Νιώθω εντελώς αδύναμη να αντιμετωπίσω τη ζωή και δεν έχω σπουδάσει. Πιστεύω ότι δεν με αγαπάει κανείς. Θέλω να μένω μόνη και να έχω την ησυχία μου.
Μερικές φορές δεν αντέχω τον εαυτό μου και κλαίω συνέχεια από θυμό. Δεν μου αρέσει το πώς είμαι. Αν και ξέρω ότι εξαρτώνται όλα από εμένα, θέλω κάποιος να με βοηθήσει. Αλλά ο χρόνος περνά.
Νιώθω ότι έχω πολλή αγάπη μέσα μου αλλά βρίσκω… πόρτες κλειστές. Θέλω να ζήσω αλλά δεν ξέρω τον τρόπο.
Στο ερώτημα απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός
Αγαπητή αναγνώστρια,
Όταν ένας άνθρωπος λέει «πως όλα από εμένα εξαρτώνται» συνήθως σπεύδει να σιγάσει τη σκέψη δυσπιστίας στο μυαλό του άλλου. Εσείς όμως δεν γνωρίζετε τι σκέφτομαι. Απλά υποθέτετε. Με κάποιο τρόπο νιώθω πως συνομιλείτε με το «πρέπει» μέσα σας, που δυσπιστεί.
Ό,τι κι αν σας συμβουλεύει εσείς νιώθετε πως δε σας οδηγεί στο δρόμο που ζητάτε. Προσωπικά έχω να σας πω πως δεν εξαρτώνται όλα από σας. Είναι μεγάλο το δίκιο σας στο «να σας πάρει κάποιος από το χέρι» αν έχει συμβεί στο παρελθόν και έχετε διαπιστώσει πως αποδίδει, πως έτσι «παίρνετε μπρος».
Η αγάπη έχει άλλωστε διάφορες μορφές
Είναι η αγάπη που μας βοηθά να αναπτυχθούμε (η γονική αγάπη). Είναι η αγάπη που μας βοηθά να μη νιώθουμε μόνοι (φιλική αγάπη) και η αγάπη που μας βοηθά να δημιουργήσουμε κάτι (ερωτική αγάπη). Σε όλα αυτά τα είδη αγάπης υπάρχει ένα χέρι που παίρνει πρωτοβουλία με μας γιατί βλέπει κάτι σε μας.
Μοιάζει να νιώθετε δηλαδή την ανάγκη να δει κάποιος κάτι σε σας που θα σας ελευθερώσει από αυτό που σας στεναχωρεί. Συνήθως αυτό που προκαλεί την ανάγκη για μοναξιά, δηλαδή τη στεναχώρια, είναι η σύγκριση με τον άλλο που μας κάνει να νιώθουμε ηττημένοι.
Μήπως υποφέρετε από ένα τέτοιο «πρέπει»;
Ένα «πρέπει» μιλάει μέσα μας και λέει δυνατά: «Για κοίτα την τάδε που πρόκοψε και τελείωσε τη σχολή της και έκανε αυτό και τώρα βγάζει τόσα χρήματα και μπλα μπλα μπλα…». Το «πρέπει» που θέλει πραγματικά να μας βοηθήσει, δεν μιλάει. Απλά μας παρακινεί.
Μας δίνει το χέρι και μας πάει στο μέρος που οι ανάγκες και οι επιθυμίες συνδυάζονται όσο το δυνατόν καλύτερα για να νιώθουμε καλά ή τουλάχιστον το λιγότερο δυνατό πόνο. Το «πρέπει» που μας συγκρίνει με «τους καλύτερους» δεν φαίνεται να μας αγαπά πραγματικά.
Μήπως υποφέρετε από ένα τέτοιο «πρέπει»; Αυτό είναι μια κουβέντα που δε μπορεί να μείνει μόνο μέσα σας. Μιλήστε σε κάποιον που νιώθετε πως θα σας ακούσει. Κάποιον που θα σας ακούσει καλά.
Πρέπει να λέμε ψέματα για το «καλό» της σχέσης μας;
Είναι κατάλληλος άνδρας για γάμο και οικογένεια;
sxeseis-teen
