Η μοναχική γυναίκα και ο παντρεμένος άνδρας.
Από τον θεραπευτή Jean Claude Kaufman
Η δική του ερωτική ζωή είναι πιο περιπετειώδης αχό της συζύγου του η οποία πολλές φορές μπορεί να έχει απόλυτη άγνοια.
Έτσι λοιπόν, η μοναχή γυναίκα είναι ιδανική λεία για τον άπιστο παντρεμένο άνδρα. Όχι μόνο είναι διαθέσιμη, αλλά αναζητά στοργή και επικοινωνία. Για εκείνη ο παντρεμένος άντρας είναι κάτι απροσδιόριστο, που άλλοτε την ελκύει και άλλοτε μπορεί και να την τρομάζει. Οπωσδήποτε είναι άντρας, με όλα τα σχετικά διακριτικά, τα ελαττώματα και τις αρετές του είδους του. Αμέσως, όμως, μπαίνει το όριο: άντρας για μισή απασχόληση, δεσμευμένος αλλού, που δεν μπορείς να ζήσεις μαζί του μια πραγματική ιστορία.. Τι να τον χάνεις, λοιπόν, αυτόν τον άντρα που δεν μοιάζει και τόσο πραγματικός; Η ανάγκη για ζεστασιά που έχει μια μοναχική γυναίκα η ανάγκη να γευτεί το όνειρο, την κάνει να δοκιμάσει την εμπειρία.
Με μεγάλη ευκολία, μάλιστα, καθως ο πονηρός ερωτιάρης καταφέρνει να παραστήσει τον ιδανικό Πρίγκιπα σε πρωτη φάση, τον άνδρα που έρχεται να ικανοποιήσει τις ανάγκες της και να της προσφέρει στοργή και αγάπη. Αυτή την αρχική εντύπωση περιγράφουν πολλές γυναίκες που έπεσαν «θύματα» ενός άπιστου συζύγου. Πολλές φορές δε μιλούν και για υποσχέσεις που τους έδιναν για διάλυση του γάμου και κανονική .
Ωστόσο, καμιά φορά δημιουργείται αληθινή επαφή. Τι εννούμε. Πολλές φορές, το παράνομο ζευγάρι γίνεται μόνιμο αλλά με μια περίεργη συμφωνία «μονιμότητας» ανάμεσα στους δύο συντρόφους. Ο παντρεμένος άντρας καθορίζει τους κανόνες παρανομίας που πρέπει να τηρηθούν και τα όρια που δεν πρέπει να ξεπεραστούν. Θα είναι μαζί μόνο μερικές στιγμές, μπορεί και να είναι τακτικές μέσα στη βδομάδα αλλά η πραγματική ζωή του, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε… αλλού. Άλλοτε η γυναίκα βρίσκει ενδιαφέρον αυτό το συμβόλαιο άλλοτε το δέχεται λόγω συναισθηματικών αναγκών και μοναξιάς.
Σίγουρα, ο παντρεμένος άντρας απέχει πολύ από τον Πρίγκιπα των ονείρων: δεν νιώθεις ότι μπορείς να προσφέρεις ολόκληρη τη ζωή σου σε αυτή την καινούργια ιστορία δε θέλει να σου προσφέρει όσα θα ήθελες και εκείνος. Η γυναίκα δεσμεύεται σ’ ένα είδος συζυγικής ερωτικής ζωής, ενώ παραμένει πάντα ο εαυτός της, ανεξάρτητη, που οργανώνει μόνη την καθημερινή ζωή της.
«Με χάνει να νιώθω συναισθηματικά χαι eρωτικά ασφαλής. Ξέρω πως είναι παροδικό. Με βοηθά όμως να περιμένω έναν καινούργιο Πρίγκιπα, που θα με βγάλει από τη μοναξιά μου.» Για την Οντίλ μια ασθενή μου ο παράνομος δεσμός της με κάποιον παντρεμένο είναι σαν μικρό συμβόλαιο. Ο προσωρινός «Πρίγκιπάς της», εν προκειμένω, είναι στην πραγματικότητα ένας «αρχετά ώριμος κύριος», τον οποίο συναντά τακτικά, δύο φορές το μήνα, εδώ και τρία χρόνια.
Για μια άλλη όμως ασθενή, την Πασκάλ, το συναισθηματικό υπόβαθρο είναι εντελώς διαφορετικό. « Εχω ένα φίλο που τον συναντώ μια φορά το μήνα. Δεν είναι ελεύθερος, αλλά ζω πολύ έντονες στιγμές μαζί του, για πρώτη φορά στη ζωή μου, πράγματα που δεν τα φανταζόμουν καν. Μου είναι πολύ δύσκολο να τον αποχωριστώ και να του ζητήσω να χωρίσουμε».
Η Κάρμεν νιώθει παρόμοια συναισθήματα. «Είναι πολύ έντονες οι στιγμές κάθε φορά που συναντιόμαστε, δεν υπάρχει φθορά ούτε ρουτίνα, τα καλά χωρίς τα άσχημα, κρατώ στην καρδιά μου ζωντανές αυτές τις στιγμές, τις γεμάτες επιθυμία. Σε βοηθά τόσο πολύ στις υπόλοιπες ώρες.» Είναι όλα τέλεια; Όχι βέβαια. Η Πασκάλ έχει «ανάγκη από διαρκή επιβεβαίωση. Δεν είναι ό,τι καλύτερο φανταζόμουν, να είμαστε τόσο μακριά οι δυο μας». Και η Κάρμεν, επίσης, στενοχωριέται με την απόσταση και την απουσία. «Βρισκόμαστε πολύ λίγη ώρα και πολύ αραιά μ’ αυτόν που αγαπώ. Οι διακοπές είναι χάλια χωρίς εκείνον, πάντα αυτή η αναμονή.» Αν προσθέσουμε μάλιστα και την παράξενη ανασφάλεια της κατάστασης, «νιώθω ενοχές κάθε φορά που δεν είμαι στη θέση μου, να κάνουμε έρωτα στο ξενοδοχείο».
Ποια είναι όμως αυτή η θέση, που μοιάζει κάπως νόμιμη; Γιατί οι ενοχές; Αντίθετα με το σύντροφό της, η μοναχή γυναίκα δεν έχει τίποτα να κρύψει. Όμως το δάχτυλο της κατάκρισης, που είναι στραμμένο επάνω της, το παράνομο της ιστορίας, κάνει πιο δυνατή την αίσθηση πως βρίσκεται στο περιθώριο. Η δυσαρέσκεια γίνεται μεγαλύτερη, όταν η σχέση, αντί να ενώσει τα δύο κομμάτια του Εαυτού που είναι χωρισμένα, οδηγεί σε μεγαλύτερη σύγχυση, καθώς διαγράφεται ένα τρίτο, διαφορετικό, σχεδιάγραμμα ζωής: ο ανεξάρτητος Εαυτός, το ιδανικό ζευγάρι που ονειρεύεται και τα άπειρα κρυφά ραντεβού, χωρίς να υπάρχει ούτε ανεξάρτητος Εαυτός, ούτε πραγματικό ζευγάρι
Πολύ σπάνια, λοιπόν, η μοναχή γυναίκα καταφέρνει να βιώσει μόνο τα «καλά χωρίς τα άσχημα», από τον παντρεμένο άντρα. Καμιά φορά το πετυχαίνει, όταν πιστεύει πολύ στην ανεξάρτητη ζωή. Αντίθετα, όταν προσδοκά τον Πρίγκιπα ή το σύζυγο, ο παντρεμένος άντρας είναι απλώς ένα προσωρινό υποκατάστατο, που φέρνει απογοήτευση. Πρέπει, μάλιστα, να παρακολουθεί με προσοχή τη δική της δέσμευση στη σχέση. Μερικές πλευρές, μάλιστα, θέλουν ειδική μεταχείριση. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σχέσης (τα περίεργα) είναι η πολύ συγκεκριμένη ρουτίνα της: ραντεβού σε καθορισμένες μέρες, μ’ ένα περιεχόμενο δραστηριότητας που πάντα επαναλαμβάνεται.
Έτσι, για άλλη μια φορά, η μοναχή γυναίκα βρίσκεται διχασμένη. Αυτός ο προγραμματισμός ανταποκρίνεται, κοιτά κάποιο τρόπο, σε ένα μέρος από αυτά που προσδοκά: να έχει ένα σταθερό πλαίσιο ζωής. Η ιστορία, όμως, απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο απ’ αυτό που ονειρεύεται, χάνονται η έκπληξη και η συγκίνηση, μέχρι που φτάνει στη δυσάρεστη αίσθηση ότι αρχίζουν να μοιάζουν με τα γερασμένα ζευγάρια, χωρίς να έχουν το καλό της κοινής ζωής. «Ζούσα, για πέντε χρόνια, ένα ερωτικό πάθος μ’ εναν παντρεμένο άντρα, ένιωθα ελεύθερα μαζί του, μ’ αγαπούσε, ήμουν καλά. Έγινε όμως συνήθεια και ρουτίνα»
Πολύ γρήγορα οι παντρεμένοι εραστές συνηθίζουν να περιορίζουν τις επαφές τους μόνον στο σeξ και αρχίζουν να παραμελούν τις γυναικείες συναισθηματικές ανάγκες. Και τότε η γυναίκα μπορεί να πάρει τη γενναία απόφαση να απομακρυνθεί και να σταματήσει αυτό το παιχνίδι της κοροιδίας. Δυστυχώς, άλλες φορές, η γυναίκα αρνείται με κάθε τρόπο να παραιτηθεί από την φρούδα ελπίδα, να έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα. «Άγγιξα τον απόλυτο έρωτα, αρνούμαι δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τίποτε άλλο μικρότερο» τόνισε κάποτε μια πελάτισσά μου που είχε αποφασίσει να παραδοθεί ολοκληρωτικά στο μάταιο πάθος αρνούμενη μάλιστα οποιοδήποτε φλερτ από άλλους άνδρες. Παρέμενε πεισματικά πιστή στον παράμομο εραστή της.
sxeseis
Tags: σχέση
