μιλάμε για ένα αψεγάδιαστο διαμάντι των αττικών νερών, με αφράτη άμμο και γαλαζοπράσινα νερά. Και επιλογή για οργανωμένες ή ανοργάνωτες καταστάσεις στους δύο κολπίσκους του.
Κι εδώ μια πινακίδα ακολουθείς, αυτή της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων, αμέσως πριν την κεντρική παραλία της Αναβύσσου, καθώς η παραλία δεν είναι ορατή από τον δρόμο.
Ο παράδρομος σε βγάζει όμως χωρίς πολλούς μπελάδες στην πλαζ, στους πανέμορφους αυτούς κολπίσκους που επιβλέπονται από το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Η ωραιότερη χερσόνησος του Σαρωνικού σε περιμένει να σε ξελογιάσει σε μια μεγάλη και πανέμορφη παραλία.
Μικρή Χαμολιά – Βραυρώνα
Ανάμεσα στη Λούτσα και το Πόρτο Ράφτη υπάρχει ένα ακόμα αττικό μυστικό: μια παραλία με τιρκουάζ νερά σαν του Ιονίου. Ένας μαγευτικός μικροσκοπικός κολπίσκος είναι με ρηχά και κρυστάλλινα νερά και εξωτική διάθεση. Και βότσαλο και άμμο θα βρεις εδώ, αλλά και φυσική σκιά, δώρο των πεύκων και των βράχων.
Η Μικρή Χαμολιά θέτει κι αυτή τους δικούς της όρους για να την ανακαλύψεις. Θα πρέπει πρώτα να βρεις τον οικισμό Χαμολιά, να κατέβεις στην παραλία του και να κατευθυνθείς στα δεξιά της. Κάπου 500 μετρά μετά θα βρεις χωματόδρομο που οδηγεί στην Μικρή Χαμολιά.
Απάνεμη είναι συνήθως, εκτός κι αν βρεθείς σε «εκείνες» τις μέρες. Μακριά από τη φασαρία και την κίνηση, την ξέρουν βλέπετε κυρίως οι κάτοικοι του οικισμού.
Αλθέα – Αγία Μαρίνα
«Σκαλάκια» θα ακούσεις τους γνώστες να την αποκαλούν γιατί σκαλάκια κατεβαίνεις. Στο 35ο χιλιόμετρο λοιπόν της Παραλιακής θα δεις μια ωραία εκκλησία, την Αγία Μαρίνα, και μια πινακίδα μετά. «Αλθέα» γράφει. Εκεί θα κόψεις ταχύτητα για να δεις το δρομάκι που οδηγεί σε ένα μικρό πάρκινγκ, μέσα στον ομώνυμο οικισμό.
Εκεί είναι αυτά τα σκαλάκια που σε εισάγουν σε άλλο ένα παραλιακό διαμάντι της αττικής γης. Μικρός και γραφικός κόλπος, καθαρή αμμουδιά, ακόμα καθαρότερα νερά. Θα βρεις πια και μερικές ψάθινες ομπρέλες, αν και μετά το μεσημέρι σκιά ρίχνουν και τα βράχια. Μαγεία…
Θυμάρι – Παλαιά Φώκαια
Αν περάσεις Λαγονήσι, Σαρωνίδα και Ανάβυσσο, την εκπληκτική αυτή παραλιακή τριπλέτα, θα ανταμειφθείς με μια παρθένα παραλία και πεντακάθαρα νερά. Είσαι πια στο 55ο χιλιόμετρο της Παραλιακής, στο πανέμορφο Θυμάρι. Και στροφή υπάρχει εδώ και σκαλάκια και η χαρακτηριστική πινακίδα, συν ένα σχετικά καμουφλαρισμένο δρομάκι.
Μετά τα beach bars και τις παραλιακές ταβέρνες της Παλαιάς Φώκαιας θα βρεις φανερούς αλλά και κρυφούς κολπίσκους για να απολαύσεις το μπάνιο σου μακριά από την πολυκοσμία. Θυμάρι είναι όλοι, μην ανησυχείς. Ιδιαίτερα οι δύο κόλποι κάτω από τον ομώνυμο οικισμό, ένας με ψιλό βοτσαλάκι και ένας μικρότερος και πιο εξωτικός.
Όσο για το «θυμάρι» του ονόματος, θα καταλάβεις ότι είσαι εκεί γιατί ο τόπος ευωδιάζει θυμάρι…
Δικαστικά – Μαραθώνας
Η μικρή βραχώδης παραλία μπροστά στον οικισμό Δικαστικά, στον κόλπο του Σχοινιά, παραμένει ένα καλά κρυμμένο μυστικό, μόνο για λίγους και μυημένους. Δεν είναι βέβαια παραλία με τη συνήθη έννοια του όρου, καθώς πρόκειται ουσιαστικά για βράχια απ’ όπου βουτάς στα πιο κρυστάλλινα ίσως νερά της Αττικής. Κανείς δεν φτάνει ως εδώ, όλοι προτιμούν την αμμουδιά του Σχοινιά.
Αφού περάσεις λοιπόν τον οικισμό των δικαστικών υπαλλήλων, συνεχίζεις τον δρόμο και φτάνεις κάποια στιγμή στη μικρή βραχώδη παραλία. Την καταλαβαίνεις από τις βίλες που την πλαισιώνουν. Δύσκολη η πρόσβαση, δύστροπη η ακτή γενικά, κάθεσαι σε αυτές τις μεγάλες πέτρες και όταν βουτήξεις, τα πόδια σου δεν θα πατήσουν ποτέ βυθό.
Δεν είναι εύκολα τα Δικαστικά, παρά μόνο για ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να μοχθήσουν για να ανταμειφθούν. Και ανταμείβονται εδώ με πεντακάθαρα και δροσερά νερά και απόλυτη απομόνωση…
Πόρτο Εννιά – Κερατέα
Η Κερατέα είναι άλλο ένα αττικό μυστικό που σπανίως λέγεται. Είναι γνωστή όμως για τους όμορφους κολπίσκους της και έχει πολλά να προσφέρει στον λουόμενο. Κι αν το Βρωμοπούσι (Καλοπήγαδο) και η Τσονίμα έχουν πάψει εδώ και καιρό να είναι άγνωστες, η Κερατέα έχει κι άλλες κρυφές χάρες στη φαρέτρα της. Όρεξη για αναζήτηση φτάνει να έχεις.
Μια ήσυχη αμμουδερή παραλία με εύκολη πρόσβαση και υπέροχα νερά, αυτό είναι το Πόρτο Εννιά, που επιμένει εμφατικά να παραμένει ανοργάνωτο. Το ξέρουν οι ντόπιοι και κανένας άλλος. Φτάνεις εύκολα και χαίρεσαι ήλιο και θάλασσα χωρίς πολλά-πολλά…
Δασκαλειό – Κερατέα
Αν δεις το Δασκαλειό από ψηλά, θα πάρεις όρκο πως πρόκειται για νησιώτικο οικισμό. Όμορφες μονοκατοικίες και ανθισμένες αυλές στολίζουν τις πλαγιές του, σαν χώρα νησιού. Μόνο που το Δασκαλειό βρίσκεται στην Κερατέα, αμέσως μετά την Κακιά Θάλασσα.
Τρεις παραλίες έχει, τρία λιμανάκια με άμμο και απίθανα γαλαζοπράσινα νερά. Εδώ θα βρεις και οργανωμένες και ανοργάνωτες καταστάσεις, καλύπτοντας κάθε προτίμηση. Η πρόσβαση είναι εύκολη, οι παραλίες άνετες, στο φόντο έχουν κι ένα νησάκι, όλα είναι απλά και όμορφα.
Το μεγάλο μπόνους είναι αυτή η αίσθηση νησιού που σου αφήνει…
ellada
Tags: Αττική, θάλασσα
