20 χρόνια πέρασαν από το παγκόσμιο των ΗΠΑ και την παρθενική συμμετοχή της Ελλάδας. Βλέποντας το αφιέρωμα που βγήκε τώρα στη φόρα για την εθνική μας από το ΒΒC, παρατηρούμε πόσο αντίθετη είναι η πορεία της ομάδας σε σχέση με το 1994. Η περιφορά τότε των παιχτών σε εκδρομές και χορηγούς στην Αμερική λες και ήταν θίασος, οι κόντρες και η μιζέρια εντός και εκτός αποδυτηρίων ενώ στην αντίπερα όχθη ο επαγγελματισμός και το ομαδικό κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της Εθνικής μετά την έλευση του Ρεχάγκελ το 2001 και του Σάντος τώρα. Την Εθνική Ελλάδας την έχουν πλέον σε υπόληψη όλοι στον υπόλοιπο κόσμο, γιατί βελτίωσε πολύ το αγωνιστικό επίπεδο της αλλά το σημαντικότερο είναι ότι άλλαξε νοοτροπία. Σε αυτά έπαιξαν ρόλο και οι μεταγραφές πολλών Ελλήνων ποδοσφαιριστών στο εξωτερικό καθώς και η εισχώρηση άλλης κουλτούρας από τους ξένους προπονητές (Γερμανική, Πορτογαλική). Όλοι οι παίχτες θέλουν να αγωνίζονται με το εθνόσημο και το βλέπουν σαν μια όαση μπροστά στα στραβά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η κληρονομιά του 2004 συνεχίζεται στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και δεν έχει καμία σχέση με το εγχώριο πρωτάθλημα μας το οποίο δεν κληροδότησε απολύτως τίποτα. Έγιναν συνήθεια πλέον οι συμμετοχές μας στα Παγκόσμια και στα Ευρωπαϊκά και αυτό οφείλεται και στις ‘’ευνοϊκές’’ κληρώσεις των προκριματικών οι οποίες βέβαια αποκτήθηκαν με κόπο λόγω της καλής συγκομιδής βαθμών όλων των τελευταίων χρόνων. Η ομάδα αυτή εδώ και χρόνια έχει αποκτήσει ‘’μέταλλο’’. Χάνει δύσκολα. Ακόμα και σε πολύ κακές εμφανίσεις της ή με την πλάτη στον τοίχο (μπαράζ) σχεδόν πάντα παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει και αυτό λέει πολλά. Πολλοί μουρμουρίζουν για το κακό θέαμα που εμφανίζει η Ελλάδα λόγω κυρίως της αμυντικής της λειτουργίας. Προ 2001 βλέπαμε ανοιχτούς αγώνες από την Εθνική χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σύστημα με άναρχη τακτική, μόνο που τότε με ελάχιστες εξαιρέσεις αποτύγχανε στο γήπεδο καθώς δεν είχε συνοχή και πλάνο. Όλοι θέλουμε πολύ καλή μπάλα και θετικό αποτέλεσμα. Όμως πρέπει να κοιτάμε και τι υλικό έχουμε. Άρα λοιπόν ο καθένας μας ‘’διαλέγει’’: αποτέλεσμα με μέτρια απόδοση (ακόμα και κατάκτηση τροπαίου) ή καταπληκτικές εμφανίσεις και λιγότερες επιτυχίες; Άλλοι έχουν θέμα με τις ηλικίες. Λένε μερικοί γιατί να παίζει ακόμα ο Καραγκούνης 37 ετών; Αν αξίζει να μπαίνει έστω ως αλλαγή γιατί να μην παίζει; Το ερώτημα πρέπει να είναι ποιοι θα τον αντικαταστήσουν στο κοντινό μέλλον. Προπονητές της εξέδρας είμαστε όλοι. Να υπάρχει αυστηρή κριτική αλλά να είναι καλοπροαίρετη. Μη γίνονται κάποιοι οπαδοί της Εθνικής μόνο στις χαρές και στις αποτυχίες να είναι έτοιμοι να θάψουν τους πάντες. Ο όμιλος μας στη Βραζιλία είναι ανοιχτός για όλα. Από τη πρωτιά (πολύ δύσκολο) έως και τη τελευταία θέση (απευκταίο). Κατά την άποψη μου υπάρχει ποιότητα στην ομάδα μας (εννοείται όχι όσο η Βραζιλία, Ισπανία κτλ) που μπορεί να δείξει κάτι παραπάνω. Είναι δεδομένο ότι υπάρχει πρόβλημα στην επίτευξη γκολ. Στα πρόσφατα φιλικά είδαμε (όσοι ξενυχτάμε και για αγώνες) αυτή την αδυναμία, όμως άφησαν και καλές εντυπώσεις (Φετφατζίδης, Κονέ κ.ά.). Μακάρι να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να προκριθούμε για πρώτη φορά στην επόμενη φάση. Ίδωμεν λοιπόν..
Άγγελος Μαυρογιάννης
Πηγή: athlitikotetradio.gr
Tags: Εθνική Ελλάδας, Μουντιάλ
