(Πορτογαλικές) Φρούδες ελπίδες

Το φυσάνε και…δεν κρυώνει στον ΣΥΡΙΖΑ το κάζο που έπαθε ο Αλέξης Τσίπρας στην Πορτογαλία, όπου αποδείχθηκαν φρούδες οι ελπίδες του για συγκρότηση μετώπου των χωρών του Νότου της Ευρώπης κατά της πολιτικής της Μέρκελ. Και σαν να μην έφθανε αυτό, ήρθε και το «αδελφό» κόμμα της Κύπρου, το ΑΚΕΛ, να θέσει θέμα εξόδου από το ευρώ, θέση την οποία εγκατέλειψε ο κ. Τσίπρας, προκειμένου να διεκδικήσει την εξουσία.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο κ. Τσίπρας πήγε στην Πορτογαλία για να πάρει μέρος στις εκδηλώσεις για την επέτειο της επανάστασης των γαρυφάλλων, αλλά και να κάνει επαφές με τα κόμματα της κεντροαριστεράς, ας πούμε με το ΠΑΣΟΚ της Πορτογαλίας (το Πορτογαλικό σοσιαλιστικό κόμμα ήταν αυτό που ετοίμασε την είσοδο της Πορτογαλίας στον μηχανισμό στήριξης και τώρα στηρίζει την πορεία της χώρας εντός του μνημονίου, αλλά ο κ. Τσίπρας ενώ συναντάται και θέλει καλές σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ της Πορτογαλίας, δεν θέλει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ της Ελλάδας).

Αφού συναντήθηκε με τον Χοσέ Αντόνιο Σεγκούρο, ο κ. Τσίπρας εμφανίσθηκε ικανοποιημένος. Όμως, το πορτογαλικό κόμμα εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία κάνει ειδική αναφορά στις διαφορές του με το κόμμα του κ. Τσίπρα, τις οποίες, μάλιστα, χαρακτηρίζει σημαντικά διαφορετικές. Αλλά το παγωμένο νερό στην πλάτη του κ. Τσίπρα το έριξαν οι Πορτογάλοι όταν είπαν ότι για την αλλαγή των ευρωπαϊκών πολιτικών συνεργάζονται με το αδελφό κόμμα στην Ελλάδα, με το ΠΑΣΟΚ. Ύστερα από αυτά ό ένας κρίκος της αλυσίδας του Νότου που είχε κατασκευάσει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στο μυαλό του, έσπασε με πάταγο.

Η απογοήτευση, όμως, του κ. Τσίπρα, δεν σταματά στην Πορτογαλία. Το μεγάλο πλήγμα το δέχθηκε εντός του ελληνισμού και μάλιστα από το «αδελφό» κόμμα το ΑΚΕΛ, το οποίο τάχθηκε υπέρ της εξόδου της Κύπρου από το ευρώ. πρόκειται για την αρχική θέση του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία διατυμπάνιζε ο επικεφαλής του, χρησιμοποιώντας και το γνωστό σύνθημα «το ευρώ δεν είναι ταμπού». “Αρκεσαν δύο ταξίδια του κ. Τσίπρα, ένα στο Βερολίνο που είδε τον Β. Σόϊμπλε και ένα στην Ουάσιγκτον όπου δεν είδε κανέναν σημαντικό κυβερνητικό παράγοντα (είδε μόνο τον βοηθό υφυπουργό Οικονομικών και τον αναπληρωτή της Λαγκάρντ) για να αλλάξει το προηγούμενο σύνθημα στο «το νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ». Επομέως, πάει και ο δεύτερος κρίκος της αλυσίδας του Νότου.

Το εγχείρημα, βέβαια, ήταν εξ αρχής καταδικασμένο σε αποτυχία.Όποιοι γνωρίζουν στοιχειωδώς τι γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, ήταν βέβαιοι ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση σχηματισμού ενός σοβαρού μετώπου που θα αμφισβητήσει την κυρίαρχη πολιτική που έχουν επιβάλει οι Γερμανοί. Οι ευρωπαϊκές χώρες βλέπουν, η κάθε μια, την περίπτωσή της ως ειδική, όπως ακριβώς και η Γερμανία και πιστεύουν ότι η μοναδικότητά τους θα δώσει και τη λύση στο δικό τους πρόβλημα.Το μόνο μέτωπο που θα μπορούσε να γίνει θα ήταν ένα μέτωπο που θα συγκροτούσαν πολύ μικρά κόμματα της Ευρώπης, όχι όμως και κόμματα όπως το σοσιαλιστικό της Πορτογαλίας. Αλλά ένα τέτοιο μέτωπο θα ήταν ένα περιθωριακό μέτωπο, που δεν θα είχε να παίξει κανένα ρόλο.

Το κακό για τον κ. Τσίπρα, πάντως, δεν σταματά εδώ. Πρόσφατα εμφανίσθηκε το κόμμα του Αλέκου Αλαβάνου, το οποίο προσμετρήθηκε στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις και βρέθηκε να αποσπά τις προτιμήσεις του 1,7% των ψηφοφόρων, οι οποίοι προέρχονται, όλοι, από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το νέο κόμμα συνιστά μεγάλη απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο επικεφαλής του οποίου δείχνει ότι έχει υποχωρήσει από τις «ιδρυτικές αρχές» του σχήματος, προκειμέμου να ανέλθει στην εξουσία. Και η εικόνα του κ. Τσίπρα που έχει υποχωρήσει έναντι των δανειστών, δεν αρέσει σε πολλές από τις «συνιστώσες». Και είναι αυτές που ενδέχεται να βρουν αυθεντικότερο εκφραστή των απόψεων και επιδιώξεών τους στο πρόσωπο του Αλέκου Αλαβάνου.