Πέθανε ο Μάκης Σαλιάρης, ο θρύλος των ελληνικών αγώνων

16 Οκτωβρίου, 2015 - Auto

Παραδοσιακή Τραγανή Καρπουζόπιτα !!! - ΑΝΤ1 - «Πέφτει η νύχτα με… Ρυθμό»: H Καίτη Γαρμπή με καλεσμένη τη Ρένα Μόρφη σε μια αξέχαστη μουσική «νύχτα» (trailer) - Καιρός: Με ήλιο, μελτέμι αλλά και 40αρια οι επόμενες ημέρες - Η Ρωσία λέει πως κατέστρεψε 39 drones της Ουκρανίας - ΔΥΠΑ: Ερχονται προγράμματα για 75.000 θέσεις εργασίας και κατάρτισης - Η νέα BMW R 1300 GS Adventure είναι η απόλυτη μοτοσικλέτα για ταξίδια και εξορμήσεις - F1: Ανατροπή στο αποτέλεσμα του Grand Prix στο Βέλγιο- Γιατί ακυρώθηκε η νίκη του Russell - Ελληνικό Ορεκτικό (ομελέτα λαχανικών) που όταν την δοκιμάσεις θα την φτιάχνεις συνέχεια !!! - BMW Motorrad: Διακοπή συνεργασίας με τη Βαγιανέλης AE και έναρξη συνεργασίας με τη Σπανός ΑΕ. - BMW Motorrad: Μέτρα αναβάθμισης μοντέλων της για το M.Y. 2025

ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ:

Newsorama > Auto > Πέθανε ο Μάκης Σαλιάρης, ο θρύλος των ελληνικών αγώνων

Απο τον Πέρη Χαλάτση

Ο άνθρωπος που έγραψε τη δική του ιστορία στους αγώνες ταχύτητας και στις αναβάσεις , ο Μάκης Σαλιάρης, χτυπήθηκε από την επάρατη νόσο και έφυγε σε ηλικία 71 ετών. Χάσαμε ακόμη έναν καλό φίλο. Εναν άνθρωπο που μόνο νίκες γνώριζε.

Οι παλιοί, που πήγαιναν στα σιρκουί, στο Τατόι, στη Ρόδο, στην Κρήτη, έβλεπαν τον Μάκη στο τέλος κάθε αγώνα να κρατάει αγκαλιά την καρό σημαία και να κάνει το γύρω του θριάμβου. Οδηγούσε τα πιο δύσκολα αλλά και πιο γρήγορα πρωτότυπα.

Πάντα μετρημένος, πάντα σοβαρός σε ότι και αν έκανε.

Αγαπούσε τους αγώνες γι αυτό μελετούσε καλά την πίστα αλλά και τους αντιπάλους του. Τους φίλους του. Γιατί μετά από κάθε αγώνα ακολουθούσε ένα καλό φαγοπότι.

Και επειδή ήταν και ο ιδρυτής της «Αυτοκίνησης» του πιο famous club στη δεκαετία του 80 , πάντα κρατούσε το καλύτερο τραπέζι για τους αντιπάλους του στην πίστα.

Ο Μάκης Σαλιάρης που γεννήθηκε το 1944, χτυπήθηκε από την επάρατη νόσο. Το πάλεψε όσο κανένας άλλος. Πρίν από μερικούς μήνες έκανε εγχείρηση. Αλλά παρά την επέμβαση και τον αγώνα που έκανε δεν τα κατάφερε.

Πριν από δύο χρόνια τον συναντήσαμε στον αγώνα ταχύτητας στο Τατόι. Και η πρώτη ερώτηση που του κάναμε ήταν γιατί δεν τρέχει.

Και η απάντηση ήταν.

Δεν έχω πια κανένα από αυτά τα αυτοκίνητα που αγάπησα. Τα αυτοκίνητα που οδήγησα. Με τι να τρέξω τώρα.

Όση ώρα μας μιλούσε το μυαλό του φτερούγιζε στην πίστα. Έφερνε στη μνήμη του εκείνες τις ένδοξες στιγμές του 1974 και μετά. Πάντα ήταν συγκεντρωμένος όπου και αν έτρεχε. Το πρωτότυπο απαιτούσε συγκέντρωση και γνώση. Απαιτούσε σωστούς χειρισμούς και καλή φυσική κατάσταση. Καλή προετοιμασία.