Η τοιχογραφία
Μια νέα κι ανερχόμενη ζωγράφος παρατηρεί ότι αρχίζει να χάνει σιγά-σιγά την όρασή της! Πανικόβλητη τρέχει σ’ έναν καλό οφθαλμίατρο και εξηγεί το πρόβλημά της. Αυτός, αφού την εξετάζει την καθησυχάζει ότι είναι ένα μικρό πρόβλημα στον αμφιβληστροειδή και ότι μπορεί να το διορθώσει οριστικά με λέιζερ σε δύο μέρες το πολύ. Αυτό και γίνεται και η ζωγράφος φανερά ικανοποιημένη προτείνει στο γιατρό πέρα από την αμοιβή του να του ζωγραφίσει το ιατρείο που ο άνθρωπος σαν πολυάσχολος είχε καιρό να βάψει.
-Καλώς! λέει αυτός. Να, πάρε τα κλειδιά, πάρε και τα πινέλα σου και την άλλη βδομάδα που έχω ένα συνέδριο και θα λείπω, έλα και κάνε το όπως το φαντάζεσαι.
Γυρίζει ο άνθρωπος και τι να δει! Το ιατρείο αγνώριστο, χαρούμενα χρώματα παντού… κι ένα τεράστιο μάτι, ίδιο με αυτά της ζωγράφου, να δεσπόζει στον τοίχο πίσω από το γραφείο του. Δημοσιογράφοι και φωτογράφοι εκεί να μιλάνε με τη ζωγράφο για το νέο της έργο… Φανερά ικανοποιημένος από τη διαφήμιση, ευχαριστεί τη ζωγράφο και τότε τον πλησιάζει ένας δημοσιογράφος και τον ρωτάει:
-Γιατρέ, τι έχετε να πείτε γι’ αυτό το θεσπέσιο έργο που κοσμεί το ιατρείο σας;
-Τι να σας πω… Πάλι καλά που δεν είμαι γυναικολόγος!…
Γνωμικό
«Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς».
Κώστας Βάρναλης, ποιητής, 1883-1974
typosthes.gr-Paraxena
