Του γείτονα…
Ο Τοτός και ο πατέρας του μιλούσανε σαν πατέρας με γιο. Τους βλέπει η μαμά του Τοτού και κλαίει. Πηγαίνει ο πατέρας του Τοτού και τη ρωτάει:
-Γιατί κλαις, ρε γυναίκα;
-Άκου, άντρα μου. Σε αγαπώ και σε εκτιμώ, αλλά πρέπει να σου πω ότι δεν είναι γιος σου.
-Και ποιου είναι γιος; Του γείτονα;
-Πώς το ξέρεις;!
Αδικίες της ζωής…
Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πώς τελειώνει: Μετά από χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς… πεθαίνεις!
Πιστεύω ότι ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος. Πρώτα θα έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από τη μέση). Μετά ζεις σε γηροκομείο. Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν κλοτσηδόν από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar και χρυsό Cartier. Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς τη συνταξιοδότησή σου. Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σeξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο. Πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες. Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα… και ξαφνικά τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό!…
Γνωμικό
«Τα καλύτερα στη ζωή περνάνε λέγοντας «είναι πολύ νωρίς» και μετά «είναι πολύ αργά».
Gustave Flaubert, 1821-1880, Γάλλος συγγραφέας
typosthes.gr-Paraxena
